Ο Άγγλος Ασθενής
- The English Patient
- 1996
- ΗΠΑ, Μ. Βρετανία
- Αγγλικά, Γερμανικά, Αραβικά, Ιταλικά
- Αισθηματική, Δραματική, Έπος, Εποχής, Πολεμικό Δράμα
- 07 Μαρτίου 1997
Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, σε ένα νοσοκομείο στην Ιταλία, μια νοσοκόμα φροντίζει έναν ασθενή ο οποίος έχει εκτεταμένα εγκαύματα σε όλο του το σώμα, ως αποτέλεσμα της πτώσης του αεροσκάφους του. Ο ίδιος δεν θυμάται το όνομά του και είναι γνωστός ως “άγγλος ασθενής”. ‘Όταν το νοσοκομείο πρέπει να εκκενωθεί, ο ασθενής μαζί με τη νοσοκόμα μεταφέρονται σε ένα μοναστήρι, καθώς η κατάστασή του δεν του επιτρέπει να μετακινηθεί μακριά. Εκεί η νοσοκόμα προσπαθεί να συνθέσει το παζλ της ζωής του μυστηριώδους άντρα, από τις σκόρπιες μνήμες που σταδιακά θυμάται και εξιστορεί.
Σκηνοθεσία:
Anthony Minghella
Κύριοι Ρόλοι:
Ralph Fiennes … κόμης Laszlo de Almasy
Juliette Binoche … Hana
Kristin Scott Thomas … Katharine Clifton
Willem Dafoe … David Caravaggio
Naveen Andrews … Kip
Colin Firth … Geoffrey Clifton
Julian Wadham … Peter Madox
Jurgen Prochnow … ταγματάρχης Muller
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Anthony Minghella
Παραγωγή: Saul Zaentz
Μουσική: Gabriel Yared
Φωτογραφία: John Seale
Μοντάζ: Walter Murch
Σκηνικά: Stuart Craig
Κοστούμια: Ann Roth
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Πολύ θετική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: The English Patient
- Ελληνικός Τίτλος: Ο Άγγλος Ασθενής
Σεναριακή Πηγή
- Μυθιστόρημα: The English Patient του Michael Ondaatje.
Κύριες Διακρίσεις
- Όσκαρ καλύτερης ταινίας, σκηνοθεσίας, δεύτερου γυναικείου ρόλου (Juliette Binoche), μουσικής, φωτογραφίας, μοντάζ, σκηνικών, κοστουμιών και ήχου. Υποψήφιο για πρώτο αντρικό ρόλο (Ralph Fiennes), πρώτο γυναικείο ρόλο (Kristin Scott Thomas) και διασκευασμένο σενάριο.
- Χρυσή Σφαίρα καλύτερης ταινίας (δράμα) και μουσικής. Υποψήφιο για σκηνοθεσία, πρώτο αντρικό ρόλο (Ralph Fiennes) σε δράμα, πρώτο γυναικείο ρόλο (Kristin Scott Thomas) σε δράμα, δεύτερο γυναικείο ρόλο (Juliette Binoche) και σενάριο.
- Βραβείο Bafta καλύτερης ταινίας, δεύτερου γυναικείου ρόλου (Juliette Binoche), σεναρίου, μουσικής, φωτογραφίας και μοντάζ. Υποψήφιο για σκηνοθεσία, πρώτο αντρικό ρόλο (Ralph Fiennes), πρώτο γυναικείο ρόλο (Kristin Scott Thomas), σκηνικά, κοστούμια, ήχο και μακιγιάζ/κομμώσεις.
- Συμμετοχή στο διαγωνιστικό τμήμα του φεστιβάλ Βερολίνου. Βραβείο γυναικείας ερμηνείας (Juliette Binoche).
- Βραβείο γυναικείας ερμηνείας (Juliette Binoche) και φωτογραφίας στα Ευρωπαϊκά Βραβεία Κινηματογράφου. Υποψήφιο για καλύτερη ταινία.
- Καλύτερη ταινία στα βραβεία της Ένωσης Παραγωγών Αμερικής.
Παραλειπόμενα
- Ο Saul Zaentz ενδιαφέρονταν να εργαστεί με τον Anthony Minghella από όταν είδε το ντεμπούτο του, Truly Madly Deeply (1990). Ο Minghella ήταν αυτός που έφερε προς πρόταση το συγκεκριμένο βιβλίο, και η 20th Century Fox το ανέλαβε οικονομικά. Κι ενώ το στούντιο είχε απαίτηση να παίξουν μονάχα μεγάλοι σταρ (ακούστηκε και η Demi Moore), το σχέδιο πήγε στη Miramax Films, και ο σκηνοθέτης πήρε αυτούς που αληθινά ήθελε.
- Ο καναδός συγγραφέας Michael Ondaatje, γεννημένος στη Σρι Λάνκα, πήρε ενεργό μέρος στην παραγωγή, ακόμα και στο μοντάζ.
- Χρειάζονταν 5 ώρες την ημέρα για να μακιγιαριστεί ο “καμένος” Ralph Fiennes. Ο ίδιος επέμενε να είναι σε όλο το σώμα η μεταμόρφωση, ακόμα κι αν εκείνη την ημέρα θα φαίνονταν στην κάμερα μονάχα το κεφάλι.
- Η Kristin Scott Thomas πήρε τον ρόλο στέλνοντας ένα γράμμα στον σκηνοθέτη, που έγραφε: “Εγώ είμαι η Κ. στην ταινία σου”.
- Το πρώτο μοντάζ ήταν στις 4 ώρες και 10 λεπτά. Μέσω αυτού, υπάρχει και μια εκδοχή της ταινίας στα 250 λεπτά.
- Ο Sean Connery ήταν να ερμηνεύσει τον Καραβάτζιο, ώσπου έκανε πίσω. Όσο ήταν η 20th Century Fox, υποψήφιοι ήταν οι: John Goodman, Danny DeVito και Richard Dreyfuss.
- Ο Daniel Day-Lewis απέρριψε τον ρόλο του Λάζλο.
- Κοστίζοντας 31 εκατομμύρια δολάρια, από τα οποία τα 7 τα έβαλε ο Saul Zaentz με την προϋπόθεση πως θα έχει λόγο στο τελικό μοντάζ, το φιλμ έβγαλε από τα ταμεία 232.
Μουσικά Παραλειπόμενα
- Οι Muzsikas ανέλαβαν, με τη φωνή της Marta Sebestyen, την εκτέλεση του παραδοσιακού ουγγρικού τραγουδιού Szerelem, Szerelem (Αγάπη, Αγάπη), και μέσω της ταινίας το ανέδειξαν διεθνώς.
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 14/8/2016
Μια αληθινά σπουδαία και κινηματογραφικά γεμάτη παραγωγή. Ο αείμνηστος Άντονι Μινγκέλα, στην καλύτερη του στιγμή, αναπολεί το παλιό, ρομαντικό Χόλιγουντ και το διανθίζει με επικές σκηνές, επικίνδυνες καταστάσεις και μια αφήγηση που δεν σε αφήνει να ξεφύγεις. Η ταινία, όμως, ξεχωρίζει ακόμα περισσότερο για τον τεχνικό της τομέα. Η φωτογραφία του Τζον Σιλ χαϊδεύει με το χρώμα του Ήλιου και της αρρώστιας τα πλάνα, ενώ η ανασύσταση της εποχής γίνεται με απόλυτα οσκαρικά κριτήρια. Ομοίως ταξιδιάρα και η μουσική του Γκαμπριέλ Γιαρντ, αλλά ένα παραδοσιακό ουγγρικό τραγούδι είναι αυτό που μένει περισσότερο στη μνήμη. Δεν είναι το φιλμ που έχει να σε διδάξει πολλά, αλλά εμπεριέχει τη δυναμική της καλής έβδομης τέχνης, με μια αυθεντική συγκίνηση, και με σκηνές που γράφουν την ιστορία τους. Με «σβησμένες μηχανές», αφού η ταινία ήταν σαν να κατασκευάστηκε για αυτό τον σκοπό, επικράτησε στα Όσκαρ με εννιά βραβεία, αλλά έχασε, δικαίως βέβαια, αυτά των δύο ρόλων των ερωτευμένων.
Βαθμολογία: