Προάστια του Κολοράντο, δεκαετία του 1970. Ο Φίνεϊ, ένα ντροπαλό αλλά έξυπνο 13χρονο αγόρι, απάγεται από έναν σαδιστή δολοφόνο και παγιδεύεται σε ένα κλειδωμένο υπόγειο όπου οι κραυγές δεν ακούγονται πουθενά. Όταν ένα αποσυνδεδεμένο τηλέφωνο στον τοίχο αρχίζει να χτυπά, ο Φίνεϊ ανακαλύπτει ότι μπορεί να ακούσει τις φωνές των προηγούμενων θυμάτων του δολοφόνου. Οι νεκροί όμως θέλουν να βεβαιωθούν ότι αυτό που τους συνέβη δεν θα συμβεί και στον μικρό ήρωα…

Σκηνοθεσία:

Scott Derrickson

Κύριοι Ρόλοι:

Mason Thames … Finney Shaw

Ethan Hawke … ‘The Grabber’

Madeleine McGraw … Gwen Shaw

Jeremy Davies … Terrence

James Ransone … Max

E. Roger Mitchell … ντετέκτιβ Wright

Troy Rudeseal … ντετέκτιβ Miller

J. Gaven Wilde … Moose

Brady Hepner … Vance

Spencer Fitzgerald … Buzz

Brady Ryan … Matt

Banks Repeta … Griffin

Kellan Rhude … τροχονόμος

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Scott Derrickson, C. Robert Cargill

Παραγωγή: Jason Blum, C. Robert Cargill, Scott Derrickson

Μουσική: Mark Korven

Φωτογραφία: Brett Jutkiewicz

Μοντάζ: Frederic Thoraval

Σκηνικά: Patti Podesta

Κοστούμια: Amy Andrews

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.

Τίτλοι

  • Αυθεντικός Τίτλος: The Black Phone
  • Ελληνικός Τίτλος: Νεκρό Τηλέφωνο

Σεναριακή Πηγή

  • Διήγημα: The Black Phone του Joe Hill.

Παραλειπόμενα

  • Ο Scott Derrickson αποφάσισε να αναλάβει τη σκηνοθεσία, ως αποτέλεσμα της αποχώρησης του από το πρώτο σίκουελ του Doctor Strange, κάτι που προήλθε από δημιουργικές διαφορές που είχε με τη Marvel. Σε αυτό βοήθησε η παρουσία του C. Robert Cargill στο σενάριο, όντας συχνός συνεργάτης του Derrickson. Μάλιστα, ο σκηνοθέτης είχε ζητήσει εξαρχής από τον φίλο του σεναριογράφο να προσπαθήσει να καθυστερήσει την παραγωγή, ώστε να την αναλάμβανε εκείνος.
  • Πρώτη κινηματογραφική εμφάνιση για τον νεαρό πρωταγωνιστή Mason Thames, έχοντας όμως ήδη εμπειρία από τηλεόραση.
  • Όταν εμφανίστηκε η πρώτη αφίσα της ταινίας, η μάσκα του Ethan Hawke μπήκε σε παραλληλισμό με τον Lon Chaney από το βωβό Μετά τα Μεσάνυχτα (London After Midnight) του 1927.

Κριτικός: Δημήτρης Μπαμπούλης

Έκδοση Κειμένου: 22/6/2022

Αφού απήχθη από έναν παιδοκτόνο και κλειδώθηκε σε ένα υπόγειο, ένα 13χρονο αγόρι αρχίζει να δέχεται κλήσεις σε ένα αποσυνδεδεμένο τηλέφωνο με φωνές που του υποδεικνύουν τι να κάνει αν θέλει να αποδράσει.

Ο ιδιαίτερα πετυχημένος στο είδος των horror ταινιών Scott Derrickson (Sinister, The Exorcism of Emily Rose, Deliver Us from Evil) επιστρέφει στο είδος από το οποίο αναδείχθηκε μετά από ένα σύντομο πέρασμα από το MCU (Doctor Strange). To «Black Phone», εμπνεόμενο από μια μικρή ιστορία γραμμένη από τον συγγραφέα Joe Hill, μας μεταφέρει στη μάχη που δίνει ένα 13χρονο παιδί, ο Φίνι, για να αποδράσει από τον απαγωγέα του, την ίδια στιγμή που η αδερφή του, Γκουέν, προσπαθεί να τον εντοπίσει μέσα από κάποια μεταφυσικά οράματα που έχει.

Σε μεγάλο βαθμό επηρεασμένο από τους κόσμους που δημιουργεί ο Stephen King, το στόρι αν και χάνει σε ισορροπία, καταφέρνει να επιτύχει με τη σκηνοθεσία του Derrickson μια κλειστοφοβική ατμόσφαιρα με αρκετή ένταση. Τα στοιχεία του τρόμου είναι επιτυχημένα, αν και κάποιες φορές τα jump-scare δεν έχουν λογική ή τουλάχιστον δεν τους δίνει μια λογική το ίδιο το σενάριο, με αποτέλεσμα να φαίνεται ότι έχουν εισέλθει κάπως βεβιασμένα για να στηρίξουν το είδος που πρεσβεύει η ταινία. Επιπλέον, ο απαγωγέας που ερμηνεύεται εξαιρετικά από τον Ethan Hawk, έχει περιορισμένη παρουσία και τα κίνητρα του δεν εξηγούνται ποτέ επαρκώς, με αποτέλεσμα να μπορούν να γίνουν μονάχα υποθέσεις για τον λόγο που οδηγείται σε αυτές τις σαδιστικές ενέργειες.

Η πρώτη πράξη αποτελεί μια εισαγωγή στους χαρακτήρες των παιδιών που πρωταγωνιστούν, τον Φίνι και την αδερφή του, Γκουέν, και με πολύ σύντομα exposition αρκετά έξυπνα η ταινία παρουσιάζει χαρακτήρες και πληροφορίες (χρησιμοποιώντας και το μεταφυσικό στοιχείο), τα οποία χρειάζονται για να μπορεί να παρακολουθήσει ο θεατής τη συνέχεια της πλοκής. Πολύ σημαντικό επιπλέον για την πλοκή αυτή είναι το στοιχείο του μπούλινγκ, το οποίο κυριαρχεί στον χώρο του σχολείου που φοιτά ο Φίνι, και είναι η βάση για συζητήσεις για «ισχυρούς και αδύναμους», το «πώς πρέπει να απαντάς σε έναν νταή» κ.λπ., ενώ σε μεγάλο βαθμό συμβάλλει στην επαφή του θεατή με τον μικρό ήρωα, ώστε να τον συμπαθήσει.

Ο ρυθμός της ταινίας από το σημείο της απαγωγής και μετά είναι αρκετά γρήγορος, με τα απότομα cut να κυριαρχούν, πράγμα που βοηθάει στην ένταση που θέλει να μεταφέρει ο Derrickson. Οι μικρές εμφανίσεις του απαγωγέα δεν λειτουργούν σίγουρα στο να τον «μάθουμε», αλλά η ερμηνεία του Ethan Hawk βοηθάει σίγουρα στο να σου παρουσιάσει ένα επικίνδυνο και ασταθές άτομο. Επιπλέον, υπάρχουν αρκετές σεναριακές ελλείψεις που δημιουργούν κενά στη συνολική εικόνα, αλλά δεν αφαιρούν από την ατμόσφαιρα και την αγωνία. Οι πρωταγωνιστές Mason Thames και Madeleine McGraw μεταφέρουν πλήρως τον φόβο αλλά και την παιδική αφέλεια, με τη McGraw σε πολλές σκηνές λόγω και του ρόλου της να κλέβει την παράσταση, κουβαλώντας το comic-relief στοιχείο της ταινίας.

Γενικά, το «Black Phone» θα μπορούσε να χαρακτηριστεί μια επιτυχημένη επιστροφή του Derrickson στο είδος του horror όπου και αναδείχθηκε, καθώς για ακόμη μία φορά δημιουργεί ένα έντονα ατμοσφαιρικό έργο με ρυθμό που σε απορροφά. Άκρως εμπνευσμένο και με πολλές αναφορές στον Stephen King, μεταφέρει τον συνδυασμό αστυνομικού θρίλερ και μεταφυσικού horror με αξιοσημείωτο τρόπο, αλλά χάνοντας λίγο τις ισορροπίες ανάμεσα τους. Σίγουρα υπάρχουν πράγματα που μένουν αναπάντητα, όπως π.χ. η ψυχοσύνθεση του απαγωγέα και τα κίνητρα του, ενώ κάποια από τα στοιχεία τρόμου της ταινίας αν και λειτουργούν στο μεγαλύτερο μέρος, είναι οριακά αναίτια. Παρ’ όλα αυτά, το «Black Phone» στο βασικό κομμάτι του πετυχαίνει τους στόχους που θέτει, κρατώντας μια σκοτεινή ατμόσφαιρα, μια ένταση και διαθέτοντας έναν ανατριχιαστικό Ethan Hawk.

Βαθμολογία:


Γκαλερι φωτογραφιων

16 φωτογραφίες

Μοιραστειτε ενα σχολιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

1 Σχόλια

  1. ΝΙΑΓΑΡΑΣ 23 Ιουνίου 2022

    Αυτο θα το δω!