Ένας νεαρός σουδανός πρόσφυγας πολέμου στέκεται τυχερός και μεταφέρεται στις ΗΠΑ. Αντιμετωπίζοντας τον σύγχρονο κόσμο για πρώτη φορά, καταφέρνει να αναπτύξει μια δυνατή φιλία με μια παράτολμη Αμερικανίδα, η οποία είναι υπεύθυνη για να τους βοηθήσει. Το νεαρό αγόρι όμως αγωνίζεται να προσαρμοστεί στη νέα του ζωή, καθώς τα συναισθήματα ενοχής για τον αδερφό που άφησε πίσω του, τον κυριεύουν ολοένα και περισσότερο.
Σκηνοθεσία:
Philippe Falardeau
Κύριοι Ρόλοι:
Reese Witherspoon … Carrie Davis
Ger Duany … Jeremiah
Arnold Oceng … Mamere
Emmanuel Jal … Paul
Corey Stoll … Jack
Sarah Baker … Pamela
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Margaret Nagle
Παραγωγή: Brian Grazer, Ron Howard, Karen Kehela Sherwood, Thad Luckinbill, Trent Luckinbill, Molly Smith
Μουσική: Martin Leon
Φωτογραφία: Ronald Plante
Μοντάζ: Richard Comeau
Σκηνικά: Aaron Osborne
Κοστούμια: Suttirat Anne Larlarb
Κυριότερη Προβολή στην Ελλάδα: Διανομή στις αίθουσες.- Παγκόσμια Κριτική Αποδοχή (Μ.Ο.): Θετική.
Τίτλοι
Αυθεντικός Τίτλος: The Good Lie
Ελληνικός Τίτλος: Ένα Γενναίο Ψέμα
Παραλειπόμενα
- Παρότι το σενάριο είναι αυθεντικό, το φιλμ βασίζεται σε αληθινά γεγονότα.
- Η ανθρωπιστική οργάνωση Foundation for Lost Boys and Girls of Sudan, Inc, εκπροσωπώντας 54 σουδανούς πρόσφυγες, έκανε μήνυση στην παραγωγή και τη σεναριογράφο Margaret Nagle. Αυτή αναφέρονταν στο ότι αυτοί οι άνθρωποι παρείχαν τις προσωπικές τους ιστορίες στη Nagle, τις οποίες κι αυτή έγραφε σε κασέτα. Η εμπορική χρησιμοποίηση τους όμως έγινε δίχως αντίκρισμα προς αυτούς τους ανθρώπους. Απόφαση τελική δεν βγήκε, μια και οι δύο πλευρές τα βρήκαν με μεταξύ τους συμβιβασμό.
Εξωτερικοί Σύνδεσμοι
Κριτικός: Χάρης Καλογερόπουλος
Έκδοση Κειμένου: 14/6/2015
Είναι απογοητευτικό, ύστερα από το πολύ ενδιαφέρον «Monsieur Lazhar» του 2011, ο καναδός σκηνοθέτης Φιλίπ Φαλαρντέ να αναλαμβάνει να μεταφέρει αυτό το απαράδεκτο σενάριο «βασισμένο σε αληθινές ιστορίες», όπου οι καλοί λευκοί Αμερικανοί βοηθούν τους βασανισμένους Σουδανούς που μιλούν άψογα αγγλικά και δεν… ξέρουν τι είναι το τηλέφωνο. Αφελές, εκβιαστικά σιροπιαστό, χωρίς ίχνος σοβαρού κοινωνικού στοχασμού, σαν προπαγανδιστική φυλλάδα, το έργο κινείται σε ένα πρώτο επίπεδο, αντιμετωπίζοντας τους μετανάστες με -ρατσιστική κατά βάθος- καλοσυνάτη συγκατάβαση, και με τη Ρις Γουίδερσπουν στον ρόλο της κοινωνικής λειτουργού, επιστρατευμένη απ’ την παραγωγή για να φέρει κάποια εισιτήρια στα ταμεία. Δεν είναι τυχαίο που οι αμερικανοί θεατές το πήραν στα σοβαρά…
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
