Ο Πατέρας

Κριτικός: Δημήτρης Μπαμπούλης

Έκδοση Κειμένου: 30/3/2021

Ένας ηλικιωμένος άνδρας αρνείται τη βοήθεια της κόρης του, και έχει συνεχώς υποψίες ότι όλοι συνωμοτούν εναντίον του. Ουσιαστικά, βρίσκεται σε μια μάχη με τον εαυτό του και το μυαλό του, καθώς δυσκολεύεται να θυμηθεί, και όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω του δείχνουν να αλλάζουν με ταχύ ρυθμό.

Ο γνωστός και βραβευμένος συγγραφέας βιβλίων και θεατρικών έργων, Florian Zeller, κάνει το κινηματογραφικό του ντεμπούτο σαν σκηνοθέτης  με τον Πατέρα, ο οποίος αποτελεί μεταφορά της ομώνυμης επιτυχημένης θεατρικής του παράστασης. Η υπόθεση της ταινίας αφορά έναν ηλικιωμένο άνδρα που έχει άνοια και προσπαθεί να παλέψει με την απώλεια της μνήμης του αλλά και τις αντίληψης του για την πραγματικότητα. Η εικόνα των προσώπων που τον περιβάλλουν, του σπιτιού του, του παρελθόντος και του παρόντος του δεν είναι στέρεη πλέον στο μυαλό του, και ο ίδιος πασχίζει να αποδείξει ότι έχει πλήρη διαύγεια, ωστόσο η συμπεριφορά του τον προδίδει. Για να πετύχει ο Zeller τη μεταφορά αυτή, αφηγείται την ιστορία αποκλειστικά από την οπτική του πατέρα, εκτός από πολύ σπάνιες περιπτώσεις. Φυσικά, για να βγει το αποτέλεσμα όπως το θέλει, χρειαζόταν έναν πρωταγωνιστή βετεράνο και με πολύ καλές ερμηνείες στην πλάτη του.

Ο Anthony Hopkins όχι μόνο είναι η ιδανική επιλογή, αλλά πετυχαίνει μία από τις καλύτερες ερμηνείες στην καριέρα του, μεταφέροντας στην ολότητα του κάθε είδους συναίσθημα που επιδιώκει να μεταδώσει στον θεατή. Από το πρώτο λεπτό της ταινίας μέχρι και το τελευταίο, η πολυεπίπεδη ερμηνεία του δεν σου αφήνει περιθώρια να πάρεις τα μάτια σου από την οθόνη. Όλη η προσέγγιση του χαρακτήρα, από την υπερηφάνεια και το αίσθημα της ανωτερότητας, τις μικρές εύθυμες εκλάμψεις του, μέχρι τη σύγχυση και τελικά το «ξέσπασμα» του κουρασμένου από το ίδιο του το μυαλό πατέρα μαγνητίζει το βλέμμα και τα συναισθήματα του θεατή. Σε αυτό φυσικά συμβάλλει και η ερμηνεία της ταλαντούχας κι επίσης έμπειρης Olivia Coleman, στον ρόλο της υποστηρικτικής κι ανήσυχης κόρης, που «δένει» εξαιρετικά με τον Hopkins, συνθέτοντας μια ερμηνευτική χημεία που χαρίζει ρεαλιστικές σκηνές πατέρα-κόρης.

Η ιστορία, όπως προαναφέρθηκε, ξετυλίγεται μέσα από τα μάτια του πατέρα, και αυτό είναι το μέσο που μας μεταφέρει τη σύγχυση που βιώνει ο πρωταγωνιστής, το οποίο λειτουργεί εξαιρετικά και πετυχαίνει τον σκοπό του. Ωστόσο, η σύνδεση μεταξύ των σκηνών, δηλαδή η αποχώρηση και η επιστροφή του πατέρα σε χώρους, ως μέσο εναλλαγής σκηνών,  σε αρκετές στιγμές σπάει τον ρυθμό της ταινίας, καθώς κάνει την αφήγηση κάπως θεατρική, χωρίς συνεχή ροή, αλλά χωρισμένη σε πράξεις. Γενικά, ο ρυθμός της ταινίας είναι αρκετά αργός και προσφέρει αρκετό χρόνο στους ηθοποιούς και κυρίως στον Hopkins να αναπτύξει τον χαρακτήρα του και να συνδέσει τον θεατή συναισθηματικά με αυτόν. Επίσης, το περιεχόμενο της ταινίας αγγίζει ένα θέμα ιδιαίτερο, όπως είναι αυτό της άνοιας, και από την οπτική του πάσχοντα, αλλά εκτός αυτού βλέπουμε ένα άτομο σε μια τόσο δυσμενή θέση που όχι μόνο παλεύει να διατηρήσει τη μνήμη του που τον εγκαταλείπει, αλλά αποσπάται κι από την πραγματικότητα, εξαφανίζεται σιγά σιγά από την έλλογη καθημερινότητα του και κατευθύνεται σε έναν δρόμο που δεν μπορεί να διαχειριστεί. Σε αυτό το σημείο ακριβώς είναι και η κορύφωση της ταινίας, που αφήνει τον θεατή με ένα αίσθημα πικρίας και πολλές σκέψεις.

Σίγουρα ο Πατέρας αποτελεί ένα επιτυχημένο ντεμπούτο για τον Florian Zeller. Η αφήγηση που επιλέγει ο δημιουργός είναι εύστοχη και καταφέρνει να μεταφέρει την ψυχοσύνθεση ενός ατόμου που πάσχει από άνοια. Το αποκορύφωμα της ταινίας είναι η ερμηνεία του Anthony Hopkins, όπου σου μεταφέρει πλήρως τη σύγχυση την οποία βιώνει ο χαρακτήρας που υποδύεται και την προσπάθεια που καταβάλει να συμβαδίσει με την πραγματικότητα, και είναι ο κύριος παράγοντας που κάνει την οπτική του σκηνοθέτη να λειτουργήσει με τέτοιον τρόπο στον θεατή, χωρίς να αναπτύσσει επαρκώς κανέναν από τους υπόλοιπους χαρακτήρες. Τέλος,  στο σύνολο της η ταινία αποτελεί μία εμπειρία, ένα ταξίδι στην απώλεια της μνήμης, τη σύγχυση που μπορεί να προκαλέσει σε ένα άτομο ένα τέτοιο γεγονός, και γενικά ένα ταξίδι που σου διεγείρει τις υπαρξιακές σου ανησυχίες.

Βαθμολογία: