Ο Παντελής και η Μαρίκα φέρνουν στον κόσμο το δέκατο παιδί τους, και προσπαθούν μετά βίας να εξασφαλίσουν τα μέσα για να ζήσουν την πολυμελή οικογένειά τους. Τα πράγματα όμως γίνονται εξαιρετικά δύσκολα, όταν η Μαρίκα γεννάει τρίδυμα και το ζευγάρι αναγκάζεται να σκεφτεί την υιοθεσία ενός τουλάχιστον παιδιού τους.
Σκηνοθεσία:
Κώστας Ασημακόπουλος
Κύριοι Ρόλοι:
Αλέκος Αλεξανδράκης … Παντελής Χωραφάς
Μάρω Κοντού … Μαρίκα Χωραφά
Διονύσης Παπαγιαννόπουλος … ο τρελός επιστήμονας
Τάκης Μηλιάδης … Κος Davies
Βίλμα Κύρου … Κα Davies
Ρίτα Μουσούρη … Λιλίκα Δελακόβια
Κώστας Παπακωνσταντίνου … Pete Davies
Βασίλης Καΐλας … Νικολής Χωραφάς
Αλέκα Μακρή … Ροζίνα Χωραφά
Ανδρέας Συρογιάννης … μικρός Χωραφάς
Τάκης Γκιώκας … μικρός Χωραφάς
Νατάσα Ασίκη … μικρή Χωραφά
Τηλέμαχος Εμμανουήλ … Τίμος Κοντάρης
Βαγγέλης Καζάν … αστυνόμος
Κώστας Παπαχρήστος … καπετάνιος
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Κώστας Ασημακόπουλος
Παραγωγή: Κώστας Ασημακόπουλος
Μουσική: Νίκος Μαμαγκάκης
Φωτογραφία: Γρηγόρης Δανάλης
Μοντάζ: Γιώργος Γκοτζογιάννης
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μη αρκούντα στοιχεία.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Οικογένεια Χωραφά
- Διεθνής Τίτλος: The Chorafa Family
Παραλειπόμενα
- Με 152.145 εισιτήρια, ήρθε στη 44η θέση ανάμεσα σε 108 ελληνικές ταινίες της σαιζόν.
Μουσικά Παραλειπόμενα
- Η Μαρίζα Κωχ ντουμπλάρει τη Μάρω Κοντού σε ένα νανούρισμα.
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 31/5/2009
Ο Κώστας Ασημακόπουλος ποτέ δεν θα καταλάβει αν θέλει να κάνει κωμωδία ή δράμα, αλλά αυτό δεν στερεί από την ταινία μια πολύ τρυφερή διάσταση. Ο κύριος λόγος είναι τα τόσα παιδιά, μια χαρά ζωής, και οι γονείς που πετυχαίνουν το τέλειο δίδυμο. Μοιάζουν βέβαια λίγο εξωπραγματικοί σε ένα φόντο που παραπέμπει σε ιταλικό νεορεαλισμό, αλλά κι αυτή η αντίθεση έχει τη γοητεία της, ενώ το θέμα που αγγίζει το φιλμ δεν είναι διόλου αμελητέο.
Οι σεναριακές αδυναμίες θα γίνουν πιο φανερές από το σημείο που εισβάλει για τα καλά η κωμωδία, κι ο Παπαγιαννόπουλος είναι μεν -όπως πάντα- καταπληκτικός, αλλά πολλή καρικατούρα. Συναισθηματικά δεν θα σας αφήσει αδιάφορους, και έχει γενικά την υφή μιας σοβαρής προσπάθειας όπως και ξεκινάει παρά μιας φάρσας όπου και καταλήγει να είναι. Θα μπορούσε να συγκαταλεγεί στις καλύτερες ελληνικές προσπάθειες των 1960 (τη θεωρώ και παραγνωρισμένη), αν δεν πρόδιδε μόνο της τον εαυτό της σε «βαρβάτες» λεπτομέρειες.
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
