The Green Hornet (2011)

ΣΥΝΟΨΗ

O Μπριτ Ράιντ είναι ο γιος του μεγαλύτερου μεγιστάνα των ΜΜΕ στο Λος Άντζελες και ζει ξένοιαστος μια πολυτελή ζωή γεμάτη πάρτι και ξενύχτια, μέχρι ο πατέρας του να βρεθεί νεκρός μυστηριωδώς και ο Μπριτ να κληρονομήσει την τεράστια περιουσία του. Κάνοντας μια αναπάντεχη συμμαχία με τον Κάτο, τον πιο εργατικό κι εφευρετικό υπάλληλο του πατέρα του, θα έχουν την ευκαιρία να κάνουν κάτι σημαντικό για πρώτη φορά στη ζωή τους: να πολεμήσουν το έγκλημα. Για να το κάνουν αυτό, όμως, αποφασίζουν να γίνουν και οι ίδιοι εγκληματίες. Προστατεύουν τον νόμο, καταπατώντας τον! Ο Μπριτ γίνεται ένας νέος εκδικητής με την ονομασία Πράσινη Σφήκα και ο Κάτο ο πολύτιμος βοηθός του. Ο Κάτο, χρησιμοποιώντας τις μοναδικές του ικανότητες, κατασκευάζει το απόλυτο ρετρό όπλο, την Μαύρη Καλλονή, ένα άφθαρτο αμάξι, ένα κινητό φρούριο με το οποίο χτυπάνε τους κακούς κι αρχίζουν να χτίζουν τη φήμη τους. Με τη βοήθεια της νέας γραμματέα του Μπριτ, της Λενόρ Κέις, κυνηγάνε τον άνθρωπο που ελέγχει ολόκληρο τον υπόκοσμο του Λος Άντζελες: τον Μπέντζαμιν Τσουντνόφσκι. Αλλά ο Τσουντνόφσκι έχει κι αυτός τα δικά του σχέδια: να εντοπίσει και να καταστρέψει την Πράσινη Σφήκα, μια για πάντα.

Σκηνοθεσία:

Michel Gondry

Κύριοι Ρόλοι:

Seth Rogen … Britt Reid/Green Hornet

Jay Chou … Kato

Christoph Waltz … Benjamin Chudnofsky

Cameron Diaz … Lenore Case

David Harbour … Frank Scanlon

Tom Wilkinson … James Reid

Edward James Olmos … Michael Axford

Jamie Harris … Popeye

Chad L. Coleman … Chili

Edward Furlong … Tupper

Lio Tipton … Anna Lee

James Franco … Danny ‘Crystal’ Clear

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Seth Rogen, Evan Goldberg

Παραγωγή: Neal H. Moritz

Μουσική: James Newton Howard

Φωτογραφία: John Schwartzman

Μοντάζ: Michael Tronick

Σκηνικά: Owen Paterson

Κοστούμια: Kym Barrett

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.

Τίτλοι

Αυθεντικός Τίτλος: The Green Hornet
Ελληνικός Τίτλος: The Green Hornet
Εναλλακτικός Ελλ. Τίτλος: Η Πράσινη Σφήκα [τηλεόραση]

Σεναριακή Πηγή

Ραδιοφωνικό σίριαλ (χαρακτήρες): The Green Hornet των George W. Trendle, Fran Striker.

Παραλειπόμενα

Το Green Hornet εμφανίστηκε πρώτη φορά το 1936 ως ραδιοφωνικό σόου που κράτησε ως το 1952. Δύο κινηματογραφικά σίριαλ στα 1940 κι άλλο ένα το 1966 ήταν οι επόμενες παρουσίες του ήρωα. Αυτή είναι η πρώτη του επίσημη εμφάνιση σε ολοκληρωμένη παραγωγή στο σινεμά.
Από το 1992, η Universal Pictures διαπραγματεύονταν τα δικαιώματα του ήρωα, και το 1993 υπήρχε ήδη έτοιμο σενάριο από τον Chuck Pfarrer. Ο George Clooney είχε υπογράψει για τον κεντρικό ρόλο, αλλά εντέλει προτίμησε τον Μπάτμαν. Το 1997 ήταν ο Michel Gondry που συμφώνησε να κάνει εδώ το ντεμπούτο του στη μεγάλη οθόνη, όντας πετυχημένος στον χώρο του βίντεο-κλιπ, και ο πρώτος ρόλος προσφέρθηκε στον Mark Wahlberg. Το σχέδιο όμως αυτό πάγωσε, και ο Gondry αποχώρησε.
Η Universal έκανε μια δεύτερη απόπειρα το 2000, με τον Jet Li ως Κέιτο. Ο Christopher McQuarrie όμως αργούσε να παραδώσει το σενάριο, με τον Li να προχωράει σε άλλα σχέδια. Βλέποντας η Universal ότι από το 1992 είχε ήδη σπαταλήσει 10 εκατομμύρια δολάρια δίχως να υπάρχει ταινία, αποφάσισε να το παρατήσει.
Paramount και Columbia Pictures έκαναν δυναμικές προσφορές για τα δικαιώματα, αλλά ήταν η Miramax ο τελικός νικητής. Ο Harvey Weinstein προσέγγισε τον Kevin Smith το 2004 για να το γράψει και να το σκηνοθετήσει. Όμως, ο σκηνοθέτης έκανε πίσω αφού το μπάτζετ ήταν κατά πολύ υψηλότερο από αυτά που είχε συνηθίσει να κάνει, ακόμα κι αν είχε προλάβει να προσεγγίσει τον Jake Gyllenhaal.
Όταν το 2007 τα δικαιώματα πήγαν στην Columbia Pictures (μέσω της Sony), το σενάριο και τον πρώτο ρόλο τον ανέλαβε ο Seth Rogen, ένας ηθοποιός που έχει παρελθόν με τον Kevin Smith. Για τη σκηνοθεσία όμως είχε υπογράψει πρώτος ο Stephen Chow. Ο δημιουργός από το Χονγκ Κονγκ θα ερμήνευε και τον Κέιτο. Αφού όμως προέκυψαν δημιουργικές διαφορές με το στούντιο, ανακοινώθηκε ο Michel Gondry που ήταν και ο πρώτος που είχε ξεκινήσει αυτή την “παρέλαση” ονομάτων.
Ο Seth Rogen έχασε 14 κιλά για να αναλάβει τον ρόλο.
Ο Nicolas Cage ήταν σε διαπραγματεύσεις για να παίξει τον Τσαντνόφσκι, αλλά αποχώρησε. Στις διαπραγματεύσεις έμεινε και η Cameron Diaz για τη Λενόρ.
Ο Van Williams, ο ερμηνευτής του Green Hornet στο σίριαλ της δεκαετίας του 1960, είχε πρόταση για κάμεο ρόλο ως φύλακας νεκροταφείου, αλλά δεν την έκανε δεκτή.
Η Factory Entertainment ανάλαβε τα action-figures της ταινίας, αλλά και η Mezco Toyz κατασκεύασε αντίστοιχα σε διπλάσιο μέγεθος, με τα πρωτότυπα να δωρίζονται στο μουσείο κινηματογράφου της Αστόρια.
Η ταινία βγήκε και τρισδιάστατη.
Λόγω του υψηλού κόστους προώθησης, κανείς δεν πανηγύρισε για τις εισπράξεις των 229,2 εκατομμυρίων δολαρίων, έναντι μπάτζετ των 120. Αυτά εξήγησε το 2012 και ο παραγωγός Neal Moritz, λέγοντας ότι δεν υπήρχε σχέδιο για κανένα σίκουελ. Τον επόμενο χρόνο ήρθε και το επιστέγασμα με τις δηλώσεις του Seth Rogen, που αποκάλεσε το φιλμ ως “εφιάλτη”, ρίχνοντας ευθύνες στα στελέχη της Sony.
Το 2016, Paramount Pictures και Chernin Entertainment αγόρασαν με τη σειρά τους τα δικαιώματα για ένα reboot, αλλά ενώ είχε οριστεί ως σκηνοθέτης ο Gavin O’Connor, το σχέδιο δεν άργησε να ακυρωθεί. Το 2020 ήρθε η σειρά της Universal Pictures, ανακοινώνοντας το φιλμ The Green Hornet and Kato σε σκηνοθεσία του Leigh Whannell.

ΚΡΙΤΙΚΗ #1

Κριτικός: Χάρης Καλογερόπουλος
Έκδοση Κειμένου: 21/1/2011

Για την ιστορία : το Green Hornet ξεκίνησε ως μια ραδιοφωνική σειρά στα μέσα της δεκαετίας του 30. Ένας εκδότης εφημερίδας, τα βράδια μαζί με τον βοηθό του κυκλοφορεί ως μασκοφόρος εκδικητής εναντίον των κακοποιών. Έκτοτε έγιναν διάφορες μεταφορές όπως μια ταινία το 1940, με πιο γνωστή την τηλεοπτική σειρά τις χρονιές 1966-67 όπου μάλιστα στο ρόλο του βοηθού Κέιτο έπαιζε ο νεαρός Μπρους Λι – από αυτόν πιθανά ο Blake Edwards να εμπνεύστηκε τον ανάλογο βοηθό του Κλουζό, αφού έχουν το ίδιο όνομα – Cato, Kato.

Το θέμα είναι ότι ο εκδότης Μπριτ Ράιντ που δρα ως Green Hornet (πράσινη αγριομέλισσα, μπούμπουρας, όχι σφήκα που είναι wasp) δεν αποτέλεσε έναν ήρωα με αλληγορική σημασία που να τον κάνει διαχρονικό (όπως τους Σούπερμαν, Μπάτμαν κ.λπ.) και γρήγορα ξεθώριασε. Από τα τέλη των 90ς κάποιοι, μεταξύ των οποίων και ο Clooney, φλέρταραν την ιδέα για ένα revival αλλά τα παράτησαν και έκαναν πολύ καλά. Το «green hornet» concept δεν είχε ένα φρέσκο νόημα να προσφέρει κι αν το προσάρμοζαν αλλάζοντάς του τα φώτα, το «Kick-Ass» ήδη τα είχε πει όλα για την επίδραση των comics στις ζωές των ανθρώπων που απορροφούνται μέσα στο μυθικό σύμπαν για να ξεπεράσουν προβλήματα.

Ο γάλλος σκηνοθέτης Michel Gondry που μας έδωσε το πολύ καλό «Eternal Sunshine of the Spotless Mind» έριξε το βάρος στην σκηνοθεσία σκηνή προς σκηνή χωρίς να προσέξει το όλον – τουλάχιστον οι συντελεστές φρόντισαν να αποδώσουν το concept ως κωμωδία, στα όρια της παρωδίας. Ταυτόχρονα ο πρωταγωνιστής Seth Rogen που συνέγραψε το σενάριο μαζί με τον Evan Goldberg, «χάρισε» στον εαυτό του τόσες πολλές ατάκες που κάνουν την αφήγηση ασθμαίνουσα από ρυθμό ενώ ξεστρατίζουν το οποιοδήποτε κεντράρισμα σε κάποια ιδέα. Ο νεαρός επιπόλαιος γιός του εκδότη, ολότελα άχρηστος, μετά το θάνατο του πατέρα αναζητεί αυτόν από το προσωπικό του αρχοντικού τους, που κάνει τον τόσο έξοχο καφέ και ανακαλύπτει ότι είναι σοφέρ, μηχανικός-ιδιοφυία και μετρ των ασιατικών πολεμικών τεχνών. Ένα βράδυ, αντιμετωπίζοντας οι δυο τους κάτι νταήδες, ενθουσιάζεται από τις ικανότητες του ταϊβανέζου βοηθού και αποφασίζει να γίνουν vigilante. Γιατί; Έτσι. Το σενάριο δεν προσπαθεί καν να τονίσει την ανάγκη να αποδείξει ο Μπριτ ότι δεν ήταν και τόσο άχρηστος όσο τον θεωρούσε ο πατέρας – προς το τέλος βέβαια ο ήρωας συνειδητοποιείται κοινωνικά αλλά με ένα τρόπο σεναριακά βεβιασμένο, όπως όπως για να τελειώνουμε. Στη μέση μπαίνει και μια νέα γραμματέας (Cameron Diaz) για να υπάρχει και ένα ερωτικό κίνητρο και μια κόντρα ανάμεσα στους δυο ήρωες, αλλά είναι τόσο προσχηματικά εμβόλιμη που ελάχιστα μας ενδιαφέρει. Εν τέλει τι παρακολουθούμε; κωμικές ατάκες (πολλές βγάζουν γέλιο) και ακατάσχετη δράση με κυνηγητά αυτοκινήτων, εκρήξεις, προσγειώσεις πάνω στην γραμμή παραγωγής στο τυπογραφείο, σαματά, φασαρία κακό …για το τίποτα, σε άχρηστη συσκευασία 3-D – να το πάρουν απόφαση. Ή κάνεις 3-D αλά «Avatar» ή ο κόσμος δεν θα πληρώνει παραπάνω για να εισπράξει μια μέτρια τεχνολογία.

Από το όλο εγχείρημα σώζονται ο Jay Chou (ο νεαρός πρίγκιπας στο «Curse of the golden flower») στο ρόλο του Κέϊτο (οι μετρημένες ατάκες ήταν τελικά προς όφελός του, δίνοντας ένα βάρος στον χαρακτήρα) και ο Christoph Waltz ( Inglourious Basterds) ως μαφιόζος που προσπαθεί να βρει το σωστό image ώστε να έχει κύρος. Πάντως, να παραδεχτούμε ότι βρίσκεις αρκετές αφορμές να γελάσεις.

Βαθμολογία:

ΚΡΙΤΙΚΗ #2

Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 24/1/2011

Φυσιολογικά, οι παραγωγοί οραματίζονταν ολάκερη σειρά από πράσινες σφήγκες, και για αυτό αντί να βλέπουμε δράση, παρακολουθούμε το χτίσιμο της φιλοσοφίας του νέου για το σινεμά ήρωα. Κι εφόσον μιλάμε για «φιλοσοφία», τι πιο ιδανικό από την πρόσληψη του Michel Gondry για την καρέκλα του σκηνοθέτη. Έλα, όμως, που στο φινάλε διερωτάσαι αν είναι πιο ανεγκέφαλος ο ήρωας ή ο σκηνοθέτης; Ο «Σφήγκας» είναι μοντέρνος ακριβώς επειδή είναι ζούφιος, ενώ ο Gondry είναι ζούφιος επειδή δεν φαίνεται να τον ένοιαξε τίποτα παραπάνω από ένα παχουλό τσεκ.

Φυσικά και δεν θα ρίξουμε στο έργο ως φταίξιμο την ομοιότητα με το ζευγάρι Κλουζώ-Κέιτο, αφού το Hornet προϋπήρξε κι αυτό ήταν η πηγή του «κακού». Δεν προϋπήρχαν, όμως, όλα τα κλισέ ταινιών με σούπερ-ήρωες (τα πρώτα μέρη…) κι όχι μόνο, τα οποία παίρνει ο Gondry και τα κάνει κολλάζ. Υπάρχει, βέβαια, ένα στοιχείο που διασώζει την όλη «τραγωδία». Η ταινία λειτουργεί κι ως παρωδία κι αν την δείτε καθαρά έτσι, θα αντέξετε το πουπουλένιο σενάριο και την εκτός-τόπου φάτσα του Seth Rogen. Προσθέστε και δυο-τρεις σκηνές που ανάβουν τα αίματα και το εισιτήριο της το έβγαλε. Α, κι ο Waltz. Δεν σου γεμίζει το μάτι για οσκαρικός, αλλά είναι ένας κακός που κάνει καλά τη δουλειά του. Επί του συνόλου, κάποιες σφήγκες τελικά δεν τσιμπάνε…

Βαθμολογία: