Η Κάλπικη Λίρα
- Ιστορία μιας Κάλπικης Λίρας
- The Counterfeit Coin
- 1955
- Ελλάδα
- Ελληνικά
- Αισθηματική, Δραμεντί, Σάτιρα
- 24 Ιανουαρίου 1955
Ένας έντιμος χαράκτης πείθεται από ένα φίλο του, και με τη βοήθεια μιας όμορφης γυναίκας θα φτιάξει κάλπικες λίρες. Το σχέδιό τους όμως αποτυχαίνει και η μία και μοναδική κάλπικη λίρα που τελικά έφτιαξαν, θα γίνει αιτία να δούμε την ιστορία δύο ανθρώπων του δρόμου, ενός τσιγκούνη που ταλαιπωρεί τον φτωχό νοικάρη του, και ενός ερωτευμένου ζευγαριού.
Σκηνοθεσία:
Γιώργος Τζαβέλλας
Κύριοι Ρόλοι:
Βασίλης Λογοθετίδης … Ανάργυρος Λουμπαρδόπουλος
Ίλυα Λιβυκού … Φιφή
Μίμης Φωτόπουλος … ο ζητιάνος
Σπεράντζα Βρανά … Μαρία
Ορέστης Μακρής … Βασίλης Μαυρίδης
Μαρία Καλαμιώτου … Φανίτσα
Έλλη Λαμπέτη … Αλίκη
Δημήτρης Χορν … Παύλος
Δημήτρης Μυράτ … αφηγητής (φωνή)
Λαυρέντης Διανέλλος … Αναστάσης
Βαγγέλης Πρωτόπαππας … Ντίνος
Ζώρας Τσαπέλης … Δημήτρης
Θάνος Τζενεράλης … Τζορτζ Φιλ
Λέλα Πατρικίου … Κα Μαυρίδου
Αθανασία Μουστάκα … Κατερίνα
Γιάννης Ιωαννίδης … Κος Παπ
Βασίλης Αφεντάκης … Γιάννης
Νίκος Φέρμας … καταστηματάρχης
Γιώργος Βλαχόπουλος … αστυνομικός
Δέσποινα Παναγιωτίδου … περιπτερού
Παύλος Καταπόδης … ‘τυφλός’
Ράλλης Αγγελίδης … ο ‘ηλίθιος’
Ταϋγέτη … περαστική
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Γιώργος Τζαβέλλας
Παραγωγή: Αντώνης Ζερβός
Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις
Φωτογραφία: Κώστας Θεοδωρίδης, Γιώργος Τσαούλης
Μοντάζ: Γιώργος Τσαούλης
Σκηνικά: Πάνος Παπαδόπουλος
Κοστούμια: Πάνος Παπαδόπουλος
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Πολύ θετική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Ιστορία μιας Κάλπικης Λίρας
- Διεθνής Τίτλος: The Counterfeit Coin
- Εναλλακτικός Τίτλος: Η Κάλπικη Λίρα
Παραλειπόμενα
- Πρώτη διεθνής επιτυχία για τον ελληνικό κινηματογράφο. Πέρασε με επιτυχία από τα φεστιβάλ Βενετίας, Κανών, Μόσχας, Μπάρι και Κάρλοβι Βάρι, ενώ πήρε διανομή στις ΗΠΑ και τη Σοβιετική Ένωση. Χαρακτηριστικό ήταν ότι στην τελευταία παίζονταν ταυτόχρονα σε χίλιες αίθουσες.
- Ο διάσημος δημοσιογράφος και κριτικός κινηματογράφου George Sadoul τη συμπεριέλαβε στις χίλιες καλύτερες ταινίες της έβδομης τέχνης.
- Στις 15 Απριλίου του 2012, η εταιρία Καραγιάννης-Καρατζόπουλος έβγαλε σε επανέκδοση την ταινία, αλλά σε μια νέα κι επαναστατική για τα ελληνικά δεδομένα ψηφιακή αποκατάσταση. Σε αυτήν, η λίρα είναι χρωματισμένη.
- Η Ανζερβός γύρισε το φιλμ με πενιχρά μέσα στα στούντιο της, και ο Γιώργος Τζαβέλλας ανέλαβε τη διεύθυνση της παραγωγής.
- Κόβοντας 211.780 εισιτήρια, κατάφερε να είναι η πιο εμπορική στη χρονιά της, ανάμεσα σε 14 ελληνικές παραγωγές.
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 16/11/2019
Την Κάλπικη Λίρα δεν αξίζει σήμερα να τη δει κανείς απλά ως έναν τόσο σημαντικό σταθμό στην εξέλιξη του ελληνικού σινεμά, αλλά ως μια σημαντική στιγμή του παγκόσμιου κινηματογράφου. Ο Τζαβέλλας επηρεάζεται μεν από τον νεορεαλισμό, αλλά τον εμπλουτίζει με την ιταλική αίσθηση λαϊκού χιούμορ, που παράγουν μια τόσο εύπεπτη, και συνάμα τόσο δυνατή ιστορία.
Πολύ δύσκολα θα βρεις μια ταινία ψηφιδωτό τόσο δεμένη όσο η συγκεκριμένη. Η κάθε μία επιμέρους ιστορία είναι άρρηκτα ενωμένη νοηματικά με την προηγούμενη, παρουσιάζοντας σφαιρικά μια ολόκληρη εποχή και νοοτροπία ενός λαού, όσο όμως και αυτοτελώς ολοκληρωμένη. Λογικό είναι να θυμάται κανείς την κάθε ιστορία μέσω των ερμηνευτών της, μια κι έχουμε κορυφαίους σε κορυφαίες εμφάσεις τους, αλλά από πίσω υπάρχει ένα τόσο καλογραμμένο κείμενο που τους συνοδεύει, μαζί πάντα με την περίφημη λιρίτσα, που ταξιδεύοντας από χέρι σε χέρι κρατάει αναπόσπαστο κι επικεντρωμένο το σύνολο.
Η απάτη και η πραγματικότητα, η άνοδος και η πρώτη, η αγάπη και το εφήμερο… Μικρές και μεγάλες θεματικές αναζητήσεις σε μια περίοδο όπου ο Έλληνας, όπως και οι περισσότεροι μεταπολεμικά Ευρωπαίοι, αποζητούσε ένα φως στο τούνελ. Μια ευκαιρία για να αρπάξει κάτι από τον νέο αυτό κόσμο, ακόμα κι αν έρχονταν μέσα από κάτι το κίβδηλο. Ιστορίες ανθρωπιάς, συγκίνησης, ιλαροτραγωδίας, έρωτα, πάθους, όλες υπό το πρίσμα του ψέματος και της αλήθειας. Μια εποχή που αυτές οι έννοιες βίωναν ακόμα το βάρος μιας κατοχής, μιας έλλειψης βασικών συνθηκών διαβίωσης, κι έναν μοντέρνο κόσμο που ακόμα δεν μας είχε κρούσει δυνατά τη θύρα.
Μια «ευκολόπιοτη» ταινία, όσες φορές κι αν τύχει να την παρακολουθήσεις, γιατί κάθε της κομματάκι κατοικεί κι εντός σου. Τόσο μακρινή ηλικιακά, και τόσο κοντινή στη νοοτροπία μας, αλλά και ίσως στα μαθήματα που δεν πήραμε εντέλει ποτέ. Γιατί μια κάλπικη λίρα υπάρχει πάντα εκεί για να μας δελεάσει, ακόμα και στις περιπτώσεις που την περάσαμε για αληθινή…
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
