Ο Έρωτας τα Αλλάζει Όλα

Κριτικός: Πάρις Μνηματίδης

Έκδοση Κειμένου: 29/9/2022

Αντρόγυνο στην πραγματική ζωή, οι Maya Forbes και Wallace Wolodarsky συνεργάζονται εδώ για πρώτη φορά στο πεδίο της σκηνοθεσίας, και το τελικό αποτέλεσμα είναι ένα κοινωνικό δράμα απρόσμενα ειλικρινές κι ενδοσκοπικό, παρά τις τυπικά αμερικανικές ευκολίες του, ειδικά προς το φινάλε.

Το κεντρικό θέμα του εθισμού στο αλκοόλ προσεγγίζεται εδώ μ’ έναν τρόπο προσγειωμένο, ώστε να ταιριάζει και με το γενικότερο πλαίσιο στο οποίο εντάσσεται. Η πρωταγωνίστρια δεν είναι μια αυτοκαταστροφική προσωπικότητα τύπου Ben Sanderson στο «Αφήνοντας το Λας Βέγκας». Αντιθέτως, είναι μια γυναίκα που έχει χαρεί την επαγγελματική επιτυχία, έχει περάσει από το στάδιο της δημιουργίας οικογένειας και που στην καθημερινότητά της επιδεικνύει συνέχεια μια τρομερή ικανότητα στο να προσαρμόζεται ανάλογα με την περίσταση. Ακριβώς επειδή η ίδια δεν είναι απλώς λειτουργική, αλλά και καταξιωμένη κοινωνικά, η πτώση της περνάει από μια λιγότερο προφανή διαδρομή, που περιλαμβάνει φυσικά την υποτίμηση του προβλήματος σε βαθμό αυταπάτης. Η δομή του φιλμ αντικατοπτρίζει αρκετά έξυπνα την πορεία της ηρωίδας προς τη συνειδητοποίηση: για το μεγαλύτερο μέρος της χρονικής διάρκειας υιοθετείται το ύφος μιας ανάλαφρης δραμεντί, ενίοτε και με καθαρόαιμα κωμικά ξεσπάσματα, όσο η Hildy της Sigourney Weaver προσπαθεί να προσπεράσει τον «ελέφαντα μέσα στο δωμάτιο». Όταν έρχεται με επίπονο τρόπο η ώρα της επίγνωσης, τότε κορυφώνονται και τα δραματικά «ντεσιμπέλ» και το σασπένς, σε μια ολιγόλεπτη παρένθεση που είναι άκρως οργανική για την ιστορία.

Πέρα από ένα ψυχολογικό πορτρέτο, το «Ο Έρωτας τα Αλλάζει Όλα» προσφέρει και μια ματιά ελαφρώς δηκτική (όχι καυστική) γύρω από τις νευρώσεις των αμερικανών μεσο-μεγαλοαστών. Η εμμονή με την παρουσίαση μιας επιτυχημένης εικόνας στον περίγυρο, το πανεπιστήμιο ως πηγή στάτους, οι διπρόσωπες κοινωνικές σχέσεις, τα οικογενειακά τραύματα που θάβονται κάτω από το χαλί, η καταπίεση που κρύβεται κάτω από την επιφάνεια: όλα συνθέτουν ένα περιβάλλον με παθογένειες που συνδράμει στην καταρράκωση της κεντρικής ηρωίδας. Ίσως δεν είναι τυχαίο για την προβληματική του φιλμ το γεγονός πως η οικογένεια που φαίνεται να έχει το χαμηλότερο συγκριτικά εισόδημα μένει κάπως έξω από το προαναφερθέν «γαϊτανάκι». Βέβαια, το σενάριο έχει μια μερικώς αισιόδοξη τελικά στάση, βρίσκοντας τη λύση στην ουσιαστική επικοινωνία και στην, κατά βάση, καλή ποιότητα των ανθρώπων.

Και μπορεί στη θεωρία όλα αυτά ν’ ακούγονται κάπως μπανάλ, σαν να απευθύνονται σε μια παλιότερη κινηματογραφική δεκαετία, όμως οι πένες των Bezucha, Forbes και Wolodarsky διαθέτουν πολλή σπιρτάδα, όπως και γενναίες δόσεις χιούμορ, παράγοντες που βοηθούν καθοριστικά στο να «σπάσει» η αίσθηση του γλυκερού που κινδυνεύει να επικρατήσει σε μερικά σημεία. Οι δε βασικοί χαρακτήρες έχουν μια ζωντάνια που αυτομάτως προσδίδει και μεγαλύτερο ενδιαφέρον στα δρώμενα. Οι περισσότεροι εξ αυτών έχουν φυσικά τις σκοτεινές τους πλευρές, το κείμενο όμως τους παρατηρεί με αγάπη και προσπαθεί να τους κατανοήσει.

Όλα τα στοιχεία «δένουν» μεταξύ τους χάρη σε μια Weaver που δίνει τον καλύτερο ερμηνευτικό της εαυτό εδώ και πολλά χρόνια. Παρότι ο αλκοολισμός του ρόλου της είναι και το επίκεντρο της δραματουργίας, η ίδια πολύ σοφά δεν στηρίζεται αποκλειστικά σ’ αυτό και πλάθει μεθοδικά μια γυναίκα με πολλές διαστάσεις, ισορροπώντας δεξιοτεχνικά ανάμεσα σε συναισθηματικές καταστάσεις συχνά αντιφατικές μεταξύ τους (δυναμισμός κι ευαλωτότητα, εκδηλωτικότητα κι εσωστρέφεια, τρυφερότητα και σκληρότητα). Ουσιαστικά σηκώνει την ταινία στις πλάτες της, με ελάχιστη υποστήριξη από το υπόλοιπο καστ, προσφέροντας αδρά όλα όσα χρειάζονται για να καταστήσει συναρπαστικό το εσωτερικό ταξίδι του χαρακτήρα της στον θεατή. Υπό ορισμένες συνθήκες, η δουλειά της θα μπορούσε να την οδηγήσει μέχρι και στην επερχόμενη πεντάδα της πρωταγωνιστικής κατηγορίας στα Όσκαρ.

Ο απολογισμός είναι σίγουρα θετικός. Μπορεί το βάθος της όλης ανάλυσης να μη φτάνει μέχρι το «κόκαλο», αλλά το σίγουρο είναι πως προκύπτει μεστό σινεμά για ένα ενήλικο κοινό, το οποίο διαθέτει παράλληλα με μια ζεστή οικειότητα και μια ψυχαγωγική αξία.

Βαθμολογία: