Ο Μπραντ Μπρέιντεν είναι ιδιοκτήτης τσίρκου και προσλαμβάνει τον ακροβάτη “Ο Μεγάλος Σεμπάστιαν” για να εξασφαλίσει μια πετυχημένη χρονιά. Αυτό όμως μειώνει την παρουσία της Χόλι, της κοπέλας του Μπραντ. Η Χόλι κι ο Σεμπάστιαν έρχονται πολύ κοντά τόσο στον αέρα, με το επικίνδυνο νούμερο τους, όσο και στη γη, με τον Σεμπάστιαν να τη διεκδικεί πλέον ερωτικά.

Σκηνοθεσία:

Cecil B. DeMille

Κύριοι Ρόλοι:

Charlton Heston … Brad Braden

Betty Hutton … Holly

Cornel Wilde … The Great Sebastian

James Stewart … ‘Buttons’

Dorothy Lamour … Phyllis

Gloria Grahame … Angel

Henry Wilcoxon … πράκτορας Gregory

Lawrence Tierney … Κος Henderson

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Fredric M. Frank, Barre Lyndon, Theodore St. John

Στόρι: Fredric M. Frank, Theodore St. John, Frank Cavett

Παραγωγή: Cecil B. DeMille

Μουσική: Victor Young

Φωτογραφία: George Barnes

Μοντάζ: Anne Bauchens

Σκηνικά: Hal Pereira, Walter H. Tyler

Κοστούμια: Edith Head, Dorothy Jeakins, Miles White

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.

Τίτλοι

  • Αυθεντικός Τίτλος: The Greatest Show on Earth
  • Ελληνικός Τίτλος: Το Όγδοο Θαύμα
  • Εναλλακτικός Τίτλος: Cecil B. DeMille’s The Greatest Show on Earth

Κύριες Διακρίσεις

  • Όσκαρ καλύτερης ταινίας και σεναρίου (στόρι). Υποψήφιο για σκηνοθεσία, μοντάζ και κοστούμια.
  • Χρυσή Σφαίρα καλύτερης ταινίας (δράμα), σκηνοθεσίας και φωτογραφίας.

Παραλειπόμενα

  • Δίπλα στο καστ, εμφανίζονται τα αληθινά μέλη του τσίρκου Ringling Bros. and Barnum & Bailey Circus. Ανάμεσα τους διάσημοι ήταν οι κλόουν Emmett Kelly και Lou Jacobs, ενώ ο ίδιος ο διευθυντής του, ο John Ringling North, ερμηνεύει τον εαυτό του.
  • Συνολικά, χρειάστηκαν 1.400 άνθρωποι, εκατοντάδες ζώα, και 60 βαγόνια τρένου με υλικό για την ταινία.
  • Αρκετές οι γκεστ-σταρ παρουσίες, με πλέον χαρακτηριστικές των: Bob Hope και Bing Crosby, William Boyd, Van Heflin, Leon Ames και τη φωνή του Edmond O’Brien.
  • Λέγεται ότι η Lucille Ball εγκατέλειψε τον ρόλο της Έιντζελ επειδή έμεινε έγκυος. Ο ισχυρισμός όμως είναι αδύνατος, μια και την ίδια εποχή ετοίμαζε το διάσημο σόου της, I Love Lucy.
  • Μέχρι και τη βράβευση του Spotlight το 2016, ήταν η μόνη ταινία που κέρδισε Όσκαρ καλύτερης ταινίας και συνολικά λιγότερα από 3.
  • Πολλοί συμπεριλαμβάνουν το φιλμ στα χειρότερα που κέρδισαν ποτέ το ανώτερο Όσκαρ. Πόσο μάλλον που ήταν υποψήφιο μαζί με ταινίες σαν το Τρένο θα Σφυρίξει Τρεις Φορές, το Ένας Ήσυχος Άνθρωπος και το Μουλέν Ρουζ. Κάποιοι συνδέουν τη βράβευση με την ακμή του μακαρθισμού στο Χόλιγουντ, αφού ο DeMille ήταν μέλος αντι-κομουνιστικής οργάνωσης. Μια άλλη όμως εκδοχή αναφέρει ότι ίσως η ακαδημία αναζητούσε μια ευκαιρία να τιμήσει τον DeMille που όδευε στο τέλος της καριέρας του.
  • Την περίοδο 1963-1964 βγήκε η ομώνυμη τηλεοπτική σειρά, με τον Jack Palance ως επικεφαλής του καστ.
  • Ήταν η πρώτη ταινία που είδε στη ζωή του ο Steven Spielberg, και όπως ο ίδιος λέει, αποτέλεσε έμπνευση για αυτόν. Τιμητική αναφορά στο φιλμ υπάρχει στο Ο Πόλεμος των Κόσμων (2005).
  • Πολύ υψηλές εισπράξεις, με κέρδη 36 εκατομμύρια δολάρια, έναντι κόστους των τεσσάρων.

Μουσικά Παραλειπόμενα

  • Η Dorothy Lamour ερμηνεύει το Lovely Luawana Lady, η Betty Hutton το The Greatest Show on Earth, ενώ η τελευταία μαζί με τον James Stewart το Be a Jumping-Jack.

Κριτικός: Σταύρος Γανωτής

Έκδοση Κειμένου: 13/4/2020

Μία από τις πλέον υπερβολικές βραβεύσεις Όσκαρ καλύτερης ταινίας, δεν θα ήταν άτοπο να πει κανείς και η πλέον υπερβολική. Αυτό δεν του στερεί τη δυναμική ενός γεμάτου θεάματος έστω και εν μέρει, αλλά κι αυτό μάλλον αντιστοιχεί στην εποχή που προβλήθηκε η ταινία παρά στο σημερινό κοινό. Ήταν η εποχή που ακόμα το τσίρκο κρατούσε βασική θέση στη λαϊκή ψυχαγωγία, και μοιάζει κάπως «ύπουλο» που εδώ αναδεικνύεται από το υπερθέαμα που ήρθε για να το ρίξει στο χρονοντούλαπο…

Πέρα όμως από κάποιες εντυπωσιακές σκηνές ικανές να μνημονεύσει κάποιος, περνάμε σε ένα σενάριο που έχει ελάχιστα να προσφέρει. Ούτε ως δράμα είναι δουλεμένο, ούτε προκαλεί μέγιστη συγκίνηση το θετικό κομμάτι του στόρι, αυτό που αφορά τον James Stewart. Δεν είναι ότι δεν κάνει την μικρο-επική του δουλειά καλά και πάλι ο Cecil B. DeMille, αλλά δεν έχει εκείνο το υλικό που θα της έδινε και καλλιτεχνική αξία.

Παλιομοδίτικο και ίσως ακόμα και μουσειακό, το φιλμ παρόλα αυτά αξίζει μιας καλής προσοχής αλλά όχι επανεκτίμησης.

Βαθμολογία:


Γκαλερι φωτογραφιων

18 φωτογραφίες

Μοιραστειτε ενα σχολιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *