Η Σάρα Μάιλς είναι μια δυναμική γυναίκα, παγιδευμένη σε έναν γάμο που δεν μοιάζει να οδηγεί πουθενά. Όταν γνωρίζει τον μελαγχολικό συγγραφέα Μόρις Μπέντριξ, ένας έρωτας κεραυνοβόλος, γεμάτος ένταση και σεξουαλικό πάθος ξεκινά χωρίς τύψεις. Οι δυο τους χωρίζουν αναπάντεχα, και δύο χρόνια μετά, ο Μόρις, στοιχειωμένος από τις αναμνήσεις του, αναζητά την πραγματική αιτία που η Σάρα τον εγκατέλειψε…

Σκηνοθεσία:

Neil Jordan

Κύριοι Ρόλοι:

Ralph Fiennes … Maurice Bendrix

Julianne Moore … Sarah Miles

Stephen Rea … Henry Miles

Ian Hart … Κος Parkis

James Bolam … Κος Savage

Jason Isaacs … πάτερ Richard Smythe

Simon Fisher-Turner … Δρ Gilbert

Deborah Findlay … Δις Smythe

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Neil Jordan

Παραγωγή: Neil Jordan, Stephen Woolley

Μουσική: Michael Nyman

Φωτογραφία: Roger Pratt

Μοντάζ: Tony Lawson

Σκηνικά: Anthony Pratt

Κοστούμια: Sandy Powell

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.

Τίτλοι

  • Αυθεντικός Τίτλος: The End of the Affair
  • Ελληνικός Τίτλος: Το Τέλος μιας Σχέσης

Άμεσοι Σύνδεσμοι

  • Το Τέλος ενός Έρωτα (1955)

Σεναριακή Πηγή

  • Μυθιστόρημα: The End of the Affair του Graham Greene.

Κύριες Διακρίσεις

  • Υποψήφιο για Όσκαρ πρώτου γυναικείου ρόλου (Julianne Moore) και φωτογραφίας.
  • Υποψήφιο για Χρυσή Σφαίρα καλύτερης ταινίας (δράμα), σκηνοθεσίας, πρώτου γυναικείου ρόλου (Julianne Moore) σε δράμα, και μουσικής.
  • Βραβείο Bafta σεναρίου. Υποψήφιο για καλύτερη ταινία, σκηνοθεσία, πρώτο αντρικό ρόλο (Ralph Fiennes), πρώτο γυναικείο ρόλο (Julianne Moore), μουσική, φωτογραφία, σκηνικά, κοστούμια και μακιγιάζ/κομμώσεις.

Παραλειπόμενα

  • Το ομώνυμο μυθιστόρημα του Graham Greene από το 1951 είχε γίνει πρώτα ταινία το 1955 από τον Edward Dmytryk, με τον ίδιο πάλι τίτλο. Εκεί πρωταγωνιστούσαν οι Deborah Kerr, Van Johnson και John Mills.
  • Πριν η Julianne Moore ζητήσει προσωπικά μέσω γράμματος στον σκηνοθέτη τον πρώτο ρόλο, υποψήφιες για αυτόν ήταν η Miranda Richardson και η Kristin Scott Thomas.
  • Η ταινία που παρακολουθούν οι δύο κεντρικοί ήρωες στο σινεμά είναι το 21 Days (1940) του Basil Dean (ακυκλοφόρητο στη χώρα μας), στο οποίο συμμετείχε σεναριακά ο Graham Greene.
  • Σημαντική η αποτυχία στα ταμεία, μια και με μπάτζετ 23ών εκατομμυρίων δολαρίων, τα κέρδη κόλλησαν στα 10,8.

Μουσικά Παραλειπόμενα

  • Ο Neil Jordan ζήτησε από τον Elliot Goldenthal να του γράψει για ακόμα μία φορά τη μουσική, αλλά εκείνος ήταν απασχολημένος με το Τίτος. Πριν επιλεχτεί ο Michael Nyman, ο John Barry τού έγραψε σε ντέμο ένα μουσικό θέμα, το οποίο δεν έγινε δεκτό αλλά ακούγεται στο προσωπικό άλμπουμ του συνθέτη, Eternal Echoes (2001).

Κριτικός: Σταύρος Γανωτής

Έκδοση Κειμένου: 17/6/2018

Με αρκετά σιωπηλό τρόπο, ο Νιλ Τζόρνταν εξαπέλυσε την πιο πλούσια σκηνοθετικά ταινία του, επηρεάζοντας -πάλι σιωπηλά- τον κινηματογράφο που ακολούθησε. Είναι αυτός ο συνδυασμός επιφανειακής νηνεμίας και υπόγειας καταιγίδας, που αναγάγει τη σεναριακή ανατροπή σε κάτι που μπορεί να σημαδέψει τη θέαση του καθενός. Είναι φοβερό όταν κάτι που εύκολα μπορεί να συμβεί στον καθέναν, εμπεριέχει κωδικούς τόσης συναισθηματικής δύναμης, και είναι εξίσου φοβερός ο τρόπος που ο Τζόρνταν δεν υποκύπτει στο εύκολο λάθος να «λαϊκίσει» με το θέμα του. Ένα σινεμά που δοκίμασε κάποτε ο Ντέβιντ Λιν στο «Σύντομη Συνάντηση» και δόμησε τεχνικά ο Κουροσάβα στο «Ρασομόν». Αυτό που πετυχαίνει εδώ ο ιρλανδός δημιουργός είναι να το φέρει στη σύγχρονη οπτική, δίχως να του στερεί ποτέ μια ισχυρή ιδέα κλασικότητας. Κι όλα αυτά με μια Τζούλιαν Μουρ από «άλλον ερμηνευτικό πλανήτη»!

Βαθμολογία:


Γκαλερι φωτογραφιων

15 φωτογραφίες

Μοιραστειτε ενα σχολιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *