O Αλί, χήρος, ζει μόνος στο Αμβούργο. Γνωρίζοντας τη Γιετέρ, μια πόρνη, θα αποφασίσουν να ενώσουν τις μοναξιές τους και να μείνουν μαζί. Ο γιος του, Ναζάτ, καθηγητής στο πανεπιστήμιο, θα έρθει κοντά με τη Γιετέρ όταν θα μάθει ότι όλα τα λεφτά που βγάζει τα στέλνει στην κόρη της που μένει στην Τουρκία. Ο θάνατος της Γιετέρ θα πυροδοτήσει μια σειρά από γεγονότα, κι ανατροπές που θα αλλάξουν για πάντα τις ζωές των πρωταγωνιστών.

Σκηνοθεσία:

Fatih Akin

Κύριοι Ρόλοι:

Nurgul Yesilcay … Ayten ‘Gul’ Ozturk

Baki Davrak … Nejat Aksu

Tuncel Kurtiz … Ali Aksu

Patrycia Ziolkowska … Charlotte ‘Lotte’ Staub

Nursel Kose … Yeter Ozturk

Hanna Schygulla … Susanne Staub

Yelda Reynaud … Emine

Lars Rudolph … Markus Obermuller

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Fatih Akin

Παραγωγή: Fatih Akin, C. Duygu Bingol, Klaus Maeck, Andreas Thiel, Jeanette Wurl

Μουσική: Shantel

Φωτογραφία: Rainer Klausmann

Μοντάζ: Andrew Bird

Σκηνικά: Sirma Bradley, Tamo Kunz

Κοστούμια: Katrin Aschendorf

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Πολύ θετική.

Τίτλοι

  • Αυθεντικός Τίτλος: Auf der Anderen Seite
  • Ελληνικός Τίτλος: Η Άκρη του Ουρανού
  • Διεθνής Τίτλος: The Edge of Heaven
  • Εναλλακτικός Τίτλος: Yasamin Kiyisinda [Τουρκία]
  • Διεθνής Εναλλακτικός Τίτλος: On the Other Side

Άμεσοι Σύνδεσμοι

Κύριες Διακρίσεις

  • Συμμετοχή στο διαγωνιστικό τμήμα του φεστιβάλ Κανών. Βραβείο σεναρίου και οικουμενικής επιτροπής.
  • Βραβείο σεναρίου στα Ευρωπαϊκά Βραβεία. Υποψήφιο για καλύτερη ταινία και σκηνοθεσία.
  • Βραβείο καλύτερης ταινίας, σκηνοθεσίας, σεναρίου και μοντάζ στα εθνικά βραβεία της Γερμανίας.
  • Βραβείο LUX του ευρωπαϊκού κοινοβουλίου.
  • Επίσημη πρόταση της Γερμανίας για το ξενόγλωσσο Όσκαρ.

Παραλειπόμενα

  • Ήταν η ταινία που εγκαινίασε ως νικητής το βραβείο LUX του ευρωπαϊκού κοινοβουλίου.
  • Δεύτερο μέρος της άτυπης τριλογίας «Αγάπη, Θάνατος και ο Διάβολος». Αυτή ξεκίνησε με το Μαζί, Ποτέ! (2004) και ολοκληρώθηκε το 2014 με το The Cut: Η Μαχαιριά.
  • Παρότι τα γυρίσματα έγιναν σε δύο χώρες, ολοκληρώθηκαν μέσα σε 44 ημέρες.

Κριτικός: Σταύρος Γανωτής

Έκδοση Κειμένου: 6/2/2008

Παραφράζοντας μια, αγαπημένη του Akin, φράση του Νίτσε «Ποιος θέλει να δει ένα ρόδο τον χειμώνα…», θα απαντήσουμε… εμείς! Η έκτη ταινία του γερμανού, τουρκικής καταγωγής, Fatih Akin είναι ένα αληθινό ρόδο, ένα σκάκι της μοίρας με πιόνια τους ανθρώπους, και μια συνειδητοποίηση πως δεν θα δούμε ποτέ την τέλεια πεντάδα των ξενόγλωσσων Όσκαρ, όταν αποκλείονται ταινίες σαν αυτήν.

Ο Fatih Akim είναι γεννημένος το 1973 και μέσα σε αυτά τα 34 χρόνια έχει προλάβει να κάνει ήδη έξι ταινίες. Φυσικά και από τη φιλμογραφία του ξεχωρίζει η χρυσή άρκτος Μαζί Ποτέ, αλλά και οι προηγούμενες από αυτή δεν πέρασαν αδιάφορες από το γερμανικό κοινό. Το ότι είναι παιδί μεταναστών και μακριά από την αληθινή του πατρίδα, ίσως είναι και η δικαιολογία που εκφράζεται με τόσο αληθινό και ανθρωπολατρικό τρόπο. Οι ήρωες του είναι υποδείγματα ανθρώπων, και τα εγκλήματα τους πάντα δικαιολογημένα από την άτυχη στιγμή. Το να πιστεύεις όμως τόσο στην εσωτερική καλοσύνη του ανθρώπου και να ζεις σε έναν τόσο άδικο κόσμο, είναι λογικό πως είσαι και μοιρολάτρης, μιας μοίρας που δεν επιφυλάσσει πάντα το καλύτερο.

Έτσι και στην Άκρη του Ουρανού, οι ήρωες είναι πραγματικά αιχμάλωτοι των παιχνιδιών της μοίρας και της σύμπτωσης, που φαντάζουν να εθελοτυφλούν μπροστά στην πιθανή τους ευτυχία. Είναι ήρωες συνηθισμένοι, καθημερινοί, όλοι με διαφορετικές προσωπικότητες κι ανησυχίες, και όμως η πένα του Akin θα τους ενώσει σε ένα παράδοξο γαϊτανάκι, πλάθοντας, στην ουσία, δύο αλληλοσυνδεόμενες ταινίες. Η κύρια είναι η ιστορία δύο κοριτσιών που θα ερωτευτούν, ενάντια σε θεούς και δαίμονες, και η δεύτερη αυτή ενός ευγενικού καθηγητή που θέλει να εξαγνιστεί για το έγκλημα του πατέρα του. Είναι γυρισμένη και στις δύο πατρίδες του σκηνοθέτη, ο οποίος δείχνει να τις αγαπάει αμφότερες. Επίσης, θα κάνει υπαινιγμούς ενάντια και στις δύο αυτές κυβερνήσεις, όπως και για την Ε.Ε. και την παγκοσμιοποίηση, που θα μας βρουν απόλυτα σύμφωνους.

Συνοψίζοντας, είναι μια καθαρή αφηγηματική ταινία, από αυτές που χαίρεσαι να παρακολουθείς, και ταυτόχρονα έχει έναν ρεαλισμό που σε ωθεί να πιστέψεις πως τα γεγονότα διαδραματίζονται αληθινά μπροστά σου. Ο Fatih Akin είναι μάστορας και στο σενάριο, όπου αυτό το αμείλικτο παιχνίδι της μοίρας που μας παρουσιάζει είναι ταυτόχρονα ακραίο και πραγματιστικό. Η σύμπραξη γερμανών με τούρκων ηθοποιών, όπως και η παρουσία των δύο χωρών, δημιουργεί μια ελκυστική αντίθεση, τόσο πολιτισμική, όσο και στο ότι πλουτίζει σε διάσταση την παραγωγή. Άψογοι άπαντες οι ερμηνευτές, νοσταλγική η ουσιαστική παρουσία της Hanna Schygulla, εύηχη η μουσική μπάντα, κυρίως με τουρκικά στοιχεία, και αξιοζήλευτη η ευκολία που ο σκηνοθέτης ανοίγει εμπρός μας, κυριολεκτικά, τις ψυχές και τους χαρακτήρες των ηρώων του.

Βαθμολογία:


Γκαλερι φωτογραφιων

13 φωτογραφίες

Μοιραστειτε ενα σχολιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *