Το Εργοστάσιο
- Zavod
- The Factory
- 2018
- Ρωσία
- Ρωσικά
- Αστυνομική, Δράσης, Θρίλερ, Πολιτικό Θρίλερ
- 11 Νοεμβρίου 2021
Όταν ένας ντόπιος ολιγάρχης σε μια μικρή ρωσική πόλη ανακοινώνει την πτώχευση του εργοστασίου του, οι απλήρωτοι εργάτες αποφασίζουν να τον απαγάγουν για να πάρουν πίσω ό,τι τους ανήκει . Οι σωματοφύλακές του και η αστυνομία καταφθάνουν αμέσως και οι εξοργισμένοι εργάτες παγιδεύονται στο εργοστάσιο. Πώς θα γλιτώσουν από ανθρώπους που δεν διστάζουν να σκοτώσουν για να υπερασπίσουν το μεγάλο αφεντικό της περιοχής;
Σκηνοθεσία:
Yuriy Bykov
Κύριοι Ρόλοι:
Denis Shvedov … Sedoi
Andrey Smolyakov … Konstantin Kalugin
Vladislav Abashin … Tuman
Ivan Yankovskiy … Vovka
Aleksandr Bukharov … Terekhov
Dmitriy Kulichkov … Ryaboi
Kirill Polukhin … Andreich
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Yuriy Bykov
Παραγωγή: Olga Aylarova, Yuriy Bykov, Eduard Iloyan, Aleksandr Kushaev, Vitaliy Shlyappo, Ruslan Tatarintsev, Charles-Evrard Tchekhoff, Aleksey Trotsyuk, Denis Zhalinskiy
Μουσική: Anna Drubich
Φωτογραφία: Vladimir Ushakov
Μοντάζ: Anna Krutiy
Σκηνικά: Sergei Rakutov
Κοστούμια: Ulyana Polyanskaya
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Zavod
- Ελληνικός Τίτλος: Το Εργοστάσιο
- Διεθνής Τίτλος: The Factory
Παραλειπόμενα
- Ο Yuri Bykov είχε ήδη βάλει μπρος με τον νου του αυτή την ταινία από το 2014 και την ολοκλήρωση του Ο Ηλίθιος.
- Για το μακιγιάζ στο πρόσωπο του Denis Shvedov, χρειάζονταν καθημερινά μία ώρα προετοιμασίας.
- Τα γυρίσματα κράτησαν 3 μήνες, όπου το συνεργείο και το καστ έπρεπε να είναι παρόν κάθε νύχτα επί 6 ημέρες της εβδομάδας. Αυτά έγιναν μέσα σε αληθινό εργοστάσιο στα περίχωρα της Μόσχας, με τις εργασίες του να μη διακόπτονται κατά την ημέρα λόγω της ταινίας.
Κριτικός: Σοφία Γουργουλιάνη
Έκδοση Κειμένου: 10/11/2021
Το σινεμά που κραυγαλέα θέτει τα εκφραστικά του μέσα στην πάλη κατά του καπιταλισμού, εξυπηρετεί μια -κάποια και για κάποιους- κοινωνική ανάγκη. Αποβαίνει όμως πάντα δύσκολο και ενίοτε μοιραίο να καταφέρει να εξυπηρετήσει και τις καλλιτεχνικές ανάγκες τής αληθινά υπονομευτικής τέχνης που θα προσεγγίσει τα εκφραστικά της μέσα με τόλμη και θάρρος. Κι αν λοιπόν είναι χρέος της τέχνης η συμπαράσταση στους πάσης φύσεως κοινωνικούς αγώνες, παραμένει παράλληλο και ύψιστο χρέος της η επανάσταση μέσω της συνεχούς ανανέωσης των εκφραστικών μέσων. Μια ανανέωση που δεν μπορεί παρά να συνιστά έναν προοδευτισμό άνευ κοινωνικών όρων και στερεοτύπων.
Εδώ, ο Γιούρι Μπίκοφ, μετά τον ταξικό αλλά πιο ευρηματικό «Ηλίθιο», μας αφηγείται την ιστορία απλήρωτων εργατών εργοστασίου που αποφασίζουν -ως έσχατη λύση- να απαγάγουν το αφεντικό και ιδιοκτήτη. Μας ταξιδεύει λοιπόν στον αιώνιο αγώνα εργοδότη-εργαζόμενου. Έναν αγώνα που κι αν δεν έχει -ακόμα- κερδηθεί, συνιστά πλέον κινηματογραφική μπαναλιτέ αν δεν προσεγγιστεί με γερά κινηματογραφικά κότσια. Ο Μπίκοφ πατάει εδώ σε ένα σενάριο γεμάτο κλισέ που εκτείνονται από μεμονωμένες ατάκες μέχρι σχηματικούς χαρακτήρες. Καταφέρνει βέβαια να καλλιεργήσει σκηνοθετικά ένα κλίμα αγωνίας, που θα σε οδηγήσει στο φινάλε με αμείωτο ενδιαφέρον.
Το σινεμά του «από εδώ ο καλός και από κει ο κακός» μοιάζει σίγουρα στο σήμερα απόλυτα παλιομοδίτικο. Κι εδώ ο Μπίκοφ είναι αχρείαστα διδακτικός και σχηματικός. Καταφέρνει όμως να σε βάλει στο σύμπαν του χωρίς να προκαλέσει αχρείαστα χασμουρητά, ούτε επιφωνήματα δυσαρέσκειας λόγω των κλισέ που μοιραία μεταχειρίζεται.
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
