Η Μιράντα Πρίστλι είναι μια δυναμική γυναίκα, εκδότρια ενός μεγάλου περιοδικού μόδας. Η Άντι είναι μια αγαθή νεαρή κοπέλα, που έχει μόλις τελειώσει το πανεπιστήμιο. Οι δυο γυναίκες θα γνωριστούν όταν η Άντι θα ξεκινήσει να εργάζεται στα γραφεία του περιοδικού ως βοηθός της Μιράντα. Η σχέση τους θα αποδειχτεί κάθε άλλο παρά ειρηνική, αφού η αυταρχική Μιράντα θα κάνει τη ζωή πατίνι στο κορίτσι, που προσπαθεί με τα μέσα που διαθέτει να επιβιώσει στο νέο της περιβάλλον, αλλά ταυτόχρονα και να αντεπεξέλθει στις απίθανες απαιτήσεις της νέας της αφεντικίνας.
Σκηνοθεσία:
David Frankel
Κύριοι Ρόλοι:
Anne Hathaway … Andrea ‘Andy’ Sachs
Meryl Streep … Miranda Priestly
Emily Blunt … Emily Charlton
Stanley Tucci … Nigel Kipling
Simon Baker … Christian Thompson
Adrian Grenier … Nate Cooper
Gisele Bundchen … Serena
Tracie Thoms … Lily
Rich Sommer … Doug
James Naughton … Stephen
David Marshall Grant … Richard Sachs
Stephanie Szostak … Jacqueline Follet
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Aline Brosh McKenna
Παραγωγή: Wendy Finerman
Μουσική: Theodore Shapiro
Φωτογραφία: Florian Ballhaus
Μοντάζ: Mark Livolsi
Σκηνικά: Jess Gonchor
Κοστούμια: Patricia Field
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: The Devil Wears Prada
- Ελληνικός Τίτλος: Ο Διάβολος Φοράει Prada
Σεναριακή Πηγή
- Μυθιστόρημα: The Devil Wears Prada της Lauren Weisberger.
Κύριες Διακρίσεις
- Υποψήφιο για Όσκαρ πρώτου γυναικείου ρόλου (Meryl Streep) και κοστουμιών.
- Χρυσή Σφαίρα πρώτου γυναικείου ρόλου (Meryl Streep) σε κωμωδία/μιούζικαλ. Υποψήφιο για καλύτερη ταινία (κωμωδία/μιούζικαλ) και δεύτερο γυναικείο ρόλο (Emily Blunt).
- Υποψήφιο για Bafta πρώτου γυναικείου ρόλου (Meryl Streep), δεύτερου γυναικείου ρόλου (Emily Blunt), σεναρίου, κοστουμιών και μακιγιάζ/κομμώσεων.
Παραλειπόμενα
- Το 2003, η 20th Century Fox αγόρασε τα δικαιώματα του βιβλίου, πριν καν αυτό βρεθεί στα ράφια των βιβλιοπωλείων. Όμως, η ταινία δεν έπαιρνε το πράσινο φως, μέχρι τη στιγμή που έκλεισε να παίξει η Streep.
- Παρότι το φιλμ ανακατεύεται με τον κόσμο της υψηλής μόδας, οι άνθρωποι του χώρου φοβόντουσαν να εμφανιστούν ως γκεστ-σταρ, για να μη δυσαρεστήσουν την Anna Wintour, εκδότρια του περιοδικού Vogue στις ΗΠΑ, η οποία και φανερά ήταν το πρότυπο για τον χαρακτήρα της Μιράντα Πρίσλι. Παρόλα αυτά, πολλοί ήταν οι διάσημοι σχεδιαστές που παρείχαν κοστούμια στην ταινία, κάνοντας τη την πλέον ακριβή παραγωγή στον τομέα της ενδυματολογίας. Εντέλει, η Wintour δήλωσε πως παρά τον αρχικό της σκεπτικισμό, της άρεσε η ταινία και ειδικά η Streep.
- Πρώτη επιλογή για τον ρόλο της Άντι ήταν η Rachel McAdams, αλλά αυτή αρνήθηκε να παίξει. Ήθελε να αποφύγει για κάποιον καιρό τις mainstream παραγωγές.
- Η Aline Brosh McKenna και ο μοντέρ συνειδητοποίησαν γρήγορα ότι η ταινία λειτουργούσε περισσότερο όταν επικεντρώνονταν πάνω στις Αντρέα-Μιράντα, αποφασίζοντας έτσι να κόψουν μεγάλο μέρος από σκηνές που δεν αφορούσαν το δίδυμο. Μάλιστα, η McKenna εκτίμησε ότι αυτές οι κομμένες σκηνές εμπεριείχαν μπάτζετ τουλάχιστον 10 εκατομμυρίων δολαρίων.
- Γυρίστηκε μέσα σε μόλις 57 ημέρες, τόσο σε Νέα Υόρκη όσο και Παρίσι.
- Με ένα μπάτζετ που διατηρήθηκε σε λογικά επίπεδα παρά το κόστος των κοστουμιών (συνολικά: 41 εκατομμύρια δολάρια), το έργο είχε έσοδα 326,7.
- Το 2013, η Lauren Weisberger έγραψε κι ένα σίκουελ βιβλίο με τίτλο Revenge Wears Prada. Δεν υπήρχε όμως θέληση ούτε από το στούντιο ούτε από το καστ ώστε να μεταφερθεί κι αυτό στην οθόνη. Παρόλα αυτά, το 2021 ο Frankel αναφέρθηκε στην πιθανότητα κάτι να αναγγελθεί στο μέλλον.
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 5/1/2009
Μεγάλη εισπρακτική επιτυχία, ακριβώς επειδή καταπιάνεται με έναν χώρο υπερβολικά αγαπητό στο γυναικείο φύλο. Την ίδια τύχη είχε νωρίτερα και το μυθιστόρημα της Λορίν Γουάισμπεργκερ, πάνω στο οποίο βασίστηκε και η ταινία. Όμως, ο Ντέιβιντ Φράνκελ υποτίθεται ότι πρέπει να κριτικάρει τον «λαμπερό» κόσμο της μόδας, και αντί αυτού σε εθίζει περισσότερο σε αυτόν. Θα μπορούσε να βγει μια πολύ πιο ουσιαστική ταινία από το συγκεκριμένο βιβλίο, αλλά οι προθέσεις είναι φανερό εξαρχής ότι στόχευαν προς τα ταμεία. Αν η Μέριλ Στριπ πήρε τα εύσημα και μια οσκαρική υποψηφιότητα για την ερμηνεία της, που θεωρήθηκε ένα πετυχημένο come-back, η Αν Χάθαγουεϊ είναι αυτή που κλέβει την παράσταση. Με αυτό τον ιδανικό τρόπο αλλαγής ερμηνείας μέσα στην ίδια ταινία, μπήκε στον χάρτη των μεγάλων ονομάτων του Χόλιγουντ και το μέλλον ήταν όλο δικό της. Οι κυρίες θα θαμπωθούν από τα κοστούμια (υποψήφια κι αυτά για Όσκαρ) και τις μικρές κομψές λεπτομέρειες ολόγυρα. Ξεχωρίζει και το μακιγιάζ και η δεύτερη παρουσία της Έμιλι Μπλαντ. Δίχως μια εξτρά ουσία, αλλά μία καλύτερη πρόταση για το «ασθενές» φύλο από το κινηματογραφικό «Sex and the City».
Βαθμολογία: