Νεκρό Τηλέφωνο

Κριτικός: Δημήτρης Μπαμπούλης

Έκδοση Κειμένου: 22/6/2022

Αφού απήχθη από έναν παιδοκτόνο και κλειδώθηκε σε ένα υπόγειο, ένα 13χρονο αγόρι αρχίζει να δέχεται κλήσεις σε ένα αποσυνδεδεμένο τηλέφωνο με φωνές που του υποδεικνύουν τι να κάνει αν θέλει να αποδράσει.

Ο ιδιαίτερα πετυχημένος στο είδος των horror ταινιών Scott Derrickson (Sinister, The Exorcism of Emily Rose, Deliver Us from Evil) επιστρέφει στο είδος από το οποίο αναδείχθηκε μετά από ένα σύντομο πέρασμα από το MCU (Doctor Strange). To «Black Phone», εμπνεόμενο από μια μικρή ιστορία γραμμένη από τον συγγραφέα Joe Hill, μας μεταφέρει στη μάχη που δίνει ένα 13χρονο παιδί, ο Φίνι, για να αποδράσει από τον απαγωγέα του, την ίδια στιγμή που η αδερφή του, Γκουέν, προσπαθεί να τον εντοπίσει μέσα από κάποια μεταφυσικά οράματα που έχει.

Σε μεγάλο βαθμό επηρεασμένο από τους κόσμους που δημιουργεί ο Stephen King, το στόρι αν και χάνει σε ισορροπία, καταφέρνει να επιτύχει με τη σκηνοθεσία του Derrickson μια κλειστοφοβική ατμόσφαιρα με αρκετή ένταση. Τα στοιχεία του τρόμου είναι επιτυχημένα, αν και κάποιες φορές τα jump-scare δεν έχουν λογική ή τουλάχιστον δεν τους δίνει μια λογική το ίδιο το σενάριο, με αποτέλεσμα να φαίνεται ότι έχουν εισέλθει κάπως βεβιασμένα για να στηρίξουν το είδος που πρεσβεύει η ταινία. Επιπλέον, ο απαγωγέας που ερμηνεύεται εξαιρετικά από τον Ethan Hawk, έχει περιορισμένη παρουσία και τα κίνητρα του δεν εξηγούνται ποτέ επαρκώς, με αποτέλεσμα να μπορούν να γίνουν μονάχα υποθέσεις για τον λόγο που οδηγείται σε αυτές τις σαδιστικές ενέργειες.

Η πρώτη πράξη αποτελεί μια εισαγωγή στους χαρακτήρες των παιδιών που πρωταγωνιστούν, τον Φίνι και την αδερφή του, Γκουέν, και με πολύ σύντομα exposition αρκετά έξυπνα η ταινία παρουσιάζει χαρακτήρες και πληροφορίες (χρησιμοποιώντας και το μεταφυσικό στοιχείο), τα οποία χρειάζονται για να μπορεί να παρακολουθήσει ο θεατής τη συνέχεια της πλοκής. Πολύ σημαντικό επιπλέον για την πλοκή αυτή είναι το στοιχείο του μπούλινγκ, το οποίο κυριαρχεί στον χώρο του σχολείου που φοιτά ο Φίνι, και είναι η βάση για συζητήσεις για «ισχυρούς και αδύναμους», το «πώς πρέπει να απαντάς σε έναν νταή» κ.λπ., ενώ σε μεγάλο βαθμό συμβάλλει στην επαφή του θεατή με τον μικρό ήρωα, ώστε να τον συμπαθήσει.

Ο ρυθμός της ταινίας από το σημείο της απαγωγής και μετά είναι αρκετά γρήγορος, με τα απότομα cut να κυριαρχούν, πράγμα που βοηθάει στην ένταση που θέλει να μεταφέρει ο Derrickson. Οι μικρές εμφανίσεις του απαγωγέα δεν λειτουργούν σίγουρα στο να τον «μάθουμε», αλλά η ερμηνεία του Ethan Hawk βοηθάει σίγουρα στο να σου παρουσιάσει ένα επικίνδυνο και ασταθές άτομο. Επιπλέον, υπάρχουν αρκετές σεναριακές ελλείψεις που δημιουργούν κενά στη συνολική εικόνα, αλλά δεν αφαιρούν από την ατμόσφαιρα και την αγωνία. Οι πρωταγωνιστές Mason Thames και Madeleine McGraw μεταφέρουν πλήρως τον φόβο αλλά και την παιδική αφέλεια, με τη McGraw σε πολλές σκηνές λόγω και του ρόλου της να κλέβει την παράσταση, κουβαλώντας το comic-relief στοιχείο της ταινίας.

Γενικά, το «Black Phone» θα μπορούσε να χαρακτηριστεί μια επιτυχημένη επιστροφή του Derrickson στο είδος του horror όπου και αναδείχθηκε, καθώς για ακόμη μία φορά δημιουργεί ένα έντονα ατμοσφαιρικό έργο με ρυθμό που σε απορροφά. Άκρως εμπνευσμένο και με πολλές αναφορές στον Stephen King, μεταφέρει τον συνδυασμό αστυνομικού θρίλερ και μεταφυσικού horror με αξιοσημείωτο τρόπο, αλλά χάνοντας λίγο τις ισορροπίες ανάμεσα τους. Σίγουρα υπάρχουν πράγματα που μένουν αναπάντητα, όπως π.χ. η ψυχοσύνθεση του απαγωγέα και τα κίνητρα του, ενώ κάποια από τα στοιχεία τρόμου της ταινίας αν και λειτουργούν στο μεγαλύτερο μέρος, είναι οριακά αναίτια. Παρ’ όλα αυτά, το «Black Phone» στο βασικό κομμάτι του πετυχαίνει τους στόχους που θέτει, κρατώντας μια σκοτεινή ατμόσφαιρα, μια ένταση και διαθέτοντας έναν ανατριχιαστικό Ethan Hawk.

Βαθμολογία: