Η 16χρονη Μαρίνα προσπαθεί να συμφιλιώσει τις διαλυμένες ζωές των γονιών της κάπου στο Νέο Μεξικό, η Σίλβια στο Πόρτλαντ πρέπει να θάψει μια αμαρτία του παρελθόντος, το ζευγάρι Τζίνα και Νικ αντιμετωπίζουν μια μυστική υπόθεση, και η Μαρία, ένα νεαρό κορίτσι, βοηθά την οικογένειά της να βρει συγχώρεση και αγάπη.
Σκηνοθεσία:
Guillermo Arriaga
Κύριοι Ρόλοι:
Charlize Theron … Sylvia/Mariana
Kim Basinger … Gina
Joaquim de Almeida … Nick Martinez
John Corbett … John
Jennifer Lawrence … Mariana
Tessa Ia … Maria
Robin Tunney … Laura
Brett Cullen … Robert
Danny Pino … Santiago
JD Pardo … Santiago (νεαρός)
Rachel Ticotin … Ana
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Guillermo Arriaga
Παραγωγή: Laurie MacDonald, Walter F. Parkes
Μουσική: Omar Rodriguez-Lopez, Hans Zimmer
Φωτογραφία: Robert Elswit
Μοντάζ: Craig Wood
Σκηνικά: Dan Leigh
Κοστούμια: Cindy Evans
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: The Burning Plain
- Ελληνικός Τίτλος: Τα Σύνορα της Μοναξιάς
- Εναλλακτικός Τίτλος: A Deadly Game [Μεγ. Βρετανία]
Κύριες Διακρίσεις
- Συμμετοχή στο διαγωνιστικό τμήμα του φεστιβάλ Βενετίας. Βραβείο νεανικής ερμηνείας (Jennifer Lawrence).
Παραλειπόμενα
- Ντεμπούτο στη σκηνοθεσία για τον Guillermo Arriaga, μετά από αναγνωρισμένη καριέρα στο σενάριο. Όπως ο ίδιος είχε δηλώσει, ήθελε να γράψει ένα σενάριο και για τον εαυτό του.
- Μπορεί να κόστισε 20 εκατομμύρια δολάρια, οι εισπράξεις όμως κόλλησαν στα 5,5.
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 15/6/2009
Ήταν φυσιολογικό να αναμένεις την πρωτόλεια σκηνοθεσία ενός πολύ δυνατού σεναριογράφου, όπως ο Guillermo Arriaga, με την πεποίθηση πως θα δεις ένα καλό σενάριο και θα είσαι έτοιμος να συγχωρέσεις τυχών δημιουργικά λάθη. Αμ, δε! Ο Arriaga αριστεύει αφηγηματικά, αναπτύσσοντας μία και μόνη ιστορία με την τεχνική της σπονδυλωτής. Εκεί που χάνει, έστω και λίγο, είναι στη χρησιμότητα του σεναρίου, που φεύγοντας από την αίθουσα ίσως έχεις προσπεράσει σε σχέση με τη γενική αίσθηση. Υποπίπτει στο σφάλμα να δει λατινοαμερικανικά τους χαρακτήρες του, δηλαδή τυποποιημένα, νιώθοντας πως δεν χρίζουν περισσότερης ανάλυσης από τα υποφαινόμενα.
Η ταινία ξεκινάει ν’ αναπτύσσεται ως ένα γυμνό δέντρο με τρία μεγάλα κλαδιά και πολλά παρακλάδια. Τρεις κεντρικές ηρωίδες που εκφράζουν το χθες, το σήμερα και το αύριο μιας ιστορίας που έχει λάβει ήδη τέλος. Όμως, με περίτεχνο τρόπο, ο σκηνοθέτης πριμοδοτεί τα άδεια κλαδιά του με φύλλα, ένα προς ένα κάθε φορά, παίζοντας με τους χρόνους. Η γεμάτη ζωή εικόνα του δέντρου θα αποκαλυφθεί μονάχα προς το φινάλε. Παράλληλα, έχοντας «διαβάσει» John Sayles, κρατάει ρυθμό ανάλογο με την ψυχολογία της ιστορίας και των ηρώων της. Πάντα σταθερός και καταθλιπτικός (όχι επιτηδευμένα όμως), χωρίς σκαμπανεβάσματα ανάμεσα στις επιμέρους σκηνές. Και νοηματικά, επιμένει στις χαραγμένες ψυχές, στα ραγισμένα πρόσωπα, με γνώμονα επισήμανσης τα στίγματα πάνω σε κάθε μία από τις ηρωίδες. Basinger, Theron και η νεαρή Jennifer Lawrence χάνουν το μονοπάτι των Όσκαρ, μονάχα επειδή δεν έχουν ξεκάθαρα πρώτο ή δεύτερο ρόλο. Ειδικά η Basinger δίνει και την ψυχή της.
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
