Ένας υδραυλικός, ο αθώος κι ιδεαλιστής Ντίμα, αφιερώνει τον ελεύθερο χρόνο του μελετώντας για να γίνει μηχανικός. Ένα βράδυ πηγαίνοντας σε μια εργατική πολυκατοικία για μια διαρροή, αντιλαμβάνεται ότι το πολυώροφο κτίριο όπου στοιβάζονται δεκάδες οικογένειες πρέπει να εκκενωθεί, γιατί υπάρχει άμεσος κίνδυνος να καταρρεύσει. Τρέχει να ειδοποιήσει τη δήμαρχο και τις δημοτικές αρχές, όμως καταλαβαίνει ότι τα πράγματα δεν είναι όπως φαίνονται. Ο Ντίμα περνάει όλη τη νύχτα κυνηγώντας τους διεφθαρμένους τοπικούς αξιωματούχους, σε μια απεγνωσμένη προσπάθεια να σώσει εκείνους που η καλή κοινωνία έχει αποφασίσει να ξεχάσει.
Σκηνοθεσία:
Yuriy Bykov
Κύριοι Ρόλοι:
Artyom Bystrov … Dmitri ‘Dima’ Nikitin
Natalya Surkova … Nina Galaganova
Boris Nevzorov … Fedotov
Yuriy Tsurilo … Bogachyov
Kirill Polukhin … Matyugin
Darya Moroz … Zhena Dimy
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Yuriy Bykov
Παραγωγή: Aleksey Uchitel
Μουσική: Yuriy Bykov
Φωτογραφία: Kirill Klepalov
Μοντάζ: Yuriy Bykov
Σκηνικά: Stanislav Novak
Κοστούμια: Olga Pogodina
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Πολύ θετική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Durak
- Ελληνικός Τίτλος: Ο Ηλίθιος
- Διεθνής Τίτλος: The Fool
Κύριες Διακρίσεις
- Βραβείο οικουμενικής επιτροπής και αντρικής ερμηνείας (Artyom Bystrov) στο φεστιβάλ του Λοκάρνο.
- Βραβείο δεύτερου γυναικείου ρόλου (Darya Moroz) και σεναρίου στα Nika, τα εθνικά βραβεία της Ρωσίας. Υποψήφιο σε ακόμα 3 κατηγορίες, μεταξύ αυτών και καλύτερης ταινίας.
Παραλειπόμενα
- Όταν η ταινία αυτή προβλήθηκε σε ένα ρωσικό κανάλι, ο διευθυντής του σταθμού έχασε τη δουλειά του. Κι όμως, συμπαραγωγός ήταν το ρωσικό υπουργείο πολιτισμού.
Κριτικός: Χάρης Καλογερόπουλος
Έκδοση Κειμένου: 26/1/2016
Χειμώνας. Σε μια μικρή πόλη της σημερινής Ρωσίας, ο φτωχός Ντίμα δουλεύει ως υδραυλικός του δήμου, ενώ παράλληλα διαβάζει για να γίνει μηχανικός. Ένα βράδυ καλείται σε μια παλιά μεγάλη λαϊκή πολυκατοικία όπου στεγάζονται 800 άτομα, για κάποια διαρροή στα υδραυλικά. Μελετώντας τη ζημιά, καταλαβαίνει πως όλο το οικοδόμημα είναι υπό κατάρρευση. Τρέχει αμέσως να ειδοποιήσει τη δήμαρχο που τη βρίσκει να γιορτάζει τα γενέθλια της με όλες τις αρχές της πόλης. Η αρχική ενόχληση και δυσπιστία τους καταλήγει σε συνειδητοποίηση του θέματος. Αλλά πώς βρίσκεις λύση για 800 άτομα, όταν όλο το δημόσιο χρήμα έχει σπαταληθεί με τις λαμογιές;
Ο σχετικά φρέσκος ρώσος σκηνοθέτης Γιούρι Μπίκοφ (The Major – 2013) χρησιμοποιεί το μοτίβο του ντοστογιεφσκικού «ηλίθιου», δηλαδή του σωστού, δίκαιου ανθρώπου που στην αντιπαράθεση με τον συμφεροντολογικό έως διεφθαρμένο περίγυρο, μοιάζει να είναι αυτός ο ελαττωματικός, σαν τη μύγα μες στο γάλα. Μαζί με το «Leviathan» του Αντρέι Σβιάνγκιντσεφ, έχουμε ένα δίπτυχο της διαφθοράς στη σύγχρονη Ρωσία, με τη διαφορά ότι ο Μπίκοφ δεν κάνει «σινεμά του δημιουργού» περίπου αλά Ταρκόφσκι, όπως ο Σβιάνγκιντσεφ. Ακολουθεί, με μαεστρία, την ακαδημαϊκή γραφή, χωρίς να φοβάται να αγγίξει τα όρια του μελοδράματος και της καταγγελίας, αλλά και χωρίς να χάνει την πρέπουσα αποστασιοποίηση. Όλα με μέτρο.
Νυχτερινή φωτογραφία, γκρο πλάνα συζητήσεων που εναλλάσσονται με τα ιλιγγιώδη πλονζέ του κτιρίου, κλειστοφοβικοί διάδρομοι της άθλιας πολυκατοικίας με εξίσου εξαθλιωμένους ενοίκους, που αντιπαρατίθενται στο γενέθλιο γλέντι με τους κουστουμάτους, αλλά ηθικά εξαθλιωμένους ιθύνοντες. Ο ήρωας, χωρίς υποστήριξη, ούτε από τα υποψήφια θύματα, ούτε από την οικογένειά του -εκτός απ` τον πατέρα του-, θα αγωνιστεί μάταια μέχρι τέλους, γιατί αυτή είναι η φύση του, γιατί είναι «ηλίθιος». Απ` την άλλη μεριά, η δήμαρχος θα ξεκινήσει αυτό το νυχτερινό εσωτερικό της ταξίδι από την έγνοια, για να φτάσει σταδιακά στην κυνική λύση που υπαγορεύει το συμφέρον.
Ο Αρτιόμ Μπίστροφ και ιδιαίτερα η Ναταλία Σούρκοβα, σε άψογες ερμηνείες. Είναι σαν να βλέπεις σοβαρό κοινωνικό ρεαλισμό του 1950 όπου διασταυρώνονται ο Σίντνεϊ Λιούμετ με τον Όρσον Γουέλς.
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
