Το Χρυσό Γάντι
- Der Goldene Handschuh
- The Golden Glove
- 2019
- Γερμανία
- Γερμανικά, Ελληνικά
- Αστυνομική, Βιογραφία, Εποχής, Θρίλερ, Ιστορική
- 05 Δεκεμβρίου 2019
Αμβούργο, δεκαετία του 1970. Με μια πρώτη ματιά, ο Φρις «Φίτε» Χόνκα είναι ένα αξιολύπητο, χαμένο κορμί όπως τόσοι άλλοι γύρω του. Ο “άνδρας με το παραμορφωμένο πρόσωπο” περνάει τις νύχτες του μεθώντας στο καταγώγιο «Το Χρυσό Γάντι», και κυνηγώντας μοναχικές γυναίκες για λίγη συντροφιά. Κανείς από τους θαμώνες δεν μπορεί να υποψιαστεί ότι ο φαινομενικά άκακος Φίτε είναι στην πραγματικότητα ένα τέρας.
Σκηνοθεσία:
Fatih Akin
Κύριοι Ρόλοι:
Jonas Dassler … Friedrich Paul ‘Fritz’ Honka
Margarete Tiesel … Gerda Voss
Katja Studt … Helga Denningsen
Hark Bohm … Dornkaat-Max
Marc Hosemann … Siggi Honka
Tristan Gobel … Willi
Victoria Trauttmansdorff … Gisela
Adam Bousdoukos … Λευτέρης
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Fatih Akin
Παραγωγή: Fatih Akin, Nurhan Sekerci-Porst
Μουσική: FM Einheit
Φωτογραφία: Rainer Klausmann
Μοντάζ: Andrew Bird, Franziska Schmidt-Karner
Σκηνικά: Tamo Kunz
Κοστούμια: Katrin Aschendorf
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Αρνητική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Der Goldene Handschuh
- Ελληνικός Τίτλος: Το Χρυσό Γάντι
- Διεθνής Τίτλος: The Golden Glove
Σεναριακή Πηγή
- Μυθιστόρημα: Der Goldene Handschuh του Heinz Strunk.
Κύριες Διακρίσεις
- Συμμετοχή στο διαγωνιστικό τμήμα του φεστιβάλ Βερολίνου.
- Καλύτερο μακιγιάζ στα εθνικά βραβεία της Γερμανίας. Υποψήφιο σε 4 ακόμα κατηγορίες.
Παραλειπόμενα
- Πρώτη φορά που ταινία του Fatih Akin χαρακτηρίζεται ως “αυστηρά ακατάλληλη” στη χώρα του.
- Αρχικά είχε γυριστεί μια σκηνή που έδειχνε το πώς βιάστηκε σε μικρή ηλικία ο Fritz Honka. Όταν όμως την είδε στο μοντάζ ο Akin, αποφάσισε να την κόψει. Κι αυτό επειδή θεώρησε ότι φάνταζε ως “ηλίθια δικαιολογία”, μια κι όπως εξήγησε δεν δικαιοδοτείται από πουθενά να γίνει κάποιος βιαστής επειδή ο ίδιος πρώτα βιάστηκε. Και μια και υπάρχουν τόσοι και τόσοι άνθρωποι που έχουν υποστεί κάτι παρόμοιο αλλά δεν έγιναν οι ίδιοι θύτες, θα ήταν σαν ένα “χαστούκι στο πρόσωπο τους” κάτι τέτοιο.
- Μια ψυχολόγος ήταν ανά πάσα στιγμή έτοιμη στα γυρίσματα των σκηνών βιασμού, ώστε να βοηθήσει τους ηθοποιούς να ανταπεξέλθουν.
- Ο συγγραφέας του βιβλίου, ο Heinz Strunk, διακρίνεται να κάθεται στο μπαρ κατά το 14ο λεπτό του φιλμ.
Κριτικός: Σοφία Γουργουλιάνη
Έκδοση Κειμένου: 25/11/2019
Αν ο κινηματογράφος διαθέτει ιερά καθήκοντα, τότε το πλέον ιερό εξ αυτών μοιάζει να είναι η τοποθέτηση ενός κινηματογραφικού σύμπαντος σε μια κοινωνική κατάσταση με σαφήνεια στόχων και σκοπών. Ο Φατίχ Ακίν, με την καινούρια του ταινία, «Το Χρυσό Γάντι», αψηφά κάθε έννοια ιερότητας, και με πλήρη ανοσιότητα επανέρχεται δυναμικά και άκρως προκλητικά με μια ταινία ανερμάτιστη, βορά στα θηρία της παντελούς αφέλειας.
Η ιστορία ενός πραγματικού σίριαλ-κίλερ της δεκαετίας του 1970 μετατρέπεται στα χέρια του Ακίν σε ένα κρεσέντο βίας και λούμπεν μισογύνιδων που διατρανώνουν σε κάθε δυνατή περίπτωση και με μία αηδιαστική πληθώρα μέσων την απέχθεια που τρέφουν για το γυναικείο φύλο. Κι αν ενδεχομένως καταφέρνει να πλάσει με συνέπεια έναν κόσμο σε ελεύθερη πτώση, διαθέτει έναν ήρωα απόλυτα διαφανή, που καλύπτει με τη διαφανή μεμβράνη της παντελώς αναιτιολόγητης ακραίας βίας την επιβολή του στο θηλυκό. Διαθέτοντας στα ακαταμάχητα μειονεκτήματα της έναν πρωταγωνιστικό χαρακτήρα με βάθος που καταφέρνει να φτάσει μόνο μέχρι τις πάσης φύσεως σεναριακές πατούσες, αδιαφορώντας για εκείνους τους σινεφιλικούς δολοφόνους που βούτηξαν με θράσος στα βαθιά, ξεπερνά συχνά τα όρια της αφέλειας κινούμενο στη ζώνη της πλήρους απουσίας λόγου ύπαρξης. Κι ενώ, θα μπορούσε να πλάσει έναν ήρωα σύμβολο εκείνων των καταπιεσμένων που δεν διαθέτουν στον ήλιο της κοινωνικής ανέλιξης μοίρα, μιλάει για έναν άντρα που σκοτώνει, κομματιάζει και αποθηκεύει στο σπίτι του μέλη διαμελισμένων γυναικών λόγω κάποιας απλής φυσικής επιλογής που δεν του επιτρέπει να πράξει διαφορετικά. Κι αν, ο πρωταγωνιστικός χαρακτήρας, πρόκειται για ένα πελώριο σεναριακό χαντάκι, το πραγματικό πρόβλημα της ταινίας ξεκινά και τελειώνει από το αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι αντιμετωπίζει ανερυθρίαστα όλους τους γυναικείους της χαρακτήρες με τον τρόπο που το πράττει ο ίδιος ο πρωταγωνιστής της. Δηλαδή, ως εύπεπτα θηράματα προς τέρψη του πανίσχυρου άντρα-κυνηγού.
Συμπερασματικά, πρόκειται για μια άσκοπη απεικόνιση ακραίας βίας, που αν αποσκοπούσε να προκαλέσει εμετό με τη σκληρότητα των εικόνων της, καταφέρνει να προκαλέσει τη δυσάρεστη αυτή αντίδραση πρωτίστως με το περιεχόμενο της. Και, δυστυχώς, δευτερευόντως με τα ατέλειωτα της ξεκοιλιάσματα και σπασίματα γυναικείων κρανίων.
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
