Αμερικανικός Νότος, 1962, τρεις γυναίκες. Η 22χρονη Σκίτερ επιστρέφει από το κολέγιο, αλλά το δίπλωμα δεν λέει πολλά στην μητέρα της, που προτιμά να την δει με δαχτυλίδι γάμου. Αυτό που ανησυχεί την Σκίτερ είναι πως, επιστρέφοντας, δεν βρίσκει την γυναίκα που την μεγάλωσε, την υπηρέτρια Κονσταντίν, και κανείς δεν της λέει το πού πήγε. Η Έιμπελιν είναι μια έγχρωμη υπηρέτρια, μια σοφή και ηγεμονική φιγούρα, που μεγαλώνει το 17χρονο λευκό κορίτσι της. Το πραγματικό της παιδί έχει χαθεί κι έχει αφοσιωθεί στο κορίτσι, παρόλο που ξέρει πως κάποια στιγμή η διαφορά χρώματος θα ραγίσει τις καρδιές τους. Η Μίνι είναι η καλύτερη φίλη της Έιμπελιν, μια κοντή κι εύσωμη μαγείρισσα. Παρότι στην κουζίνα δεν την πιάνει κανείς, η γλώσσα της την κάνει να χάνει τις δουλειές που βρίσκει. Και οι τρεις αυτές διαφορετικές γυναίκες θα έρθουν πολύ κοντά για ένα μυστικό σχέδιο που θα τις βάλει σε μεγάλο ρίσκο, πάντα σε σχέση με την εποχή και την περιοχή που ζούνε.
Σκηνοθεσία:
Tate Taylor
Κύριοι Ρόλοι:
Viola Davis … Aibileen Clark
Emma Stone … Eugenia ‘Skeeter’ Phelan
Octavia Spencer … Minerva ‘Minny’ Jackson
Bryce Dallas Howard … Hillary ‘Hilly’ Walters Holbrook
Jessica Chastain … Celia Rae Foote
Allison Janney … Charlotte Phelan
Ahna O`Reilly … Elizabeth Leefolt
Sissy Spacek … Missus Walters
Chris Lowell … Stuart Whitworth
Mike Vogel … Jonathan ‘Johnny’ Foote
Cicely Tyson … Constantine Jefferson
Ashley Johnson … Mary Beth Caldwell
Anna Camp … Jolene French
Aunjanue Ellis … Yule May Davis
Mary Steenburgen … Elain Stein
Leslie Jordan … Κος Blackly
David Oyelowo … πάτερ Green
Dana Ivey … Grace Higginbotham
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Tate Taylor
Παραγωγή: Michael Barnathan, Chris Columbus, Brunson Green
Μουσική: Thomas Newman
Φωτογραφία: Stephen Goldblatt
Μοντάζ: Hughes Winborne
Σκηνικά: Mark Ricker
Κοστούμια: Sharen Davis
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: The Help
- Ελληνικός Τίτλος: Υπηρέτριες
Σεναριακή Πηγή
- Μυθιστόρημα: The Help της Kathryn Stockett.
Κύριες Διακρίσεις
- Όσκαρ δεύτερου γυναικείου ρόλου (Octavia Spencer). Υποψήφιο για καλύτερη ταινία, πρώτο γυναικείο ρόλο (Viola Davis) και δεύτερο γυναικείο ρόλο (Jessica Chastain).
- Χρυσή Σφαίρα δεύτερου γυναικείου ρόλου (Octavia Spencer). Υποψήφιο για καλύτερη ταινία (δράμα), πρώτο γυναικείο ρόλο (Viola Davis) σε δράμα, δεύτερο γυναικείο ρόλο (Jessica Chastain) και τραγούδι (The Living Proof).
- Βραβείο Bafta δεύτερου γυναικείου ρόλου (Octavia Spencer). Υποψήφιο για καλύτερη ταινία, πρώτο γυναικείο ρόλο (Viola Davis), δεύτερο γυναικείο ρόλο (Jessica Chastain) και σενάριο.
Παραλειπόμενα
- Το βιβλίο εκδόθηκε το 2009 (μετά από μια σειρά 60 απορρίψεων!), και η DreamWorks αγόρασε τα δικαιώματα το 2010, ενώ άμεσα έδωσε το πράσινο φως για την παραγωγή. Ήδη όμως ο Tate Taylor ήταν συνδεδεμένος με την παραγωγή, έχοντας προσεγγίσει τα δικαιώματα του βιβλίου πριν αυτό καν εκδοθεί, όντας παιδικός φίλος της συγγραφέως.
- Η Octavia Spencer ήταν η έμπνευση για τον χαρακτήρα της Μίνι εξαρχής από τις σελίδες του βιβλίου. Για αυτό και δάνεισε τη φωνή της και στην audiobook εκδοχή του.
- Η Bryce Dallas Howard ήταν έγκυος κατά τα γυρίσματα.
- Η Katy Perry είχε αποδεχτεί έναν μικρό ρόλο, αλλά οι μουσικές της υποχρεώσεις δεν την άφησαν να εμφανιστεί.
- Η παραγωγή αυτή θεωρήθηκε η πλέον σημαντική για τον Μισισιπή από την εποχή του Ω Αδελφέ, Πού Είσαι; (2000).
- Δεν είναι λίγες οι φορές που η Viola Davis δήλωσε μετανιωμένη για την εδώ συμμετοχή της. Θεώρησε ότι με την παρουσία της αυτή πρόδωσε τον εαυτό και τον λαό της, τονίζοντας ότι το φιλμ περνάει με συστημικό φίλτρο ρατσιστικό μήνυμα.
- Απρόσμενα θετική πορεία στο box-office, με 216,6 εκατομμύρια δολάρια, ενώ το μπάτζετ ήταν μόλις 25.
Μουσικά Παραλειπόμενα
- Το σάουντρακ ανοίγει με το πρωτότυπο τραγούδι της ταινίας, το The Living Proof με τη Mary J. Blige. Ο δίσκος αποτελείται από τραγούδια της τότε εποχής, ενώ το αυθεντικό σκορ βγήκε σε ξεχωριστό άλμπουμ.
Κριτικός: Χάρης Καλογερόπουλος
Έκδοση Κειμένου: 19/8/2012
Ο φρέσκος σκηνοθέτης Τέιτ Τέιλορ, πάνω σε δικό του σενάριο βασισμένο σε βιβλίο της λευκής Κάθριν Στίκετ, δημιουργεί μια δραμεντί ρίχνοντας το βάρος στην αστεία πλευρά του ρατσισμού που επικρατούσε στα αμερικανικά «σίξτις», ενώ ανέβαινε το κίνημα διαμαρτυρίας. Έχουμε να κάνουμε με τα νοικοκυριά των λευκών κυριών της εποχής, στα καλά προάστια φυσικά, και με την ηλίθια, λουστραρισμένη, κενή περιεχομένου ζωή τους (εδώ φωλιάζει η όποια κοινωνική κριτική), τη στιγμή που οι έγχρωμες υπηρέτριες συντηρούσαν με τον κόπο τους τη γυάλα μέσα στην οποία οι κυρίες και δεσποινίδες ζούσαν, υποκείμενες, οι δεύτερες, άμεσες κι έμμεσες προσβολές. Η επιτυχία του Τέιλορ βρίσκεται στην αποφυγή του μελό και στην κατάδειξη της κατάστασης με χιούμορ.
Βαθμολογία: