Το Στοιχειωμένο Σπίτι
- The Haunting
- 1999
- ΗΠΑ
- Αγγλικά
- Θρίλερ, Μεταφυσικό Θρίλερ, Μυστηρίου, Τρόμου, Φαντασίας
- 03 Δεκεμβρίου 1999
Η Έλινορ είναι καλεσμένη στο «Σπίτι του Λόφου», μια γνωστή στοιχειωμένη έπαυλη, μαζί με τρεις ακόμη ανθρώπους που υποφέρουν από αϋπνία, από τον Δρ. Μάροου που κάνει πειράματα πάνω στις διαταραχές του ύπνου. Ο γιατρός τούς διαβεβαιώνει ότι είναι μόνοι τους και κανείς δεν πρόκειται να τους ενοχλήσει. Την πρώτη νύχτα κάθονται όλοι και συζητούν. Η Έλινορ τους λέει ότι η δική της αϋπνία διαφέρει στο γεγονός ότι εκείνη μπορεί μεν να κοιμηθεί, αλλά ξυπνά καθώς πιστεύει ότι η νεκρή μητέρα της ζει ακόμη μαζί της. Στο σπίτι του λόφου όμως ξυπνά από παιδικές φωνές που ζητούν βοήθεια. Κάποια στιγμή, το γκρουπ διαπιστώνει ότι ο Δρ. Μάροου δεν εργάζεται πάνω στις αϋπνίες, αλλά τους χρησιμοποιεί για μια έρευνα πάνω στον φόβο. Στην αρχή όλα φαίνονται ψεύτικα, αλλά σιγά-σιγά γίνονται όλο και πιο αληθινά, καθώς φωνές ακούγονται από παντού και αρχίζουν να μετακινούνται πράγματα.
Σκηνοθεσία:
Jan de Bont
Κύριοι Ρόλοι:
Liam Neeson … Δρ David Marrow
Lili Taylor … Eleanor ‘Nell’ Vance
Catherine Zeta-Jones … Theodora ‘Theo’
Owen Wilson … Luke Sanderson
Marian Seldes … Κα Dudley
Bruce Dern … Κος Dudley
Alix Koromzay … Mary Lambetta
Todd Field … Todd Hackett
Virginia Madsen … Jane Vance
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: David Self
Παραγωγή: Susan Arnold, Donna Roth, Colin Wilson
Μουσική: Jerry Goldsmith
Φωτογραφία: Karl Walter Lindenlaub
Μοντάζ: Michael Kahn
Σκηνικά: Eugenio Zanetti
Κοστούμια: Ellen Mirojnick
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Αρνητική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: The Haunting
- Ελληνικός Τίτλος: Το Στοιχειωμένο Σπίτι
Άμεσοι Σύνδεσμοι
- Ο Στοιχειωμένος Πύργος (1963)
Σεναριακή Πηγή
- Μυθιστόρημα: The Haunting of Hill House της Shirley Jackson.
Παραλειπόμενα
- Όχι ακριβώς ριμέικ της κλασικής ταινίας του 1963 ή διασκευή του εξίσου κλασικού βιβλίου της Shirley Jackson από το 1959, αλλά μια νέα οπτική πάνω και στα δύο. Για την ακρίβεια, δικαιώματα πάρθηκαν μόνο για το βιβλίο.
- Κάπου στις αρχές των 1990 το σχέδιο άνηκε στην Dimension films, αλλά το εγκατέλειψε όταν ο Wes Craven αποφάσισε να κάνει αντί αυτού την Κραυγή Αγωνίας.
- Steven Spielberg και Stephen King είχαν κάνει πρώτοι την κουβέντα για ένα ριμέικ της ταινίας του Robert Wise, αλλά με το ξεκίνημα της συγγραφής του σεναρίου, εμφανίστηκαν οι πρώτες δημιουργικές διαφορές. Το μόνο που στην ουσία συμφώνησαν μεταξύ τους, ήταν η χρήση του αληθινού “Winchester Mystery House” στο Σαν Χοσέ της Καλιφόρνιας, ως πηγή έμπνευσης. Η δουλειά που πρόλαβε να κάνει ο Stephen King δεν πήγε χαμένη, μια και τη χρησιμοποίησε στη μίνι σειρά Η Έπαυλη (Rose Red) του 2002.
- Το κύριο μέρος του σκηνικού κατασκευάστηκε σε παλιό υπόστεγο πολεμικών αεροσκαφών.
- Η ταινία ξεκίνησε με διευθυντή φωτογραφίας τον Caleb Deschanel, αλλά μέσα σε μία βδομάδα αποχώρησε λόγω δημιουργικών διαφορών. Ακόμα όμως κι αυτή η μικρή συμμετοχή του εξανάγκασε την παραγωγή σε πολλά επαναληπτικά γυρίσματα.
- Επειδή μέσα στην ίδια χρονιά είχε ανακοινωθεί η ταινία House on Haunted Hill (Το Σπίτι στο Στοιχειωμένο Λόφο), η DreamWorks Pictures αναγκάστηκε να κοντύνει τον δικό της τίτλο, μια κι ο αρχικό ήταν ολόιδιος.
- Ο Steven Spielberg επιτέλεσε εκτελεστής παραγωγής, αλλά όταν είδε ολοκληρωμένη την ταινία, απαίτησε το όνομα του να φύγει τελείως από τους τίτλους. Κάποιες φήμες ήθελαν να έχει σκηνοθετήσει ο ίδιος την ταινία, αλλά επειδή δεν του άρεσε καθόλου, απέφυγε να αναμειχθεί άμεσα.
- Οι αρνητικές κριτικές και οι πέντε υποψηφιότητες στα Χρυσά Βατόμουρα δεν απέτρεψαν την εμπορική επιτυχία. Με κόστος 80 εκατομμύρια δολάρια, το φιλμ κατάφερε να βγάλει 180,2.
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 1/12/2012
Η ταινία αποδείχτηκε «ταφόπλακα» για τον Γιαν ντε Μποντ («Speed», «Twister») που μετά το αποτυχημένο δεύτερο «Speed», ήθελε οπωσδήποτε μια επιτυχία. Κι ενώ μαζεύει ένα πρωτοκλασάτο καστ (Λίαμ Νίσον, Κάθριν Ζέτα-Τζόουνς, Όουεν Γουίλσον, Λίλι Τέιλορ) καταντάει να γίνεται βορά του δεύτερου «Scary Movie», που δεν χρειάστηκε πολλές μετατροπές για να το σατιρίσει. Το τρελό «μπούκωμα» από ειδικά εφέ καταστρέφει κάθε κλειστοφοβική τρομάρα που θα μπορούσε να αισθανθεί ο θεατής, και κάνει το ορίτζιναλ φιλμ του 1962, αν και δεν υπάρχει δημιουργικός συσχετισμός, να φαντάζει αριστούργημα, παρότι δεν είναι. Το μόνο που απομένει είναι η γενική ιδέα πως βλέπουμε μια οργανωμένη χολιγουντιανή παραγωγή κι αυτό από μόνο του σώζει κάποια προσχήματα. Λίγα όμως, μια σου δίνει μια επί του συνόλου εντύπωση πως κάτι εδώ πέρα πήγε εξαρχής πολύ στραβά…
Βαθμολογία: