Ο Μάιλο Μπόιντ, ένας κυνηγός επικηρυγμένων τον οποίο η τύχη σιγά-σιγά εγκαταλείπει, αναλαμβάνει την υπόθεση των ονείρων του, όταν του αναθέτουν να εντοπίσει την πρώην σύζυγό του, ρεπόρτερ Νικόλ Χάρλι, η οποία καταζητείται. Στην αρχή νομίζει πως πρόκειται για μια εύκολη δουλειά, όταν όμως η Νικόλ τού ξεφεύγει για να κυνηγήσει έναν ύποπτο σε μια υπόθεση συγκάλυψης φόνου, ο Μάιλο καταλαβαίνει πως τίποτα ποτέ δεν είναι τόσο απλό ανάμεσα σ’ εκείνον και τη Νικόλ. Και το ανελέητο κυνηγητό σύντομα θα καταλήξει σε έναν αγώνα δρόμου για να σώσουν και οι δύο τις ζωές τους.

Σκηνοθεσία:

Andy Tennant

Κύριοι Ρόλοι:

Gerard Butler … Milo Boyd

Jennifer Aniston … Nicole Hurley

Jason Sudeikis … Stewart

Jeff Garlin … Sid

Cathy Moriarty … Irene

Ritchie Coster … Ray

Siobhan Fallon Hogan … Teresa

Peter Greene … Earl Mahler

Carol Kane … Dawn

Adam LeFevre … Edmund

Christine Baranski … Kitty Hurley

Matt Malloy … Gary

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Sarah Thorp

Παραγωγή: Neal H. Moritz

Μουσική: George Fenton

Φωτογραφία: Oliver Bokelberg

Μοντάζ: Troy Takaki

Σκηνικά: Jane Musky

Κοστούμια: Sophie De Rakoff

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Αρνητική.

Τίτλοι

  • Αυθεντικός Τίτλος: The Bounty Hunter
  • Ελληνικός Τίτλος: Επικηρύσσοντας την Πρώην

Παραλειπόμενα

  • Ο παραγωγός Neal H. Moritz με τον Andy Tennant τύχαινε να είναι γείτονες. Μια ημέρα που κουβέντιαζαν στον ενδιάμεσο τους φράκτη, ρώτησε ο πρώτος τον Tennant αν δουλεύει πάνω σε κάτι. Όταν εκείνος του είπε ότι δεν έχει τίποτα, ο Moritz συνειδητοποίησε πως ο γείτονας του ήταν η τέλεια επιλογή για να αναλάβει το συγκεκριμένο.
  • Η Sarah Jessica Parker ήταν στα υπόψιν για Νικόλ.
  • Παρά τις αρνητικές κριτικές, το έργο “περπάτησε” μια χαρά στα ταμεία. Με κόστος 45 εκατομμύρια δολάρια, έβγαλε 136,3 και ακόμα 23,3 από το Home Cinema. Δεν γλύτωσε όμως τις τέσσερις υποψηφιότητες στα Χρυσά Βατόμουρα.

Κριτικός: Σταύρος Γανωτής

Έκδοση Κειμένου: 13/4/2010

Είπα να γίνω μαρτυριάρης. Έξυπνη ιδέα, κωμωδία, κόντρα αρσενικού-θηλυκού, περιπέτεια, ρομάντζο, παρεξήγηση, δράση, happy-end. Μια συνταγή που έχουμε δει περίπου 1.563 φορές κι απλά καλούμαστε να πούμε το πόσο πετυχημένα ψήθηκε. Στην προκειμένη… κάηκε! Μάλλον, πρέπει κι επίσημα να μιλάμε για κατάρα Jennifer Aniston, αφού μέσα σε ένα διάστημα μιας δεκαετίας, έχει γυρίσει τη μία φόλα μετά την άλλη. Ευχάριστο διάλειμμα το Θεός για μια Βδομάδα κι αυτό ίσως επειδή η ταινία δεν στηρίζονταν πάνω της. Και δεν είναι η κακομοίρα καμιά του πεταματού. Μάλλον ματιασμένη είναι…

Περιγράφοντας την ταινία, αρκεί να πει κανείς ότι το χιούμορ είναι κρύο και η δράση χαλαρή. Στο τελευταίο, δε, μέρος που σοβαρεύουν τα πράγματα, χάνεται κι ένα κέφι που προσπαθούσαν να κρατούν ακμαίο οι δύο ήρωες, κι εκεί είναι που κλαις οριστικά για τα λεφτά σου. Οι Butler-Aniston θα μπορούσαν εύκολα να γίνουν το αντίστοιχο των Gibson-Hawn ή άλλων σύγχρονων σκρούμπολ ζευγαριών, αλλά ο Andy Tennant φέρεται ως πρωτάρης. Η σκηνοθεσία του χαλάει κάθε προσπάθεια για κεφάτο αποτέλεσμα. Ούτε ρυθμό δεν κρατάει, ούτε ξεκαθαρίζει το ύφος της ταινίας, σαν να βγάζει μια ταμπέλα «ήρθα για το μεροκάματο». Να βρούμε κι ένα θετικό; Μάλλον, η πρώτη-πρώτη σκηνή με τις ταμπέλες που σε προδιαθέτει ευχάριστα. Στις ταμπέλες όμως μείναμε…

Βαθμολογία:


Γκαλερι φωτογραφιων

11 φωτογραφίες

Μοιραστειτε ενα σχολιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *