
Το Καταραμένο Άσμα
- The Evil Dead
- 1981
- ΗΠΑ
- Αγγλικά
- Θρίλερ, Μαύρη Κωμωδία, Μεταφυσικό Θρίλερ, Τρόμου, Φαντασίας
Πέντε φοιτητές στη διάρκεια της εκδρομή τους κάνουν μια θανατηφόρα στάση σε μια εγκαταλειμμένη καλύβα στο βουνό, που περικλείεται από ένα αδιαπέραστο δάσος. Κι ενώ προσπαθούν να τακτοποιηθούν για να περάσουν τη νύχτα, βρίσκουν ένα παράξενο βιβλίο γραμμένο σε μια άγνωστη γλώσσα, και μια κασέτα που αποτελεί και τη μετάφρασή του. Παίζοντας την κασέτα, μαθαίνουν πως πρόκειται για το Βιβλίο των Νεκρών και περιγράφει την ανάσταση κάποιων δαιμονικών πλασμάτων που καταλαμβάνουν τους ζωντανούς μετατρέποντάς τους σε ζόμπι. Το Κακό ξυπνάει και καταλαμβάνει έναν-έναν τους φοιτητές. Εκείνος που θα επιβιώσει πρέπει να κατακρεουργήσει τα σώματα των υπολοίπων, διαφορετικά ο θάνατος θα επιστρέφει ξανά και ξανά. Ο κύκλος του αίματος ανοίγει.
Σκηνοθεσία:
Sam Raimi
Κύριοι Ρόλοι:
Bruce Campbell … Ashley ‘Ash’ J. Williams
Ellen Sandweiss … Cheryl Williams
Richard DeManincor … Scott ‘Scotty’
Betsy Baker … Linda
Theresa Tilly … Shelly
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Sam Raimi
Παραγωγή: Irvin Shapiro, Rob Tapert
Μουσική: Joseph LoDuca
Φωτογραφία: Tim Philo
Μοντάζ: Edna Ruth Paul
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: The Evil Dead
- Ελληνικός Τίτλος: Το Καταραμένο Άσμα
- Εναλλακτικός Τίτλος: Sam Raimi’s The Evil Dead
Άμεσοι Σύνδεσμοι
- Οι Δαίμονες Έστησαν Χορό (1987)
- Ο Στρατός του Σκότους (1992)
- Το Πρόσωπο του Κακού (2013)
- Evil Dead Rise (2023)
Παραλειπόμενα
- Ουσιαστικό ντεμπούτο για τον Sam Raimi, μια και το 70λεπτο It’s Murder! που προηγήθηκε, το είχε γυρίσει όσο ήταν στο κολέγιο με μια βιντεοκάμερα. Κι εκεί εμφανίζονταν ο Bruce Campbell. Και ήταν μία από τις σκηνές του συγκεκριμένου φιλμ που έπεισε τους δύο φίλους να στραφούν στον τρόμο.
- Ο 20χρονος Raimi με την παρέα του έφτιαξαν πρώτα μια μικρού μήκους ταινία, με τίτλο Within the Woods, καθαρά ως πρωτότυπο για να τραβήξουν το ενδιαφέρον κάποιου επενδυτή. Αυτό έδειξαν σε έναν πλούσιο δικηγόρο, τον Phil Gillis, ο οποίος μπορεί να μην ενδιαφέρθηκε να το χρηματοδοτήσει, αλλά τους έδωσε νομικές συμβουλές. Με αυτές κατά νου, ο Raimi αναζήτησε την τύχη του σε αρκετούς πιθανούς χορηγούς, σε σημείο να ικετεύσει κάποιους. Με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, πέτυχε εντέλει να μαζέψει 90 χιλιάδες δολάρια, ώστε να ξεκινήσουν τα γυρίσματα. Raimi και Campbell έβαλαν τότε μπρος την ταινία με τίτλο Book of the Dead (φόρος τιμής στον H.P. Lovecraft), που θα ήταν απλά μια προέκταση του Within the Woods.
- Ο Raimi αναζήτησε επιτελείο ανάμεσα σε γνωστούς, συγγενείς και φίλους, ενώ ο Campbell αποφάσισε να ερμηνεύσει τον πρωταγωνιστή, μια και ήταν ο μόνος σίγουρος για το καστ. Οι υπόλοιποι αναζητήθηκαν μέσω αγγελίας στην εφημερίδα The Detroit News, με την Betsy Baker να είναι η μοναδική που την απάντησε.
- Χωρίς να υπάρχει βοήθεια για την ανεύρεση του τόπου γυρισμάτων, ο Raimi και η “παρέα” του επέλεξαν αρχικά τη γενέτειρα του σκηνοθέτη στο Μίσιγκαν. Εντέλει όμως όλα έγιναν στο Μόριτάουν του Τενεσί, όντας η μόνη πολιτεία που επέδειξε έναν ενθουσιασμό για το σχέδιο. Βρέθηκε έτσι μια καλύβα αρκετά μακριά από άλλα κτήρια, με το επιτελείο των 13ών ανθρώπων να πρέπει να μένει και να κοιμάται εκεί καθ’ όλη τη διάρκεια των γυρισμάτων. Οι συνθήκες διαβίωσης έμειναν γνωστές για τη δυσκολία τους, αφού δεν υπήρχαν υδραυλικά ή τηλέφωνο, ενώ οι τσακωμοί δεν αποφεύχθηκαν.
- Διευθυντής σκηνικών δεν υπήρχε, με τον Steve Frankel να επιτελεί ως μαραγκός, και όλα τα υπόλοιπα να αφήνονται όπως βρέθηκαν στην καλύβα.
- Ο Tom Sullivan, που διετέλεσε κάτι σαν πασπαρτού επί του επιτελείου, δημιούργησε το ψεύτικο αίμα με καφέ, σιρόπι καλαμποκιού και χρωστικές ουσίες.
- Το γύρισμα έγινε με μια νοικιασμένη κάμερα Kodak 16mm.
- Η κωμική υφή δεν υπήρχε στο σενάριο, αλλά ήταν αποτέλεσμα της απειρίας όλων των συμμετεχόντων. Χαρακτηριστικά, την πρώτη ημέρα χάθηκαν στο δάσος, ενώ οι τραυματισμοί έδιναν και έπαιρναν. Όσο για το σενάριο, αυτό συμπληρώνονταν επιτόπου.
- Αφού μαζεύτηκε ένας “τόνος” γυρισμένου υλικού, ο Raimi στράφηκε στην ένωση μοντέρ του Ντιτρόιτ, γνωρίζοντας την Edna Ruth Paul, που συμφώνησε να κάνει τη δουλειά. Βοηθός της ήταν ο Joel Coen των μετέπειτα διάσημων αδελφών, με κάποιες σκηνές να έχουν τη δική του υπογραφή. Και ήταν αυτή του η περίεργη εμπειρία που τον ώθησε να κάνει την πρώτη του ταινία με τον αδελφό του, το Μόνο Αίμα. Βέβαια, το αρχικό μοντάζ ήταν στα 117 λεπτά, κάτι που φάνηκε παράξενο, μια και το σενάριο αναλογούσε σε ταινία 65 λεπτών. Εντέλει κόπηκε στα 85 λεπτά, αφού αφαιρέθηκαν οι πλέον ακραίες σκηνές. Και τέλος, ακολούθησε η μετατροπή σε φιλμ 35mm, ώστε να μπορέσει να βγει στις αίθουσες.
- Η πρεμιέρα στο Ντιτρόιτ ήταν αυτοσχέδια, με τους δημιουργούς να έχουν νοικιάσει ακόμα και ασθενοφόρα, ώστε να δημιουργήσουν την κατάλληλη ατμόσφαιρα στο κοινό. Και το αποτέλεσμα ήταν ότι η πόλη επέδειξε ενθουσιασμό με την ταινία, κάνοντας τον Raimi να ελπίζει για περισσότερα. Με τη βοήθεια του Irvin Shapiro (διάσημου για διανομές ανεξάρτητου τρόμου όπως του Romero), το φιλμ πέτυχε να προβληθεί στο φεστιβάλ Κανών. Εκεί τύχαινε να είναι παρών ο διάσημος συγγραφέας Stephen King, και η κριτική του έπεισε τη New Line Cinema να διανείμει την ταινία.
- Τα εισιτήρια στις ΗΠΑ ήταν αρκετά χαλαρά (με τις αρχικές 15 αίθουσες να πολλαπλασιάζονται εν είδει “στόματος με στόματος”), αλλά στη διεθνή αγορά το έργο απόδωσε κατά πολύ καλύτερα. Κι έτσι, ενώ το φιλμ κόστισε με τα έξοδα προώθησης μόλις 375 χιλιάδες δολάρια, πέτυχε να εισπράξει παγκοσμίως 29,4.
- Η αρχική αξιολόγηση στις ΗΠΑ ως X άφησε ιστορία, μια κι αυτή συνηθίζονταν μόνο για πορνογραφικές ταινίες. Μετά από καιρό αυτό άλλαξε σε NC-17, ενώ υπήρχαν χώρες που δεν επέτρεψαν ποτέ την προβολή του.
- Η cult φήμη που απέκτησε χρόνο με τον χρόνο η ταινία έδωσε τις βάσεις για τη μακρά καριέρα του σκηνοθέτη της, ακόμα κι αν η επόμενη κίνηση του ήταν καταστροφική (Crimewave). Χρειάστηκε να έρθει το σίκουελ του 1987 για να τον φέρει ξανά -και για τα καλά αυτή τη φορά- στο προσκήνιο.
Κριτικός: Δημήτρης Κωνσταντίνου-Hautecoeur
Έκδοση Κειμένου: 25/10/2012
Ο Sam Raimi έχει κάθε λόγο να αισθάνεται περήφανος για τη χρονιά του 1981. Όχι μόνο έκανε το σκηνοθετικό του ντεμπούτο, αλλά στιγμάτισε ανεξίτηλα το κινηματογραφικό είδος του τρόμου και δημιούργησε ένα από τα πιο αντιπροσωπευτικά δείγματα του όρου καλτ. Και δεν είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς το γιατί.
Με το πενιχρό του budget να είναι εμφανές παντού και κάθε στιγμή, και με ένα εξαιρετικά ολιγομελές καστ (που ερμηνεύει απαίσια…), ο Raimi δημιουργεί μία από τις πιο μακάβριες στιγμές του κινηματογραφικού μεταφυσικού τρόμου, επιστρατεύοντας ποικίλους τρόπους για να αναστατώσει τα στομάχια των λιγάκι πιο ευαίσθητων θεατών. Παράλληλα με αυτούς, το «Evil Dead» διακρίνεται, μέσα στην απλότητά του, και από μια εντυπωσιακή ευρηματικότητα, υπεύθυνη για το ρίγος που δύνανται να προκαλέσουν πολλές από τις σκηνές του, όπως και για την κλασικότητα άλλων. Αναπόσπαστο όμως στοιχείο και καθοριστικό για την επιτυχία του φιλμ, αποτελεί το διακριτικό μαύρο χιούμορ του Raimi (προσέξτε πόσο «χοντρό» χαβαλέ κάνει με το ρομάντζο του Campbell και της συντρόφου του), το οποίο αγκαλιάζει μοναδικά το εφιαλτικό κλίμα και την σχεδόν σοκαριστική βία, θέτοντας για παρονομαστή την κινηματογραφική απόλαυση. Πόσο πιο καλτ;
Γεμάτο με σκηνές που έμελλαν να αφήσουν εποχή, επηρεάζοντας σχεδόν κάθε μεταγενέστερη ταινία τρόμου και χρησιμοποιώντας για τις «βιαιοπραγίες» του τσεκούρια, φτυάρια, αλυσοπρίονα, ζωντανά δέντρα και… μολύβια (!), το «Evil Dead» σου δίνει αρκετούς λόγους να το αγαπήσεις. Πάνω απ’ όλα, είναι η εξαιρετική, υποβλητική του ατμόσφαιρα υπό το πρίσμα της οποίας καταφέρνουν να αναμειχθούν όλα τα υπόλοιπα συστατικά του τόσο καλά και να προκύψει αυτή η απλή, αλλά τρομακτική, αστεία, ενοχλητική και απολαυστικότατη την ίδια στιγμή ταινία τρόμου.
Βαθμολογία: