Ο Φιλ, ο Στου, ο Άλαν κι ο Νταγκ ταξιδεύουν στην εξωτική Ταϊλάνδη για τον γάμο του Στου. Μετά το πάρτι εργένηδων του Λας Βέγκας, ο Στου έχει αποφασίσει να μην το ρισκάρει κι έτσι έχει κανονίσει ένα απλό και ήσυχο γεύμα. Τα πράγματα, όμως, δεν γίνονται πάντα έτσι όπως εμείς τα έχουμε σχεδιάσει. Και μπορεί ό,τι έγινε στο Βέγκας να έμεινε στο Βέγκας, αλλά αυτό που θα γίνει στην Μπανγκόγκ ξεπερνά κάθε φαντασία.

Σκηνοθεσία:

Todd Phillips

Κύριοι Ρόλοι:

Bradley Cooper … Philip ‘Phil’ Wenneck

Ed Helms … Δρ Stuart ‘Stu’ Price

Zach Galifianakis … Alan Garner

Justin Bartha … Douglas ‘Doug’ Billings

Ken Jeong … Leslie Chow

Paul Giamatti … Kingsley/ντετέκτιβ Peters

Jeffrey Tambor … Sidney ‘Sid’ Garner

Mike Tyson … Mike Tyson

Jamie Chung … Lauren Srisai

Sasha Barrese … Tracy Billings

Gillian Vigman … Stephanie Wenneck

Bryan Callen … Samir

Sondra Currie … Linda Garner

Nick Cassavetes … Tattoo Joe

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Craig Mazin, Scot Armstrong, Todd Phillips

Παραγωγή: Daniel Goldberg, Todd Phillips

Μουσική: Christophe Beck

Φωτογραφία: Lawrence Sher

Μοντάζ: Debra Neil-Fisher, Michael L. Sale

Σκηνικά: Bill Brzeski

Κοστούμια: Louise Mingenbach

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.

Τίτλοι

  • Αυθεντικός Τίτλος: The Hangover Part II
  • Ελληνικός Τίτλος: The Hangover II

Άμεσοι Σύνδεσμοι

Σεναριακή Πηγή

  • Σενάριο (χαρακτήρες): The Hangover των Jon Lucas, Scott Moore.

Παραλειπόμενα

  • Δύο μήνες πριν κάνει πρεμιέρα το ορίτζιναλ κεφάλαιο, μπήκε σε σχεδιασμό αυτό το σίκουελ. Αρκούσαν για τη Warner Bros οι θετικές αντιδράσεις στις δοκιμαστικές προβολές, και η απήχηση που είχε το πρώτο trailer. Οι σεναριογράφοι του όμως αρνήθηκαν να επιστρέψουν στο πόστο τους, θεωρώντας ότι είχαν ολοκληρώσει αυτό που ήθελαν να δώσουν, με το σενάριο να δίνεται αρχικά μόνο στον Todd Phillips.
  • Έντονες φήμες υπήρχαν για συμμετοχή στο καστ του Zac Efron.
  • Ο Bill Clinton είχε επισκεφτεί τα γυρίσματα, με τις τότε αναφορές να θέλουν να έχει κι ένα κάμεο πέρασμα.
  • Αρχικά ο Mel Gibson ήταν να έχει έναν μικρό ρόλο ως καλλιτέχνης τατουάζ. Η ιδέα δεν άρεσε στο υπόλοιπο καστ κι εγκαταλείφθηκε, αντικαθιστώντας τον με τον Liam Neeson. Όμως, ο σκηνοθέτης έκοψε τα γυρίσματα που έκανε ο Neeson κι ο ηθοποιός δεν ήταν διαθέσιμος για τα επαναληπτικά. Ο ρόλος πήγε στον Nick Cassavetes, γιο του διάσημου ανεξάρτητου δημιουργού και σκηνοθέτης του Ημερολογίου.
  • Η γνωστή διεθνής οργάνωση για την ηθική μεταχείριση των ζώων PETA εξαπέλυσε επίθεση κατά του σκηνοθέτη και των παραγωγών, επειδή προκάλεσαν εθισμό στο κάπνισμα στη μαϊμού (γνωστή ήδη από τα Μια Νύχτα στο Μουσείο, ως Crystal the Monkey) που συμμετέχει στην ταινία. Περί αυτού, στα κρέντιτ δεν υπάρχει το γνωστό σήμα της αμερικανικής ανθρωπιστικής ένωσης που αναφέρει ότι δεν βλάφθηκαν ζώα κατά τα γυρίσματα.
  • Τόσο ένας καλλιτέχνης τατουάζ, όσο και η φίρμα Louis Vuitton και ένας αυστραλιανός κασκαντέρ που τραυματίστηκε κατά τα γυρίσματα της Ταϊλάνδης προέβησαν σε μήνυση εναντίων της Warner Bros., με τις υποθέσεις να λύνονται είτε εξωδικαστικά είτε νικηφόρα για το στούντιο.
  • Με κόστος 80 εκατομμύρια δολάρια, πέτυχε να εισπράξει 586,8.

Μουσικά Παραλειπόμενα

  • Ο Ed Helms τραγουδάει μια εκδοχή του Allentown του Billy Joel, γραμμένη στο πνεύμα του Stu’s Song από την πρώτη ταινία.

Κριτικός: Σταύρος Γανωτής

Έκδοση Κειμένου: 31/5/2011

Ακόμα και που δεν δηλώνω ολόψυχα φίλος της πρώτης ταινίας, ειλικρινά απογοητεύτηκα. Περισσότερο σε προχειροδουλειά μού παράπεμψε αυτό που είδα, παρά σε μια ταινία που σέβεται τον εαυτό της. Δεν θα απογοητεύσω βέβαια τους πολλούς φίλους του πρώτου, αφού σε πολύ γενικές γραμμές έχουμε «μία από τα ίδια». Και πάλι η τρομερή τετράδα και πάλι ο γαμπρός εξαφανίζεται και πάλι το ίδιο είδος χιούμορ, άλλη μια ταινία για την καταπιεσμένη από τις άπειρες κομεντί αντροπαρέα. Το μόνο που αλλάζει σε αυτήν τη νεο-νουάρ-κωμωδία είναι το σκηνικό, αφού κάνουμε μια τουριστική περιήγηση στην καθαρή και τη βρώμικη Μπανγκόκ. Και θα με ρωτήσετε, ευλόγως, αφού έχουμε «μια από τα ίδια», γιατί μας το ανακοινώνεις σαν κακό νέο; Απλά, επειδή δεν προσέξατε πως η εν λόγω φράση είναι σε εισαγωγικά…

Ο Phillips δεν περίμενε την επιτυχία του πρώτου και, τουλάχιστον, την είχε αντιμετωπίσει ως «παιδί» του. Τώρα, δεν σπάει κανείς το κεφάλι του για το σενάριο και οι χαρακτήρες δεν εξελίσσονται διόλου από ό,τι τους ξέραμε (κάτι σαν σεναριακό copy-paste). Μια κάκιστη μουσική επένδυση, τα λιγοστά αξιόλογα αστεία και η επιμονή στη δράση χαλάνε τον χαβαλέ. Πιο απλά, όλα αυτά μπήκαν απλά για να καλύψουν την έλλειψη έμπνευσης, κι ακόμα πιο απλά φανερώνουν την πραγματική δυναμική του σκηνοθέτη. Φοβάμαι πως ο ένας και μοναδικός λόγος που θα κάνει αρεστή την ταινία, είναι η «κεκτημένη ταχύτητα» από την πρώτη, δηλαδή η δηλωμένα θετική προκατάληψη προς τους ήρωες και το θέμα γενικότερα. Και για να συνεχίσουμε τα κακέκτυπα, μετά αυτό του Belushi, έχουμε τη μαϊμού του πρώτου Ιντιάνα Τζόουνς σε πιο φευγαλέα έκδοση…

Βαθμολογία:


Κριτικός: Δημήτρης Κωνσταντίνου-Hautecoeur

Έκδοση Κειμένου: 27/5/2013

Το πρώτο «Hangover» δεν ήταν δα και καμιά αξέχαστη ή φοβερά ξεκαρδιστική κωμωδία, ανέπτυσσε παρόλα αυτά μία ενδιαφέρουσα ιδέα με τρόπο διασκεδαστικότατο και απολαυστικό.

Το «Μέρος 2», τώρα, της επιτυχημένης ταινίας, δεν μοιάζει να έχει, ειλικρινά, κανέναν απολύτως λόγο ύπαρξης. Είναι αισθητό ότι δεν πρόκειται παρά για μία «αρπαχτή» που μοναδικό στόχο έχει την σίγουρη εισπρακτική επιτυχία, τη βεβαιότητα της οποίας βασίζει στην απλή επανάληψη της συνταγής του original.

Μια επανάληψη τόσο πιστή, ώστε τελικά το δεύτερο «Hangover» μοιάζει περισσότερο με ριμέικ παρά με σίκουελ του πρώτου, με την μεγαλύτερη και, βασικά, μοναδική ουσιαστική διαφορά τους να έγκειται στην έλλειψη έμπνευσης των δημιουργών αυτήν τη φορά!

Δεν είναι ότι δεν γελάς, γελάς. Μηχανικά. Γιατί ελάχιστα αστεία αποδεικνύονται ικανά να βγάλουν αβίαστα γέλιο, μιας και είτε αποτελούν στερεότυπα και εύκολα καλαμπούρια, είτε παίρνουν τα κωμικά στοιχεία του πρώτου φιλμ και τα «στύβουν» μέχρι να στραγγίξει κάθε κωμικότητα από μέσα τους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο Άλαν του Ζακ Γαλιφιανάκη, που αποδεικνύεται απόλυτος πρωταγωνιστής των κωμικών γκαγκ και ταυτόχρονα βασικός εκπρόσωπος της έλλειψης έμπνευσης και της προβλεψιμότητας.

Βαθμολογία:


Γκαλερι φωτογραφιων

16 φωτογραφίες

Μοιραστειτε ενα σχολιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *