The Hunger Games: Επανάσταση – Μέρος Ι (2014) ⋆ Filmy.gr

ΣΥΝΟΨΗ

Η Κάτνις Εβερντίν διστακτικά ηγείται των περιφερειών της Πάνεμ σε επανάσταση εναντίον της Κάπιτολ. Καθώς η εξέγερση απειλεί την καταστροφή των υπολοίπων περιφερειών από την Κάπιτολ, η Κάτνις πρέπει να αναρωτηθεί ποιον μπορεί να εμπιστευτεί και τι επιβάλλεται να γίνει, καθώς μόνο στα δικά της χέρια κρατιέται η ισορροπία της χώρας.

Σκηνοθεσία:

Francis Lawrence

Κύριοι Ρόλοι:

Jennifer Lawrence … Katniss Everdeen

Josh Hutcherson … Peeta Mellark

Liam Hemsworth … Gale Hawthorne

Woody Harrelson … Haymitch Abernathy

Elizabeth Banks … Effie Trinket

Julianne Moore … πρόεδρος Alma Coin

Philip Seymour Hoffman … Plutarch Heavensbee

Jeffrey Wright … Beetee Latier

Stanley Tucci … Caesar Flickerman

Donald Sutherland … πρόεδρος Coriolanus Snow

Willow Shields … Primrose Everdeen

Sam Claflin … Finnick Odair

Jena Malone … Johanna Mason

Mahershala Ali … Boggs

Natalie Dormer … Cressida

Wes Chatham … Castor

Elden Henson … Pollux

Patina Miller … διοικητής Paylor

Evan Ross … Messalla

Paula Malcomson … Κα Everdeen

Stef Dawson … Annie Cresta

Robert Knepper … Antonius

Sarita Choudhury … Egeria

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Peter Craig, Danny Strong

Παραγωγή: Nina Jacobson, Jon Kilik

Μουσική: James Newton Howard

Φωτογραφία: Jo Willems

Μοντάζ: Alan Edward Bell, Mark Yoshikawa

Σκηνικά: Philip Messina

Κοστούμια: Kurt and Bart

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.

Τίτλοι

Αυθεντικός Τίτλος: The Hunger Games: Mockingjay – Part 1
Ελληνικός Τίτλος: The Hunger Games: Επανάσταση – Μέρος Ι
Εναλλακτικός Ελλ. Τίτλος: Αγώνες Πείνας: Επανάσταση – Μέρος Ι [τηλεόραση]

Άμεσοι Σύνδεσμοι

Σεναριακή Πηγή

Μυθιστόρημα: Mockingjay της Suzanne Collins.

Κύριες Διακρίσεις

Υποψήφιο για Χρυσή Σφαίρα τραγουδιού (Yellow Flicker Beat).

Παραλειπόμενα

Βασίζεται στο ίδιο βιβλίο με το τέταρτο και τελευταίο μέρος, αλλά η Lionsgate αποφάσισε να το κόψει στα δύο όπως συνηθίζονταν στις πετυχημένες σειρές από διασκευές.
Αρκετοί ήταν οι υποψήφιοι σκηνοθέτες. Ανάμεσα τους ο Rian Johnson και ο Alfonso Cuaron.
Ο Robert Knepper ερμηνεύει έναν χαρακτήρα, τον Αντόνιους, που δεν υπάρχει στα βιβλία. Το στούντιο δεν του έδωσε εξαρχής το κείμενο με τους διαλόγους που τον αφορούσαν, διατηρώντας μυστικότητα περί του πώς θα τον χρησιμοποιήσει.
Ο Wyatt Russell αρνήθηκε ρόλο στα δύο τελευταία κεφάλαια, για χάρη του 22 Jump Street.
Τα γυρίσματα ξεκίνησαν στην Ατλάντα, για να μεταφερθούν μετά τις ΗΠΑ σε Παρίσι και Βερολίνο.
Ενδιάμεσα των γυρισμάτων ήρθε η λυπηρή είδηση του θανάτου του Philip Seymour Hoffman. Σε ανακοίνωση της, η Lionsgate είχε πει ότι οι περισσότερες σκηνές του είχαν ήδη ολοκληρωθεί, και αποφασίστηκε ότι άλλοι χαρακτήρες θα δανείζονταν τις υπόλοιπες γραμμές του διαλόγων του.
Η διανομή στην Κίνα συνοδεύτηκε από τρισδιάστατη εκδοχή, κι έγινε η πρώτη ταινία του franchise που βγήκε και σε 3D.
Το site TheCapitol.PN επέστρεψε για την προώθηση και αυτής της ταινίας, με το βίντεο President Snow’s Address – Together As One να γίνεται viral. Αυτό οδήγησε στην εμφάνιση της συνέχειας του με τίτλο President Snow’s Address – Unity, αλλά πλέον δίπλα στον Donald Sutherland ήταν και η Jena Malone.
Στην Ταϊλάνδη αναβλήθηκε η κυκλοφορία της ταινίας, μια και οι πρώτες προβολές καθιέρωσαν τον επαναστατικό χαιρετισμό της ταινίας ανάμεσα στους διαδηλωτές κατά της τοπικής δικτατορίας. Ο ίδιος χαιρετισμός χρησιμοποιήθηκε κι από διαδηλωτές στο Χονγκ Κονγκ και την Καταλονία.
Όπως και οι προηγούμενες της σειράς, έτσι κι αυτή στέφθηκε με εμπορική επιτυχία. Εισέπραξε 755,4 εκατομμύρια δολάρια, με ένα κόστος των 140. Ήταν η 5η πιο επιτυχημένη εμπορικά ταινία της χρονιάς.

Μουσικά Παραλειπόμενα

Η ίδια η Jennifer Lawrence ερμηνεύει το τραγούδι The Hanging Tree, σε μουσική της Suzanne Collins, ένα τραγούδι που αναφέρεται και στο βιβλίο.
Η Lorde και ο Joel Little ερμηνεύουν το ορίτζιναλ κομμάτι Yellow Flicker Beat.

ΚΡΙΤΙΚΗ

Κριτικός: Χάρης Καλογερόπουλος
Έκδοση Κειμένου: 19/11/2014

Στο τέλος του προηγούμενου επεισοδίου, η Κάτνις τοξεύει τον θόλο, προκαλώντας καταστροφή του γιγαντιαίου τηλεοπτικού πλατό, γεγονός που πυροδοτεί την έναρξη της επανάστασης. Τώρα, στη 13 περιοχή, κέντρο της επανάστασης, η διασωσμένη Κάτνις κι άλλοι πρωταθλητές των αγώνων προετοιμάζονται για την περεταίρω δράση, οργανώνεται διαφημιστική καμπάνια με έμβλημα την ίδια, η οποία όμως δεν ησυχάζει αν δεν καταφέρουν να απελευθερώσουν και τον Πίτα που η Κάπιτολ τον χρησιμοποιεί για τη δική της προπαγάνδα, έχοντάς τον υποβάλλει σε πλύση εγκεφάλου.

Η πρώτη ταινία της τριλογίας μού κάθισε στραβά κυρίως λόγω της άτσαλης, αστόχαστης κοινωνικής δυστοπίας που έστησε η συγγραφέας Σουζάν Κόλινς -η περίπτωση του «Battle Royale» (2000) είναι τελείως διαφορετική. Οι Ιάπωνες στήνουν μια «παλαβή» κατάσταση μόνο για να κάνουν φόρμα, αισθητικό παιχνίδι πάνω στο σπλάτερ. Δεν παίρνουν το στόρι στα σοβαρά. Η Κόλινς όμως πουλάει έπος με κοινωνικό στοχασμό, άρα δεν μπορεί να βάζει ένα υπέρ αναπτυγμένο τεχνολογικά καθεστώς να κάνει ανθρωποθυσίες «προς παραδειγματισμό». Δεν στέκει. Ούτε ο Όργουελ («1984»), ούτε ο Μπράντμπερι («Fahrenheit 451») σκέφτηκαν τέτοια σαχλαμάρα. Στα «Mad Max» δεν υπάρχει κράτος, οπότε είναι και πάλι κατανοητή η βαρβαρότητα. Στα «Τραγούδια από τον Δεύτερο Όροφο» του Άντερσον έχουμε να κάνουμε με συμβολισμό και σουρεαλισμό, με ποίηση. Τέλος πάντων.

Αφού έχεις δεχθεί τη βλακώδη συνθήκη, στη δεύτερη ταινία εκτιμάς την ανάπτυξη των χαρακτήρων και την πολύ έξυπνη χρήση δοκιμασμένων κλισέ ώστε να δημιουργηθεί το εφηβικό έπος, ενώ οι επαναστατικές ιδέες σε βοηθούν κάπως να το απολαύσεις.

Περίπου στον ίδιο τόνο κινείται και το πρώτο κομμάτι από το τρίτο μέρος, χωρίς αγώνες πείνας, αλλά γεμάτο προβληματισμούς γύρω από τον χειρισμό της επανάστασης. Όπως και στο τρέχον «Interstellar», ακολουθείται η χρυσή συνταγή όπου το προσωπικό δράμα βαραίνει ισόποσα ή και περισσότερο από το συνολικό. Στην αμερικανική μυθοπλασία, πάνω απ` όλα είναι η αγωνία ενός προσώπου για την οικογένεια του, για τον-την αγαπημένο της-του κ.λ.π., αλλιώς ο θεατής δεν ταυτίζεται. Υπάρχει μια αλήθεια σ` αυτό, αλλά οι Αμερικάνοι υπερβάλλουν, το τραβάνε στα άκρα.

Αλλά, αν υπάρχει κάτι που αναγνωρίζω εντέλει στη συγγραφέα και τους σεναριογράφους -για όλη τη σειρά-, είναι το πόσο καλά επισημαίνουν τη σημασία της προπαγάνδας και των συμβόλων για τη χειραγώγηση τη μάζας. Όσο επιδέξια η κυρίαρχη προνομιούχα Κάπιτολ δημιουργεί τηλεοπτικά ριάλιτι με ρομαντικά και δραματικά χρώματα, άλλο τόσο και οι επαναστάτες αντιλαμβάνονται στα τηλεοπτικά τους σποτ, ότι η Κάτνις-Κοτσιφόκισσα, η κοπέλα- φωτιά, ο φοίνικας που αναγεννιέται από τη στάχτη του, αποτελεί όπλο. Δεν είναι τυχαίο που ο ίδιος που αρχικά σχεδίασε τους Αγώνες (Φίλιπ Σέιμουρ Χόφμαν) είναι που τώρα ως επαναστάτης χειρίζεται την προπαγάνδα. Εν πάση περιπτώσει, οι φίλοι της μυθολογίας ας είναι προετοιμασμένοι να δουν ένα επεισόδιο που, όπως το προτελευταίο «Χάρι Πότερ» ή το «Προμηθέας» λειτουργεί ως teaser για την επική αναμέτρηση του χρόνου. Εννοείται ότι το μεγάλο ατού είναι πάντα η Τζένιφερ Λόρενς. Σπάνια ένα πρόσωπο, μια φωνή, μια φιγούρα ταίριαξε τόσο καλά με ηρωίδα που σε πείθει απόλυτα. Η προηγούμενη περίπτωση ήταν αυτή της Νούμι Ράπας στην τριλογία «Millennium».

Βαθμολογία: