Ο Δικηγόρος του Διαβόλου

Ο Κέβιν Λόμαξ, νεαρός φιλόδοξος και ανερχόμενος δικηγόρος, διαπρέπει σε μικρή κοινωνία της αμερικάνικης επαρχίας. Η ραγδαία εξέλιξή του σε σύντομο χρονικό διάστημα μαγνητίζει “δεινοσαυρική” δικηγορική εταιρία της Νέας Υόρκης, όπου όμως η επιτυχία και τα παρεπόμενα οφέλη της δεν συμβαδίζουν πάντα με ηθικές επιλογές. Γι’ αυτό και πολύ σύντομα, ο Λόμαξ θα βρεθεί σε δίλημμα με τον ίδιο του τον εαυτό και τον τρόπο ζωής που θέλει να ακολουθήσει, υπό την καθοδήγηση του αινιγματικού αφεντικού του, Τζον Μίλτον.

Σκηνοθεσία:

Taylor Hackford

Κύριοι Ρόλοι:

Keanu Reeves … Kevin Lomax

Al Pacino … John Milton

Charlize Theron … Mary Ann Lomax

Jeffrey Jones … Eddie Barzoon

Connie Nielsen … Christabella Andreoli

Judith Ivey … Alice Lomax

Craig T. Nelson … Alexander Cullen

Tamara Tunie … Jackie Heath

Ruben Santiago-Hudson … Leamon Heath

Debra Monk … Pam Garrety

Delroy Lindo … Phillipe Moyez

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Jonathan Lemkin, Tony Gilroy

Παραγωγή: Anne Kopelson, Arnold Kopelson, Arnon Milchan

Μουσική: James Newton Howard

Φωτογραφία: Andrzej Bartkowiak

Μοντάζ: Mark Warner

Σκηνικά: Bruno Rubeo

Κοστούμια: Judianna Makovsky

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.

Τίτλοι

• Αυθεντικός Τίτλος: The Devil’s Advocate
• Ελληνικός Τίτλος: Ο Δικηγόρος του Διαβόλου

Σεναριακή Πηγή

• Μυθιστόρημα: The Devil’s Advocate του Andrew Neiderman.

Παραλειπόμενα

• Το όνομα του John Milton προήλθε από τον συγγραφέα του επικού ποιήματος Paradise Lost, του 17ου αιώνα. Το έπος αυτό περιγράφει τη βιβλική πρώτη του ανθρώπου μετά τον πειρασμό από τον σατανά, αλλά αντίθετα με την πλοκή της ταινίας, σκοπός του ήταν να εξορκίσει το κακό.
• Το μυθιστόρημα του Andrew Neiderman εκδόθηκε το 1990, με τον συγγραφέα να πιστεύει ότι θα μπορούσε να γίνει και ταινία. Έτσι, προσέγγισε τη Warner Bros. Η εταιρία ήταν αρχικά σκεπτική, αλλά μετά την περίφημη δίκη του O.J. Simpson, τα δικαστήρια είχαν γίνει της μόδας. Η Warner τότε προσέλαβε τον Taylor Hackford, και ξεκίνησε να γράφεται το σενάριο. Πολλά από τα στοιχεία του τελευταίου πάρθηκαν ως επιρροή από το Μωρό της Ρόζμαρι και τον μύθο του Φάουστ, παρά υπήρχαν στο βιβλίο.
• Πριν οριστικοποιηθεί η παραγωγή, ο Joel Schumacher ήταν που έκανε μια προσπάθεια να κάνει την ταινία, με τον Brad Pitt στον ρόλο του νεαρού δικηγόρου. Επειδή όμως δεν μπορούσε να βρεθεί ηθοποιός για τον σατανά, το σχέδιο κατέρρευσε.
• Αρχικά, το σχέδιο μιλούσε για μια πιο εμπορική εκδοχή του μυθιστορήματος, με άφθονα ειδικά εφέ. Αυτό άλλαξε μετά την πενταπλή άρνηση του Al Pacino να πάρει τον ρόλο. Ακόμα όμως κι όταν βρήκε ένα σενάριο που εντέλει ενέκρινε, ένιωθε ότι δεν ήταν ο κατάλληλος, και αντιπρότεινε τους Sean Connery, Robert Redford, πριν πει το οριστικό ναι.
• Kevin Spacey και Richard Gere ήταν στα υπόψιν για τον ρόλο του Μίλτον.
• Τα γυρίσματα καθυστέρησαν, με τον αρχικό διευθυντή φωτογραφίας και τον βοηθό σκηνοθέτη να απολύονται, αλλά και με φήμες να λένε ότι ο Pacino έβρισκε τον Hackford φαντασμένο και θορυβώδη. Οι φήμες όμως διαψεύσθηκαν από αμφότερους.
• Το 1997, η ταινία μπήκε στο στόχαστρο της δίκης Hart v. Warner Bros. Αυτή αφορούσε την ομοιότητα ενός γλυπτού του Frederick Hart, που βρίσκονταν σε επισκοπική καθεδρική εκκλησία στην Ουάσιγκτον, με τις ανθρώπινες μορφές στον τοίχο του διαμερίσματος του Μίλτον. Ο συμβιβασμός που επήλθε ανάγκασε τη Warner Bros να μοντάρει εκ νέου τη φλέγουσα σκηνή για τη χρήση μελλοντικών προβολών και για το Home Cinema.
• Πρώτη αμερικανική ταινία για την Connie Nielsen, που πήρε τον ρόλο μόλις έναν μήνα αφού αφίχθη στις ΗΠΑ.
• Με μπάτζετ 57 εκατομμύρια δολάρια, το φιλμ ευτύχισε να εισπράξει 152,9.