The Flash (2023)

ΣΥΝΟΨΗ

Παράλληλα σύμπαντα έρχονται σε σύγκρουση, καθώς ο Μπάρι χρησιμοποιεί τις υπερδυνάμεις του για να αλλάξει το παρελθόν. Άθελά του, η απόπειρά του να σώσει την οικογένειά του θα αλλάξει και το μέλλον, όπου ο Μπάρι θα παγιδευτεί σε μια εναλλακτική πραγματικότητα. Σε αυτή, ο στρατηγός Ζοντ έχει επιστρέψει με σκοπό να καταστρέψει τον πλανήτη, και δεν υπάρχουν υπερήρωες για να τον σώσουν! Ο Μπάρι θα πρέπει να πείσει έναν… διαφορετικό -και συνταξιούχο- Μπάτμαν να γυρίσει στη δράση και να ελευθερώσει έναν Κρυπτονιανό από τη φυλακή… αλλά όχι αυτόν που έψαχνε. Αν θέλει να σώσει τον κόσμο στον οποίο βρίσκεται και να επιστρέψει στο μέλλον που γνωρίζει, ο Μπάρι θα πρέπει να τρέξει για να σώσει τη δική του ζωή. Άραγε, όμως, η μεγάλη αυτή θυσία θα είναι αρκετή για να επανέλθει το σύμπαν;

Σκηνοθεσία:

Andy Muschietti

Κύριοι Ρόλοι:

Ezra Miller … Barry Allen/The Flash

Sasha Calle … Kara Zor-El/Supergirl

Michael Shannon … στρατηγός Zod

Ron Livingston … Henry Allen

Maribel Verdu … Nora Allen

Kiersey Clemons … Iris West

Ben Affleck … Bruce Wayne/Batman

Michael Keaton … Bruce Wayne/Batman

Antje Traue … Faora-UI

Temuera Morrison … Tom Curry

Saoirse-Monica Jackson … Patty Spivot

Rudy Mancuso … Albert Desmond

Jeremy Irons … Alfred Pennyworth

Nicolas Cage … Kal-El/Clark Kent/Superman

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Christina Hodson

Στόρι: John Francis Daley, Jonathan Goldstein, Joby Harold

Παραγωγή: Michael Disco, Barbara Muschietti

Μουσική: Benjamin Wallfisch

Φωτογραφία: Henry Braham

Μοντάζ: Jason Ballantine, Paul Machliss

Σκηνικά: Paul D. Austerberry

Κοστούμια: Alexandra Byrne

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.

Τίτλοι

Αυθεντικός Τίτλος: The Flash
Ελληνικός Τίτλος: The Flash

Άμεσοι Σύνδεσμοι

Σεναριακή Πηγή

Σειρά κόμικς (χαρακτήρας): The Flash των Robert Kanigher, Carmine Infantino.
Σειρά κόμικς (χαρακτήρες): DC Comics.

Παραλειπόμενα

Πρώτη αυτόνομη ταινία για τον The Flash και 13ο κεφάλαιο για το DC Extended Universe. η πρώτη εμφάνιση του Ezra Miller σε αυτό ήταν ως κάμεο στα Batman v Superman: Η Αυγή της Δικαιοσύνης και Ομάδα Αυτοκτονίας, για να ενσωματωθεί πλήρως στην κύρια ομάδα ηρώων με το Justice League.
Ο Flash είχε βρεθεί στον σχεδιασμό της Warner Bros. Pictures κατά τα τέλη της δεκαετίας του 1980, και είχε προσληφθεί για το σενάριο ο δημιουργός κόμικς Jeph Loeb. Τα χρόνια πέρασαν και το 2004 το ίδιο στούντιο έδωσε στον David S. Goyer την καρέκλα της σκηνοθεσίας, έχοντας εντυπωσιαστεί από τη σεναριακή δουλειά που είχε κάνει για το Batman Begins. Ο Goyer προσέγγισε για τον κεντρικό ρόλο τον Ryan Reynolds, αλλά ως Wally West, με τον Barry Allen να συνυπάρχει ως δεύτερος χαρακτήρας. Αρχές όμως του 2007, ο Goyer επικαλέστηκε δημιουργικές διαφορές και αποχώρησε, με τον Shawn Levy να παίρνει τη θέση του. Όλα ανατράπηκαν όταν η Warner ανήγγειλε μια ταινία με τους Justice League, έχοντας στα σχέδια τον Adam Brody ως Flash και μάλιστα σε κεντρική θέση στην ομάδα. Ο David Dobkin βρέθηκε τότε να διευθύνει ένα spin-off επικεντρωμένο στον Wally West. Με την αναβολή του Justice League: Mortal, το The Flash πήρε ημερομηνία εξόδου για το 2008. Ακολούθησε η μεγάλη απεργία των σεναριογράφων, που ήταν αρκετή για να δώσει χρόνο στη γέννηση του γνωστού σύμπαντος υπερηρώων της DC Comics.
Ο James Wan είχε την ευκαιρία να επιλέξει ανάμεσα σε αυτό και το Aquaman, προτιμώντας το δεύτερο.
Το 2015, οι Phil Lord και Christopher Miller εργάστηκαν πάνω στο στόρι, με προοπτική να το αναλάβουν και σκηνοθετικά. Προτίμησαν όμως το Solo: A Star Wars Story, με τον Seth Grahame-Smith να έρχεται στη θέση του και πάνω στο κείμενο τους, για να κάνει εδώ το σκηνοθετικό του ντεμπούτο (με τον Zack Snyder στην παραγωγή). Με την αποχώρηση του Grahame-Smith για δημιουργικές διαφορές, το στούντιο επέμεινε να κρατηθεί η δουλειά των Lord και Miller, με τον Rick Famuyiwa να πιάνει το 2016 την “ηλεκτροφόρα” καρέκλα. Η Kiersey Clemons είχε κερδίσει τις Rita Ora και Lucy Boynton, και ως Iris West ετοιμάζονταν να ερμηνεύσει τον πρώτο γυναικείο ρόλο. Η Warner τότε έβγαλε την ταινία από τον προγραμματισμό για το 2018, κι ενώ το κάστινγκ δεν είχε σταματήσει (σε αυτό είχε ενσωματωθεί και η Gal Gadot ως Wonder Woman, αλλά και ο Billy Crudup ως Henry Allen). Και πάλι όμως προέκυψαν δημιουργικές διαφορές, με τον Famuyiwa να θέλει μια ώριμη ταινία και το στούντιο μια πιο νεανική. Αυτή τη φορά η Warner δεν βιάστηκε να βρει αντικαταστάτη, με τους Robert Zemeckis και Matthew Vaughn να συμφωνούν να το αναλάβουν αν χρειαστεί, και τους Sam Raimi, Marc Webb και Jordan Peele να αρνούνται εξαρχής. Το ίδιο είχε πει και ο Ben Affleck, στην προοπτική να ξαναπαίξει τον Batman.
Στο San Diego Comic-Con του 2017 εμφανίστηκε ένας νέος σχεδιασμός, αυτή τη φορά με τίτλο Flashpoint, βασισμένος στο ομώνυμο κόμικ. Την επόμενη χρονιά ανακοινώθηκαν οι John Francis Daley και Jonathan Goldstein ως σκηνοθέτες, μια και το στούντιο είχε κουραστεί να περιμένει τον Zemeckis να βρει χρόνο να το αναλάβει. Αυτή τη φορά το πρόβλημα ήταν στο σενάριο, με τις νέες καθυστερήσεις να φέρνουν στο προσκήνιο το όνομα του Andy Muschietti. Και όταν ο Ezra Miller ολοκλήρωσε τη δουλειά του με τα Φανταστικά Ζώα, όλα μπήκαν επιτέλους σε μια ρότα.
Ο Ray Fisher (ως Victor Stone/Cyborg) είχε έρθει σε συμφωνία να βρίσκεται και σε αυτή την ταινία, πριν όμως αντιμετωπίσει τα γνωστά προβλήματα με το στούντιο.
Η Sasha Calle πρώτευσε μέσα από μια λίστα 425 ηθοποιών ανά τον πλανήτη, στην οποία βρίσκονταν και οι Bruna Marquezine και Rachel Zegler. Εδώ κάνει το κινηματογραφικό της ντεμπούτο, έχοντας γίνει γνωστή από τη σαπουνόπερα The Young and the Restless (Ατίθασα Νιάτα).
Ο Billy Crudup ήταν ως την τελευταία στιγμή έτοιμος για τον ρόλο του Henry Allen, αλλά προέκυψαν προβλήματα με το τηλεοπτικό σίριαλ The Morning Show.
Ο Ezra Miller δεν κατάφερε και πάλι να ελέγξει τη συμπεριφορά του σε σχέση με τον νόμο, με το στούντιο να μένει έκθετο και να υπάρχουν ακόμα και σκέψεις αναβολής του σχεδίου. Αυτό ματαίωσε το φιλμ Batgirl που ετοιμάζονταν για το HBO Max, αλλά μετρώντας τις αντιδράσεις των φαν, η Warner Bros. στήριξε τον ηθοποιό, αν και χρειάστηκε αυτός να προβεί σε δημόσια απολογία.
Κάμεο των Henry Cavill και Gal Gadot αναφέρθηκαν ότι κόπηκαν στο μοντάζ, μια και το στούντιο αποφάσισε να μην προγραμματίσει νέα σίκουελ με τους χαρακτήρες τους.
Το αρχικό μοντάζ του Muschietti ήταν κοντά στις τέσσερις ώρες.
Mattel, Funko, Spin Master και McFarlane Toys ανέλαβαν τα παιχνίδια της ταινίας, ενώ η Puma κυκλοφόρησε αντίστοιχα παπούτσια.
Το τελικό trailer αναφέρθηκε ότι πέτυχε 97,4 εκατομμύρια θεάσεις μέσα σε 24 ώρες.
Tom Cruise αλλά και ο -μη φαν του είδους- Stephen King είδαν από τους πρώτους την ολοκληρωμένη ταινία, έχοντας μόνο θετικά σχόλια για αυτήν.
Ήδη από τον Οκτώβριο του 2022, ο David Leslie Johnson-McGoldrick ετοίμασε ένα πρώτο σενάριο για το σίκουελ. Όλα όμως έμειναν ανοιχτά τόσο για την επιστροφή του ήρωα στο εν λόγω σύμπαν, όσο κυρίως για την επιστροφή του Ezra Miller στον ρόλο του.
Το κόστος της ταινίας ήταν στα 220 εκατομμύρια δολάρια, κάνοντας τις εισπράξεις των 270,6 κατά 200 εκ δολάρια επιζήμιες για τη Warner Bros.

ΚΡΙΤΙΚΗ

Κριτικός: Ορέστης Μαλτέζος

Έκδοση Κειμένου: 14/6/2023

Ειλικρινά δεν έχω καταλάβει ποιο είναι το πλάνο που έχουν εκεί στη Warner για τις υπερηρωικές ταινίες της DC, και ανάθεμα κι αν οι ίδιοι έχουν αποφασίσει. Μιλώντας με κινηματογραφικούς όρους, κάθε τους εγχείρημα μοιάζει καταδικασμένο σε αποτυχία, και στην περίπτωση του “The Flash”, έχουμε μια ταινία που μοιάζει με το γεφύρι της Άρτας. Κάθε αρετή που το χτίζει, ακολουθείται από μια αδυναμία που το γκρεμίζει σε τέτοιο έντονο βαθμό που το καλύτερο θα ήταν να σταματήσει η κατασκευή της γέφυρας και να δημιουργηθεί ένα λειτουργικό σύστημα φέρι-μποτ…

Το βασικό και αξεπέραστο πρόβλημα είναι η έλλειψη μιας ουσιαστικής κατευθυντήριας γραμμής στο οτιδήποτε. Επικρατεί ένας αχταρμάς που δεν επιχειρεί μια συνύπαρξη στα διαφορετικά είδη, ύφη και περιεχόμενα, αλλά τα ανακατεύει όλα μαζί για να καλυφθεί μια διάρκεια 140 λεπτών. Και μοιραία, τα ανομοιογενή αυτά υλικά δεν δημιουργούν μια νέα γεύση αλλά συνυπάρχουν αταίριαστα, με κάθε σκηνή να είναι εν δυνάμει η καλύτερη ή η χειρότερη που μπορείς να δεις.

Ο Andy Muschietti παραμένει ένας ικανός σκηνοθέτης και είναι ο λόγος που παρά τη σωρεία προβλημάτων δεν κρατώ μια αρνητική στάση απέναντι στην ταινία. Αντιμετωπίζει με σοβαρότητα κάθε ύφος με το οποίο αναμετριέται, είτε πρόκειται για οικογενειακό δράμα, σλάπστικ κωμωδία, δράση υψηλών οκτανίων ή επιστημονική φαντασία με φιλοσοφικές προεκτάσεις. Σέβεται τις ιδέες που αναπτύσσονται, όπως και τον πόνο των χαρακτήρων, χωρίς να πέφτει στο μελόδραμα ή σε εξάρσεις παρωχημένης αρρενωπότητας. Παρόλα αυτά, οι προτιμήσεις του είναι εμφανείς. Δίνει τον καλύτερο εαυτό του στο πρώτο κομμάτι της ιστορίας δημιουργώντας έναν Barry Allen με συναρπαστική προσωπικότητα, πάντα με τη συμβολή του Ezra Miller, που για χάρη αυτής της κριτικής θα ασχοληθώ καθαρά με τις υποκριτικές του ικανότητες. Το μοναδικό πρόσωπο του Miller είναι ένας εξαιρετικός καμβάς για να ξεδιπλωθεί πάνω του όλο το αυστηρό άγχος του Allen νο1 αλλά και η ανέμελη ασυνειδησία του Allen νο2, σε σημείο που θεωρείς ότι παίζουν δύο διαφορετικοί ηθοποιοί.

Αν κάτι λειτουργεί κομβικά στο πώς εισπράττεις ομαλά τη συνύπαρξη του «αταίριαστου ζευγαριού» που συνθέτουν οι δύο Allen είναι ο Batman του Michael Keaton. Φέροντας τη στερεοτυπική κόμη ενός ερημίτη, ακολουθεί μια καλοδεχούμενα υποτονισμένη ερμηνεία με συναίσθηση ότι ο ρόλος του είναι εκεί για να απορροφά το στοιχείο της έντασης και όχι να το εντείνει με άβολες απόπειρες ποζεριάς, ένα στοιχείο από το οποίο η ταινία υποφέρει καθόλη της τη διάρκεια. Ειδικά στις σκηνές δράσης, τα πλάνα των χαρακτήρων μοιάζουν χωροθετημένα ώστε να αποτελούν εν δυνάμει αφίσες της ταινίας.

Η μεγάλη σκηνή της μάχης φυσικά είναι και η λιγότερο πειστική με ένα άτακτο μοντάζ, προϊόν μιας διαχείρισης αμέτρητου υλικού άνευ σκοπού όπου τα ετερόκλητα στοιχεία πρέπει με κάποιον τρόπο να οδηγηθούν σε ένα κλείσιμο. Ο σχεδιασμός των ειδικών εφέ, συγκεκριμένα στα σημεία όπου ο Allen μεταφέρεται στον χωροχρόνο, είναι επιτηδευμένα ασαφή, θέλοντας να δείχνουν εντυπωσιακά χωρίς όμως να μπορείς να διακρίνεις τι ακριβώς βλέπεις. Και είναι δύσκολο να πάρω στα σοβαρά ένα ποτ-πουρί από όλες τις ταινίες Superman του παρελθόντος, το οποίο παρουσιάζεται ακριβώς όπως στο επετειακό trailer για τα 100 χρόνια της Warner. Εμφανίζεται μάλιστα ένας Superman με τη μορφή του Nicolas Cage, εν είδει εσωτερικού αστείου γύρω από την ακυρωμένη παραγωγή του 1998…

…Κάτι που με φέρνει στο επόμενο μεγάλο πρόβλημα του σεναρίου: οι αμέτρητες αυτοαναφορές όπου οι χαρακτήρες επιδίδονται σε διαλόγους καθαρά για ένα εσωτερικό παιχνίδι με τους φαν, καθρεφτίζοντας τις διαδικασίες παραγωγής των ταινιών της ίδιας της DC. “Δεν μπορούμε να σε φέρουμε πίσω δηλαδή;” ρωτάει ο Allen τον Batman για να λάβει την απάντηση “Με φέρατε ήδη”, σαν ένα σχόλιο για την παρουσία του Keaton σε αυτή την ταινία, εντελώς ανούσιο σε επίπεδο πλοκής, που φιλοδοξεί όμως να γοητεύσει τους φανατικούς θεατές, οι οποίοι μέσα στην αίθουσα ξέσπασαν σε χειροκροτήματα.

Δεν ξέρω τι άλλο έχει νόημα να πιάσω σε αυτή την κριτική. Η ταινία έχει πολλές ανατροπές που είναι κομβικές για την εξέλιξη της πλοκής, αλλά πώς να τις αντιμετωπίσω ως τέτοιες όταν οι περισσότερες έχουν δοθεί στη δημοσιότητα από την ίδια τη Warner για χάρη του διαφημιστικού ντόρου; Κάνει την όλη διαδικασία μάταιη όταν σκόπιμα θυσιάζεται κάθε αίσθηση συνοχής προς όφελος μιας προσπάθειας να ικανοποιηθεί κάθε θεατής, είτε αγαπά τη μια υφολογική ενσάρκωση ενός χαρακτήρα και μισεί μια άλλη, είτε το ανάποδο. Αυτό που αγνοείται σε κάθε περίπτωση είναι η δημιουργία μιας πραγματικά καλής ταινίας.

Βαθμολογία: