Λούις Γουέιν: Ένας Ξεχωριστός Κόσμος
- The Electrical Life of Louis Wain
- 2021
- Μ. Βρετανία
- Αγγλικά
- Βιογραφία, Δραμεντί, Εποχής, Ιστορική
- 19 Μαΐου 2022
Η ξεχωριστή και αληθινή ιστορία του εκκεντρικού βρετανού καλλιτέχνη Λούις Γουέιν, του οποίου οι παιχνιδιάρικες και συχνά ψυχεδελικές εικόνες βοήθησαν στο να αλλάξει παντοτινά η άποψη του κοινού για τις γάτες. Ξεκινώντας από τον 19ο αιώνα και φθάνοντας μέχρι τη δεκαετία του 1930, ακολουθούμε τις απίστευτες περιπέτειες αυτού του εμπνευσμένου αλλά αφανούς ήρωα, καθώς επιχειρεί να ξεκλειδώσει τα «ηλεκτρικά φορτισμένα» μυστήρια του κόσμου, και να κατανοήσει καλύτερα την ίδια τη ζωή του και τη βαθιά αγάπη που μοιραζόταν με τη σύζυγό του, Έμιλι.
Σκηνοθεσία:
Will Sharpe
Κύριοι Ρόλοι:
Benedict Cumberbatch … Louis Wain
Claire Foy … Emily Richardson-Wain
Andrea Riseborough … Caroline Wain
Toby Jones … Σερ William Ingram
Jamie Demetriou … Richard Caton Woodville Jr.
Aimee Lou Wood … Claire Wain
Hayley Squires … Marie Wain
Stacy Martin … Felicie Wain
Julian Barratt … Δρ Elphick
Sharon Rooney … Josephine Wain
Adeel Akhtar … Dan Rider
Asim Chaudhry … Herbert Railton
Sophia Di Martino … Judith
Phoebe Nicholls … Κα Wain
Taika Waititi … Max Kase
Nick Cave … H.G. Wells
Olivia Colman … η αφηγήτρια
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Simon Stephenson, Will Sharpe
Στόρι: Simon Stephenson
Παραγωγή: Adam Ackland, Ed Clarke, Leah Clarke, Guy Heeley
Μουσική: Arthur Sharpe
Φωτογραφία: Erik Wilson
Μοντάζ: Selina Macarthur
Σκηνικά: Suzie Davies
Κοστούμια: Michael O’Connor
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: The Electrical Life of Louis Wain
- Ελληνικός Τίτλος: Λούις Γουέιν: Ένας Ξεχωριστός Κόσμος
Παραλειπόμενα
- Το σενάριο είχε πάρει ήδη αναγνώριση από το 2014, αλλά μόλις το 2019 ανακοινώθηκε η ταινία.
- Η λέξη “γάτα” ακούγεται 64 φορές επί του φιλμ.
- Τα Amazon Studios, που ανέλαβαν τη διανομή στις ΗΠΑ, ενσωμάτωσαν γρήγορα την ταινία στο Prime Video.
Κριτικός: Δημήτρης Μπαμπούλης
Έκδοση Κειμένου: 18/5/2022
Ένας σκηνοθέτης με εμπειρία σε τηλεοπτικές σειρές και μίνι-σειρές και μάλιστα πολύ αξιόλογες όπως το Landscapers, ο Will Sharpe, αποφάσισε να γράψει και να σκηνοθετήσει μια ιστορία για τη ζωή του Λουί Γουέιν, έχοντας μελετήσει και τα χειρόγραφα του. Ο Λούις Γουέιν ήταν μια ιδιαίτερη προσωπικότητα με εμμονές, ιδιοτροπίες, ένα άτομο που είχε ταλέντο στη ζωγραφική και έγινε ευρέως γνωστός για τις ζωγραφιές του με τις ανθρωπόμορφες γάτες. Επιπλέον, παντρεύτηκε την παιδαγωγό που είχαν οι αδερφές του και είχε γενικά μια ζωή με «διακυμάνσεις».
Το αποτέλεσμα του Sharpe είναι αρκετά τηλεοπτικό και δεν θυμίζει κινηματογραφική παραγωγή. Από την πλανοθεσία, τα σκηνικά μέχρι και τα εφέ θυμίζουν τηλεοπτική σειρά. Η ίδια η ταινία δεν ισορροπεί στην αφήγηση της. Το κεντρικό σημείο της υπόθεσης που αφιερώνεται ο περισσότερος χρόνος είναι η «ηλεκτρική» σχέση του Γουέιν με την γυναίκα του Έμιλι, η οποία τον καθοδηγεί και τον επηρεάζει και στη συνέχεια της ζωής του. Αυτό δεν δίνει αρκετό χώρο για να γίνει ομαλά η «πτώση» του χαρακτήρα στην ψυχωτική διαταραχή από την οποία έπασχε.
Το βάρος που δίνεται στο love-story δημιουργεί επιπλέον έναν ανάλαφρο χαρακτήρα στην ταινία, με αρκετά σημεία να επιδιώκουν να προσφέρουν συναισθηματικά φορτισμένες σκηνές. Γενικά, όποιος γνωρίζει την ιστορία του Λουί Γουέιν μπορεί να καταλάβει ότι έχει αρκετά τραγικά σημεία, πράγμα που σίγουρα διεγείρει το ενδιαφέρον του θεατή αρχικά. Ωστόσο, η τριτοπρόσωπη αφήγηση και τα χρονικά άλματα που κάνει η αφήγηση σε πολλά σημεία δεν δίνουν χώρο να «χωνευτούν» κάποια σημαντικά γεγονότα της ζωής του. Όσον αναφορά τις ερμηνείες, σε μεγάλο βαθμό είναι θεατρικά δοσμένες, με υπερβολή και καρικατουρίστικο τρόπο. Τον Λούις Γουέιν υποδύεται ο Benedict Cumberbatch που για ακόμη μία φορά ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις του ρόλου και η χημεία του με την Claire Foy που υποδύεται την γυναίκα του είναι εμφανής.
Έτσι, η ταινία «Λούις Γουέιν: Ένας Ξεχωριστός Κόσμος» είναι μια παραγωγή οπτικά τηλεοπτική, με αρκετές αστοχίες στην αφήγηση και στον τρόπο απόδοσης της ιστορίας. Το κυριότερο πρόβλημα είναι τα χρονικά άλματα και κυρίως η ελαφρότητα με την οποία παρουσιάζεται η ψυχωτική διαταραχή από την οποία νοσούσε ο Γουέιν και πολλοί ισχυρίζονται ότι εμφανιζόταν και στις ζωγραφιές του. Η ελαφρότητα αυτή φυσικά θέλει να ταιριάξει με τη γενικότερη προσέγγιση στην ιστορία του, την οποία θέλει να επιτύχει ο Sharp, πατώντας περισσότερο δηλαδή στο να αναφέρει απλά τα τραγικά και τα ευχάριστα σημεία της ιστορίας που επηρεάζουν συναισθηματικά τον θεατή, χωρίς όμως να επενδύει καθόλου χρόνο στο πώς θα τα χτίσει όλο αυτό.
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
