Ο Σάιμον και η Ρόμπιν είναι ένα παντρεμένο ζευγάρι, και η ζωή τους πηγαίνει όπως την είχαν οργανώσει. Τότε, ο Σάιμον συναντάει τυχαία κάποιον γνωστό του από τις σχολικές ημέρες. Αρχικά δεν τον γνωρίζει, αλλά ο Γκόρντον κουβαλάει μαζί του ένα σκοτεινό μυστικό που περιμένει να αποκαλυφθεί μετά από είκοσι χρόνια. Όταν η Ρόμπιν μαθαίνει την αλήθεια για το τι συνέβη κάποτε ανάμεσα στους δύο άντρες, αρχίζει να αναρωτιέται αν γνωρίζει αληθινά αυτόν που είναι δίπλα της, αλλά κι αν αυτά που ανήκουν στο παρελθόν είναι πράγματα περασμένα.
Σκηνοθεσία:
Joel Edgerton
Κύριοι Ρόλοι:
Jason Bateman … Simon Callem
Rebecca Hall … Robyn Callem
Joel Edgerton … Gordon ‘Gordo’ Mosley
Allison Tolman … Lucy
Tim Griffin … Kevin ‘KK’ Keelor
Beau Knapp … ντετέκτιβ Walker
Wendell Pierce … ντετέκτιβ Mills
P.J. Byrne … Danny McDonald
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Joel Edgerton
Παραγωγή: Jason Blum, Joel Edgerton, Rebecca Yeldham
Μουσική: Danny Bensi, Saunder Jurriaans
Φωτογραφία: Eduard Grau
Μοντάζ: Luke Doolan
Σκηνικά: Richard Sherman
Κοστούμια: Terry Anderson
Κυριότερη Προβολή στην Ελλάδα: Home Cinema.- Παγκόσμια Κριτική Αποδοχή (Μ.Ο.): Θετική.
Τίτλοι
Αυθεντικός Τίτλος: The Gift
Ελληνικός Τίτλος: Το Δώρο
Παραλειπόμενα
- Ντεμπούτο για τον έμπειρο ηθοποιό Joel Edgerton στη σκηνοθεσία.
- Θέλοντας να επικεντρωθεί πίσω από την κάμερα, ο Edgerton γύρισε μαζί όλες του ερμηνευτικές σκηνές μέσα σε 7 ημέρες.
- Αρχικά ήταν να ονομαστεί Weirdo, αλλά οι παραγωγοί θεώρησαν ότι θα πωλούσε καλύτερα με άλλον τίτλο.
- Με κόστος 5 εκατομμύρια δολάρια, το φιλμ έβγαλε 58,9.
Εξωτερικοί Σύνδεσμοι
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 19/12/2018
Δεν θα το περίμενε κανείς από κάποιον που σκηνοθετεί για πρώτη φορά, αλλά ο Τζόελ Έντγκερτον αποδεικνύεται καλύτερος δημιουργός παρά ηθοποιός. Βασικό του μειονέκτημα είναι ότι δεν γνωρίζει το πώς θα παντρέψει την ποιότητα που φανερά στοχεύει, με το απόλυτο νόημα σε όλα αυτά που αργόσυρτα καλείται ο θεατής να δει μέχρι το φινάλε. Υιοθετεί το γνωστό χιτσκοκικό ύφος, προσπαθεί να αποπροσανατολίσει το κοινό του, αλλά δεν έχει αυτό το δυνατό «γιατί όλα αυτά» στο απώτερο τέλος. Παρόλα αυτά, μιλάμε για τη δουλειά ενός ανθρώπου που δεν παίζει με τους όρους του θρίλερ όπως ο καθένας, που συνδυάζει έξοχα τον ψυχολογικό βιασμό με την ταινία διαλόγου, και κρατάει σε αγωνία όποιον παίξει με τους ρυθμούς του. Σπουδαία η βοήθεια από τις ερμηνείες, αλλά κυρίως συλλογικά, όχι με τη λογική να ξεχωρίσει κάποιος (κάτι που φανερώνει δημιουργικό έλεγχο).
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
