O Μαρκ Γουίτακρ καταγράφει μυστικά σε κασέτα μια συνάντηση στην οποία συμμετέχει, όπου οι υπεύθυνοι της εταιρίας του αποφασίζουν στρατηγικές αθέμιτου ανταγωνισμού για να καθορίσουν τις τιμές των προϊόντων συμπληρωμάτων διατροφής σε παγκόσμιο επίπεδο. Έτσι, από συνάντηση σε συνάντηση, ο Μαρκ εξακολουθεί να καταγράφει με τη βεβαιότητα ότι οι κασέτες του θα τον κάνουν Εθνικό ήρωα. Τι πήγε όμως λάθος;..

Σκηνοθεσία:

Steven Soderbergh

Κύριοι Ρόλοι:

Matt Damon … Mark Whitacre

Scott Bakula … πράκτορας Brian Shepard

Joel McHale … πράκτορας Bob Herndon

Melanie Lynskey … Ginger Whitacre

Ann Cusack … Robin Mann

Ann Dowd … πράκτορας Kate Medford

Tom Wilson … Mark Cheviron

Tom Papa … Mick Andreas

Rick Overton … Terry Wilson

Patton Oswalt … Ed Herbst

Eddie Jemison … Kirk Schmidt

Clancy Brown … Aubrey Daniel

Tony Hale … James Epstein

Andy Daly … Marty Allison

Candy Clark … Κα Whitacre

Rusty Schwimmer … Liz Taylor

Wayne Pere … Sheldon Zenner

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Scott Z. Burns

Παραγωγή: Howard Braunstein, Kurt Eichenwald, Jennifer Fox, Gregory Jacobs, Michael Jaffe

Μουσική: Marvin Hamlisch

Φωτογραφία: Steven Soderbergh

Μοντάζ: Stephen Mirrione

Σκηνικά: Doug J. Meerdink

Κοστούμια: Shoshana Rubin

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.

Τίτλοι

  • Αυθεντικός Τίτλος: The Informant!
  • Ελληνικός Τίτλος: The Informant!
  • Εναλλακτικός Ελλ. Τίτλος: Αληθοφανή Ψέματα

Σεναριακή Πηγή

  • Βιβλίο: The Informant: A True Story του Kurt Eichenwald.

Κύριες Διακρίσεις

  • Υποψήφιο για Χρυσή Σφαίρα πρώτου αντρικού ρόλου (Matt Damon) σε κωμωδία/μιούζικαλ, και μουσικής.

Παραλειπόμενα

  • Ο Soderbergh είχε ανακοινώσει την ταινία από το 2002, αμέσως μετά τη Συμμορία των 11, αλλά η παραγωγή πήρε μπρος μόλις το 2008.
  • Την υπόθεση του Mark Edward Whitacre έφερε στο φως το βιβλίο του 2000 από τον Kurt Eichenwald, δημοσιογράφο των The New York Times. Ο Whitacre αποφυλακίστηκε το 2006, έχοντας εκτίσει ποινή 8μιση ετών.
  • Ο Matt Damon πήρε περίπου 13 κιλά ώστε να φέρει εμφανισιακά με τον αληθινό Mark Whitacre. Για να το πετύχει, κατανάλωνε ποσότητες από πίτσα, χάμπουργκερ και μαύρη μπύρα. Σύμφωνα με τον ίδιο, ήταν μια διαδικασία που την απόλαυσε ιδιαίτερα.

Μουσικά Παραλειπόμενα

  • Έσχατη κινηματογραφική σύνθεση για τον Marvin Hamlisch. Ο βραβευμένος συνθέτης έφυγε από τη ζωή το 2012.

Κριτικός: Σταύρος Γανωτής

Έκδοση Κειμένου: 25/9/2009

Ο Steven Soderbergh πλησιάζει θεματικά σε ένα νέο Πιάσε με Αν Μπορείς, αλλά δεν επηρεάζεται από τον Spielberg, μα από τους αδελφούς Coen. Η περίπτωση μού θύμισε τις χιουμοριστικές «ατασθαλίες» των τρομερών αδελφών, στις οποίες η σάτιρα είναι ανεπαίσθητη και το χιούμορ εγκεφαλικό. Έχουμε μία ακόμα επιστροφή στα 1960, παρόλο που το θέμα μάς πηγαίνει στα 1990, και στο στόχαστρο είναι η απάτη και η βλακεία που ελλοχεύει και μέσα στα καλύτερα σπίτια. Πολύ κοενικό θέμα, δεν βρίσκετε;

Σαν σύνολο η ταινία είναι απολαυστική, αρκεί να σας ενσωματώσει στους δικούς της κανόνες. Έχει όμως ένα πρόβλημα: από κάποιο σημείο και μετά, είχε ανάγκη από μερική ανανέωση για να πάρει μεγαλύτερη οντότητα ως έργο και να ξεφύγει από μια επίπεδη αφήγηση που επιβάλλεται. Ο Matt Damon είναι εκπληκτικός και θα ήθελα να τον δω νικητή στις Χρυσές Σφαίρες, όπου εκεί διαχωρίζονται οι κωμικοί ρόλοι. Είναι το κεντρικό πρόσωπο ενός ανεκδότου που έχει συμβεί στην πραγματικότητα. Γιατί και στα υψηλότερα κλιμάκια της κοινωνίας, η ζωή είναι ένα ανέκδοτο, μια απάτη, ένα παιχνίδι για πονηρούς. Κλείνοντας, δεν μπορώ να μην επισημάνω την τόσο ουσιαστική δουλειά που κάνει η μουσική του παλιού μας αγαπημένου Marvin Hamlisch, που παίζει με τη διάθεση του θεατή και τον πηγαίνει εκεί που επιθυμεί ο Soderbergh.

Βαθμολογία:


Γκαλερι φωτογραφιων

18 φωτογραφίες

Μοιραστειτε ενα σχολιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *