Το Κορίτσι με το Τατουάζ

• Κυριότερη Προβολή στην Ελλάδα: Διανομή στις αίθουσες.
• Παγκόσμια Κριτική Αποδοχή (Μ.Ο.): Θετική.

Τίτλοι

Αυθεντικός Τίτλος: Man som Hatar Kvinnor

Ελληνικός Τίτλος: Το Κορίτσι με το Τατουάζ

Διεθνής Τίτλος: The Girl with the Dragon Tattoo

Άμεσοι Σύνδεσμοι

Το Κορίτσι που Έπαιζε με τη Φωτιά (2009)

Το Κορίτσι στη Φωλιά της Σφήκας (2009)

Το Κορίτσι με το Τατουάζ (2011)

Το Κορίτσι στον Ιστό της Αράχνης (2018)

Σεναριακή Πηγή

• Μυθιστόρημα: The Girl with the Dragon Tattoo του Stieg Larsson.

Κύριες Διακρίσεις

• Βραβείο Bafta καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας. Υποψήφιο για πρώτο γυναικείο ρόλο (Noomi Rapace) και σενάριο.
• Υποψήφιο για πρώτο γυναικείο ρόλο (Noomi Rapace) και μουσική στα Ευρωπαϊκά Βραβεία.
• Καλύτερη ταινία και πρώτος γυναικείος ρόλος (Noomi Rapace) στα Guldbagge, τα εθνικά βραβεία της Σουηδίας.

Παραλειπόμενα

• Πρώτο μέρος της τριλογίας Millennium, το οποίο διασκευάστηκε το 2011 στις ΗΠΑ από τον David Fincher.
• Η Noomi Rapace έβγαλε άδεια οδήγησης για μηχανή ειδικά για να παίξει στην ταινία.
• Υπάρχει και extended εκδοχή στα 180 λεπτά, κι άλλη μία στα 185 που χωρίζεται σε πρώτο και δεύτερο μέρος.

Μουσικά Παραλειπόμενα

• Όλη η μουσική αυτής της ταινίας αλλά και των δύο σίκουελ γράφτηκε μέσα 4 ημέρες. κι όμως, οι σημειώσεις του Jacob Groth, σύμφωνα με τον ίδιον, ζύγιζαν 33 κιλά.

Εξωτερικοί Σύνδεσμοι

• imdb
• Wikipedia
• Rotten Tomatoes

Κριτικός: Βασίλης Καγιογλίδης

Έκδοση Κειμένου: 31/8/2009

Η ταινία στηρίζεται στο πασίγνωστο μπεστ σέλλερ του πρόωρα αδικοχαμένου Stieg Larsson, The Girl with the Dragon Tattoo, το όποιο αποτελεί μέρος τριλογίας, μεταφράστηκε σε 38 γλώσσες και σημείωσε μεγάλη επιτυχία στην Ευρώπη (κυκλοφορεί και στην Ελλάδα με τον τίτλο «Το κορίτσι με το τατουάζ»). Θεωρείται από τα πιο εμπορικά, αλλά αμφιλεγόμενα σύγχρονα μυθιστορήματα και κατακρίθηκε κυρίως για τον προσβλητικό τρόπο που παρουσιάζει τη Σουηδική θεώρηση για τη γυναικεία φύση και την εγκληματική αντιμετώπιση αυτής από τους άνδρες του εν λόγω σκανδιναβικού κράτους.

Οι Σουηδοί είδαν ότι το μυθιστόρημα του Larsson είχε επιτυχία και εκτός των συνόρων της χώρας τους και δεν έχασαν την ευκαιρία να το μεταφέρουν στη μεγάλη οθόνη, για να το πλασάρουν ως ένα ακόμα εξαγώγιμο προϊόν, εκμεταλλευόμενοι (όπως ήταν αναμενόμενο) τη φήμη του βιβλίου, κυρίως όμως την επιτυχημένη συνταγή του και τα μυστικά συστατικά της επιτυχίας του.

Ποιος είπε, όμως, ότι ένα επιτυχημένο βιβλίο, κάνει το ίδιο επιτυχημένη και μία ταινία; Στην κινηματογραφική της μεταφορά, η ιστορία πλασάρεται ως ένα αργό θρίλερ μυστηρίου, με την κεντρική υπόθεση εξιχνίασης να επισκιάζεται από της ψυχολογικές διακυμάνσεις των δύο κεντρικών προσώπων. Αρχικά προβάλει ως μία ομοιόμορφη φιλμική οικοδόμηση, ενώ η ιστορία της απαγωγής κινείται παράλληλα με αυτή των προσωπικών προβλημάτων του δημοσιογράφου και της ηλεκτρονικής ερευνήτριας (female hacker!). Όμως, σε ελάχιστα λεπτά οι προσωπικές αναφορές και τα ερωτικά τερτίπια, μπλέκονται αδικαιολόγητα με τη θρησκεία, το ρατσισμό, τη θεωρία του μισογυνισμού, την οικονομική διαφθορά και το φασισμό. Στοιχεία έρχονται ως μάννα εξ ουρανού για να λύσουν το βασικό αστυνομικό μυστήριο και ακούμε συνεχώς για πρόσωπα και υπόπτους, αλλά σπανίως τους βλέπουμε. Πάλι καλά, που ο σκηνοθέτης Niels Arden Oplev (Worlds Aparts) καταφέρνει με τη δημιουργικότητα του να μας κρατήσει στο κάθισμα, κάτι που το σενάριο αμφιβάλΛω αν θα πετύχαινε. Αδικαιολόγητα πλατιάσματα, δραματουργική αστάθεια, άχαροι παραλληλισμοί και ένα σεναριακό στρίμωγμα στο φινάλε, που σφύζει από άκομψες υπερβολές και ανούσιες αποκαλύψεις του λεπτού. Ήταν θαρρώ αναγκαία η οικονομία στην αφήγηση, χωρίς αυτό να σημαίνει οποιαδήποτε έκπτωση ή τη λειψή απεικόνιση των κεντρικών χαρακτήρων, για χάρη τον οποίων η ταινία (στη μορφή της) αγγίζει τις δυόμιση ώρες.

Το φιλμ καταφέρνει κάτι σημαντικό. Με την καθαρότητα στην παρουσίαση, την ευνοϊκή φωτογραφία, την αισθητική άποψη και το σταθερό σκηνοθετικό τέμπο, σε κρατάει καρφωμένο και ανέκφραστο απέναντι στην κενότητά και το σεναριακό χάος, παρακολουθώντας μέχρι το τέλος αυτό που είναι. Δηλαδή ένα μακροσκελές θρίλερ, που στερείται συγκινήσεων και ιδιαίτερων αποκαλύψεων, και το οποίο μοιάζει με βαρύ σφηνάκι διαφόρων εύκολων κινηματογραφικών κλισέ.

Πού είναι η αποτύπωση της σύγχρονης αρρωστημένης κοινωνίας, τα προσωπικά οράματα του συγγραφέα και οι πολιτικοί του προβληματισμοί; Πού είναι τα ηθικά ερωτήματα, η αποτύπωση της εξέλιξης των κοινωνιών στο χρόνο και η ουσία των οικογενειακών σχέσεων; Το βασικότερο όμως, πού είναι το πραγματικό μυστήριο της ιστορίας; Πήγαν περίπατο ή είναι κρυμμένα κάπου μέσα στην ταινία; Σημειώστε ότι είναι και η εμπορικότερη όλων των εποχών στη Σουηδία.

Εγώ συνιστώ σε όσους διάβασαν το βιβλίο, να αφήσουν κατά μέρους τον ενθουσιασμό και τις προσδοκίες και να δουν την ταινία με καθαρό μυαλό. Ίσως τότε να τους κερδίσει. Κάντε υπομονή πάντως, γιατί σύντομα έρχεται και το δεύτερο μέρος της σειράς…

Βαθμολογία: