Η ντετέκτιβ Μάλντουν, μια ανύπαντρη μητέρα, ανακαλύπτει ότι ένα επαρχιακό σπίτι είναι στοιχειωμένο από ένα εκδικητικό φάντασμα, που καταριέται με βίαιο θάνατο όποιον τύχει να μπει. Τώρα, όμως, είναι η ίδια που πρέπει να σώσει τον εαυτό της και τον γιο της από τα δαιμονικά πνεύματα του σπιτιού.
Σκηνοθεσία:
Nicolas Pesce
Κύριοι Ρόλοι:
Andrea Riseborough … ντετέκτιβ Muldoon
Demian Bichir … ντετέκτιβ Goodman
John Cho … Peter Spencer
Betty Gilpin … Nina Spencer
Lin Shaye … Faith Matheson
Jacki Weaver … Lorna Moody
William Sadler … ντετέκτιβ Wilson
Frankie Faison … William Matheson
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Nicolas Pesce
Στόρι: Jeff Buhler, Nicolas Pesce
Παραγωγή: Takashige Ichise, Sam Raimi, Rob Tapert
Μουσική: The Newton Brothers
Φωτογραφία: Zack Galler
Μοντάζ: Ken Blackwell, Gardner Gould
Σκηνικά: Jean-Andre Carriere
Κοστούμια: Patricia J. Henderson
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Αρνητική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: The Grudge
- Ελληνικός Τίτλος: Η Κατάρα
Άμεσοι Σύνδεσμοι
- Ju-on: Η Κατάρα (2002)
- The Grudge 2 (2003)
- Η Κατάρα (2004)
- Η Κατάρα 2 (2006)
- Η Κατάρα 3 (2009)
Σεναριακή Πηγή
- Σενάριο: Ju-on: Η Κατάρα του Takashi Shimizu.
Παραλειπόμενα
- Reboot της γνωστής σειράς, στην ουσία για τρίτη φορά. Ήδη το 2002 ήταν reboot η ταινία που έγινε γνωστή στην Ιαπωνία, ενώ υπήρχε και το αμερικανικό franchise της ίδιας δεκαετίας.
- Το 2011, είχε αρχικά ανακοινωθεί ένα τέταρτο μέρος της αμερικανικής εκδοχής, χωρίς να γνωρίζουν αν έβγαινε στις αίθουσες ήταν θα ήταν direct-to-video.
- Ήταν να το αναλάβει ο Adam Green του Hatchet, μέχρι που αποφάσισε να ασχοληθεί με κάτι άλλο.
- Η αριθμός της διεύθυνσης του στοιχειωμένου σπιτιού είναι 44. Αυτό είναι αναφορά στο μικρού μήκους 4444444444 της αυθεντικής σειράς, αλλά επίσης ο αριθμός 4 θεωρείται κακότυχος από την ιαπωνική κουλτούρα.
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 8/1/2020
Δεν είναι περίεργο που ο Sam Raimi εμπιστεύτηκε τον Nicolas Pesce για τη σκηνοθεσία. Το παράξενο είναι το πώς κατάφερε ο τελευταίος να παραδώσει ένα τέτοιο αποτέλεσμα. Θα μπορούσε κάποιος να υποθέσει πως δεν είχε καν ποτέ την πρόθεση να βγάλει κάτι σόι, και απλά είπε να το ξεπετάξει και να λάβει ένα παχύ τσεκ που θα τον βοηθήσει να κάνει πάλι κάτι το ανεξάρτητο, σαν το ενδιαφέρον Τα Μάτια της Μητέρας μου. Κοινώς, του έβγαλε τα μάτια έξω…
Αν περιμένετε να τρομάξετε έστω και στο ελάχιστο με το τρίτο στη σειρά reboot της Κατάρας, σας περιμένει μια δυσάρεστη έκπληξη. Δεν υπάρχει ούτε ένα στιγμιότυπο από τα γνωστά jump-scares που να σας κάνει να «πηδήξετε» από την καρέκλα σας. Δεν είναι μόνο ο τρόπος που είναι καμωμένα, αλλά πάντα έχει κάτι σαν ταμπέλα προειδοποίησης «προσοχή, ακολουθεί τρομάρα»! Και όχι την τελευταία στιγμή, αφού δίνει την ευκαιρία να προετοιμαστείτε ψυχολογικά, να φάτε κάνα-δυο ποκ-κορν και να κλείσετε τα μάτια σας με την ησυχία σας. Όσο για το περί του πώς είναι αυτά καμωμένα, πέρα του ότι δεν τίθεται θέμα πρωτοτυπίας στο ελάχιστο, είναι τόσο διεκπεραιωτικά, που ούτε για χαβαλέ δεν προσφέρονται.
Βασικά, ξεχάστε τα περί ατμόσφαιρας παλιών κεφαλαίων της σειράς, εδώ έχουμε ένα κακέκτυπο του μοτίβου του The Ring, που περισσότερο όμως μοιάζει με βαρετό αστυνομικό θρίλερ, παρά τρόμου. Ούτε το στοιχειωμένο σπίτι μπαίνει ιδιαίτερα στην πλοκή, ούτε το φάντασμα χαιρόμαστε, ούτε καν εκείνος ο χαρακτηριστικός κροταλισμός δεν χρησιμοποιείται ορθά ώστε να μας βάλει σε κλίμα. Για χαρακτήρες ούτε να το συζητάτε, έτσι κι αλλιώς με τα πήγαινε-έλα στον χρόνο δεν προλαβαίνεις ούτε για τη βασική γνωριμία με τους ήρωες. Αν κάποια μοιάζει λίγο να το πιστεύει, αυτή είναι η Lin Shaye, που έχει φάει τα «γεράματα» της στο είδος.
Εν κατακλείδι, ούτε καν για χαβαλέ δεν προσφέρεται. Μάλλον για ξεπέτα μιλάμε, και για ένα θρίλερ που αν δεν έφερε μια βαριά υπογραφή επί του τίτλου του, κανείς δεν θα έμπαινε στον κόπο να ασχοληθεί μαζί του. Και για να είμαστε ειλικρινείς, ούτε και τώρα λογικά θα ασχοληθεί κανένας…
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
