Ο Διάβολος Φοράει Prada

• Κυριότερη Προβολή στην Ελλάδα: Διανομή στις αίθουσες.
• Παγκόσμια Κριτική Αποδοχή (Μ.Ο.): Θετική.

Τίτλοι

Αυθεντικός Τίτλος: The Devil Wears Prada

Ελληνικός Τίτλος: Ο Διάβολος Φοράει Prada

Σεναριακή Πηγή

• Μυθιστόρημα: The Devil Wears Prada της Lauren Weisberger.

Κύριες Διακρίσεις

• Υποψήφιο για Όσκαρ πρώτου γυναικείου ρόλου (Meryl Streep) και κοστουμιών.
• Χρυσή Σφαίρα πρώτου γυναικείου ρόλου (Meryl Streep) σε κωμωδία/μιούζικαλ. Υποψήφιο για καλύτερη ταινία (κωμωδία/μιούζικαλ) και δεύτερο γυναικείο ρόλο (Emily Blunt).
• Υποψήφιο για Bafta πρώτου γυναικείου ρόλου (Meryl Streep), δεύτερου γυναικείου ρόλου (Emily Blunt), σεναρίου, κοστουμιών και μακιγιάζ/κομμώσεων.

Παραλειπόμενα

• Το 2003, η 20th Century Fox αγόρασε τα δικαιώματα του βιβλίου, πριν καν αυτό βρεθεί στα ράφια των βιβλιοπωλείων. Όμως, η ταινία δεν έπαιρνε το πράσινο φως, μέχρι τη στιγμή που έκλεισε να παίξει η Streep.
• Παρότι το φιλμ ανακατεύεται με τον κόσμο της υψηλής μόδας, οι άνθρωποι του χώρου φοβόντουσαν να εμφανιστούν ως γκεστ-σταρ, για να μη δυσαρεστήσουν την Anna Wintour, εκδότρια του περιοδικού Vogue στις ΗΠΑ, η οποία και φανερά ήταν το πρότυπο για τον χαρακτήρα της Μιράντα Πρίσλι. Παρόλα αυτά, πολλοί ήταν οι διάσημοι σχεδιαστές που παρείχαν κοστούμια στην ταινία, κάνοντας την την πλέον ακριβή παραγωγή στον τομέα της ενδυματολογίας. Εντέλει, η Wintour δήλωσε πως παρά τον αρχικό της σκεπτικισμό, της άρεσε η ταινία και ειδικά η Streep.
• Πρώτη επιλογή για τον ρόλο της Άντι ήταν η Rachel McAdams, αλλά αυτή αρνήθηκε να παίξει. Ήθελε να αποφύγει για κάποιον καιρό τις mainstream παραγωγές.
• Με ένα μπάτζετ που διατηρήθηκε σε λογικά επίπεδα παρά το κόστος των κοστουμιών (συνολικά: 35 εκατομμύρια δολάρια), το έργο είχε έσοδα 326,5.

Εξωτερικοί Σύνδεσμοι

• imdb
• Wikipedia
• Rotten Tomatoes

Κριτικός: Σταύρος Γανωτής

Έκδοση Κειμένου: 5/1/2009

Μεγάλη εισπρακτική επιτυχία, ακριβώς επειδή καταπιάνεται με έναν χώρο υπερβολικά αγαπητό στο γυναικείο φύλο. Την ίδια τύχη είχε νωρίτερα και το μυθιστόρημα της Λορίν Γουάισμπεργκερ, πάνω στο οποίο βασίστηκε και η ταινία. Όμως, ο Ντέιβιντ Φράνκελ υποτίθεται ότι πρέπει να κριτικάρει τον «λαμπερό» κόσμο της μόδας, και αντί αυτού σε εθίζει περισσότερο σε αυτόν. Θα μπορούσε να βγει μια πολύ πιο ουσιαστική ταινία από το συγκεκριμένο βιβλίο, αλλά οι προθέσεις είναι φανερό εξαρχής ότι στόχευαν προς τα ταμεία. Αν η Μέριλ Στριπ πήρε τα εύσημα και μια οσκαρική υποψηφιότητα για την ερμηνεία της, που θεωρήθηκε ένα πετυχημένο come-back, η Αν Χάθαγουεϊ είναι αυτή που κλέβει την παράσταση. Με αυτό τον ιδανικό τρόπο αλλαγής ερμηνείας μέσα στην ίδια ταινία, μπήκε στον χάρτη των μεγάλων ονομάτων του Χόλιγουντ και το μέλλον ήταν όλο δικό της. Οι κυρίες θα θαμπωθούν από τα κοστούμια (υποψήφια κι αυτά για Όσκαρ) και τις μικρές κομψές λεπτομέρειες ολόγυρα. Ξεχωρίζει και το μακιγιάζ και η δεύτερη παρουσία της Έμιλι Μπλαντ. Δίχως μια εξτρά ουσία, αλλά μία καλύτερη πρόταση για το «ασθενές» φύλο από το κινηματογραφικό «Sex and the City».

Βαθμολογία: