Στη Χίο του 1960, ο αιφνίδιος θάνατος του αγροφύλακα της περιοχής οδηγεί το δημοτικό συμβούλιο της κοινότητας Θολοποτάμου να αναζητήσει επειγόντως αντικαταστάτη. Οι διαθέσιμοι αγροφύλακες αρνούνται όμως να πάνε στο συγκεκριμένο χωριό, λόγω της κακής του φήμης. Κι αυτή επιβεβαιώνεται, όταν τέσσερις στη σειρά αγροφύλακες διορίζονται και απολύονται διαδοχικά.
Σκηνοθεσία:
Δήμος Αβδελιώδης
Κύριοι Ρόλοι:
Αγγελική Μαλάντη … Ελισσώ
Άγγελος Παντελαράς … Γιάννης Σιταράς
Τάκης Αγόρης … χωροφύλακας Καλοκαιριού
Γιάννης Τσουμπαριώτης … Ματσαγγάνος
Στέλιος Μακρίας … Λαβίδας
Ηλίας Πετροπουλέας … Γρηγόριος Ροδοκανάκης
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Δήμος Αβδελιώδης
Παραγωγή: Δήμος Αβδελιώδης
Φωτογραφία: Αλέκος Γιάνναρος, Λίνος Μεϊτάνης, Οδυσσέας Παυλόπουλος, Σωτήρης Περρέας
Μοντάζ: Κώστας Ιορδανίδης
Σκηνικά: Νίκος Χατζής
Κοστούμια: Άννα Μαραμούσλη
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Η Εαρινή Σύναξις των Αγροφυλάκων
- Διεθνής Τίτλος: The Four Seasons of the Law
- Διεθνής Εναλλακτικός Τίτλος: The Spring Gathering
Κύριες Διακρίσεις
- 4 ειδικά βραβεία για το τμήμα Φόρουμ του φεστιβάλ Βερολίνου.
- Τρίτο βραβείο καλύτερης ταινίας, βραβείο σκηνοθεσίας, ειδική μνεία FIPRESCI, βραβείο κοινού και βραβείο ΠΕΚΚ στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.
Παραλειπόμενα
- Οι περισσότεροι ηθοποιοί είναι ερασιτέχνες, όπως συνηθίζεται στις ταινίες του Αβδελιώδη.
- Κόβοντας 51 χιλιάδες εισιτήρια, κατατάχθηκε 6η ανάμεσα στις ελληνικές ταινίες της σαιζόν.
Μουσικά Παραλειπόμενα
- Οι Τέσσερις Εποχές του Antonio Vivaldi ντύνουν μουσικά τις αντίστοιχες αλλαγές εποχών-κεφαλαίων της ταινίας.
Διαβάστε και:
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 30/3/2009
Χωρίς πολλά-πολλά λόγια, ό,τι καλύτερο έχει παρουσιάσει ο ελληνικός κινηματογράφος από τον Θίασο και έπειτα. Μοιάζω υπερβολικός; Θα γίνω ακόμα περισσότερο, δηλώνοντας πως ο Δήμος Αβδελιώδης και ο Κωνσταντίνος Γιάνναρης είναι οι μοναδικοί δημιουργοί των ημερών μας που παράγουν αληθινό σινεμά, άξιο να συνοδεύσει τον Θόδωρο Αγγελόπουλο και τον Παντελή Βούλγαρη έξω στα θηρία…
Η Εαρινή Σύναξη είναι ένα λυρικό επιστέγασμα του συνδέσμου ανάμεσα στον αρχαϊκό ελληνισμό και τη σύγχρονη ελληνική υπόσταση. Οι ιδιαιτερότητες των τεσσάρων εποχών πριν τη γέννηση του Χριστού είχαν μείζων σημασία και ήταν πρωταρχικές στην καθημερινότητα του ανθρώπου. Η θρησκευτική τους σημασία, δε, επιστέγαζε την αναγκαία συνύπαρξη του ανθρώπου με την φύση, ώστε εμείς να ακολουθούμε αυτήν και όχι, όπως τώρα γίνεται, η φύση να πρέπει να ακολουθεί τον άνθρωπο.
Ο Αβδελιώδης λατρεύει αυτή τη φύση ως μια ζωτική οντότητα. Τη στολίζει με τις Τέσσερις Εποχές του Βιβάλντι, ως ύμνο προς το μεγαλείο τους. Η μουσική κατευθύνει τις κινήσεις και ο χρυσός αυτός συγχρονισμός μυρίζει τόσο αληθινός, όσο το άρωμα ενός ανθού. Εδώ ο Έλληνας φαντάζει αθάνατος, μέσα από τα μικρά του ελαττώματα, μέσα από την αγνότητα των κινήσεων του. Η κάμερα του Δήμου υποκλίνεται στους μάστορες του λυρικού ιταλικού σινεμά των 1970 και ενσωματώνεται στο πεδίο, αντί να υποχρεώνει αυτό να του κάνει χάρες. Χρησιμοποιεί τέσσερις διαφορετικούς φωτογράφους για να τονίσει τις αντιθέσεις που φέρει η κίνηση του χρόνου, και πετυχαίνει άψογα ένα παιχνίδι νοοτροπίας, όπου ο θεατής ζει διαφορετικά συναισθήματα, μέσα στο ίδιο έργο.
Μέσα στην ταινία υπάρχει το βατό, το καθημερινό… το άπιαστο. Η γυναικεία φιγούρα ανάγεται σε αρχέγονη, και το βουκολικό δράμα επιστρέφει στη μορφή του Δάφνις και Χλόη, καταρρίπτοντας το απαράδεκτο σινεμά-φουστανέλα, που αμαύρωσε τις μεσαιωνικές μας ρίζες.
Η ταινία πλησιάζει τις τρεις ώρες, κι εμείς παρακαλούμε να υπήρχε ακόμα μια εποχή στο έτος, αφού το όραμα του δημιουργού φαντάζει να έχει κι άλλα θαυμαστά να δείξει. Είναι διάχυτη μια νοοτροπία που έχει εκλείψει από τον κινηματογράφο μας πλέον. Ο Αβδελιώδης επιμελείται με προσοχή κάθε του πλάνο, κάθε του σκηνή, κάθε του κεφάλαιο, και δεν συλλαμβάνεται να γεμίζει απλά σκηνές για να μεγαλώσει το έργο του. Έχει μια έμπνευση ειλικρινέστατη με σταθερότητα και συνέπεια προς την τέχνη που υπηρετεί. Στολίζω συνεχώς αυτή την ταινία, ακόμα κι αν πιστεύω ότι παράγει μια θεματολογία που έφτασε στον ύψιστο βαθμό μονάχα με τον Kim Ki-duk και το Άνοιξη, Καλοκαίρι, Φθινόπωρο, Χειμώνας και Άνοιξη. Απλά είναι σπάνιες οι ευκαιρίες να τιμήσω κι εγώ το σπίτι μου, πριν πέσει αυτό να με πλακώσει…
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
