1800, επαρχία Σάουθαμπτον, Βιρτζίνια, ΗΠΑ. Την εποχή που ήταν ένας μικρός σκλάβος, ο Ναθάνιελ «Νατ» Τέρνερ στάλθηκε στους πρεσβύτερους στα δάση, με απώτερο σκοπό να γίνει προφήτης. Ήταν φανερό ότι το ασυνήθιστα ευφυές αγόρι θα μπορούσε να μάθει να διαβάζει, έτσι τον ενθάρρυναν να μελετήσει τη βίβλο και να γίνει ιεροκήρυκας για τους υπόλοιπους σκλάβους. Αλλά όταν ο αφέντης του αποφασίζει να βγάλει κέρδος από αυτό του το ταλέντο, τον οδηγεί σε περιοδεία ανά τη χώρα. Εκεί, ο Νατ βλέπει ξεκάθαρα τη μεγάλη εικόνα της σκλαβιάς και αποφασίζει να γίνει διαφορετικού είδους έγχρωμος ηγέτης.
Σκηνοθεσία:
Nate Parker
Κύριοι Ρόλοι:
Nate Parker … Nat Turner
Armie Hammer … Samuel Turner
Mark Boone Junior … αιδεσιμότατος Walthall
Colman Domingo … Hark Turner
Aunjanue Ellis … Nancy Turner
Dwight Henry … Isaac Turner
Aja Naomi King … Cherry Turner
Esther Scott … Bridget Turner
Roger Guenveur Smith … Isaiah
Gabrielle Union … Esther
Penelope Ann Miller … Elizabeth Turner
Jackie Earle Haley … Raymond Cobb
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Nate Parker
Στόρι: Nate Parker, Jean McGianni Celestin
Παραγωγή: Jason Michael Berman, Aaron L. Gilbert, Preston L. Holmes, Nate Parker, Kevin Turen
Μουσική: Henry Jackman
Φωτογραφία: Elliot Davis
Μοντάζ: Steven Rosenblum
Σκηνικά: Geoffrey Kirkland
Κοστούμια: Francine Jamison-Tanchuck
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: The Birth of a Nation
- Ελληνικός Τίτλος: Η Γέννηση ενός Έθνους
Άμεσοι Σύνδεσμοι
- Η Γέννηση ενός Έθνους (1915)
Κύριες Διακρίσεις
- Μεγάλο βραβείο επιτροπής και βραβείο κοινού στο φεστιβάλ Sundance.
Παραλειπόμενα
- Η Nat Turner είχε έτοιμο το σενάριο από το 2009, αλλά το θέμα του φαίνονταν απαγορευτικό για να το χρηματοδοτήσει κάποιος. Έτσι, ξεκίνησε μόνος του αρχές του 2014 με 100 χιλιάδες δολάρια από την τσέπη του για να βρει τους χώρους γυρισμάτων, και μετά από πολλές συναντήσεις βρήκε ως πρώτους σύμμαχους τον πρώην παίκτη του μπάσκετ Michael Finley και τον ενεργό παίκτη Tony Parker. Σιγά-σιγά είχε βρει 11 διαφορετικές πηγές χρηματοδότησης, που αντιστοιχούσαν στο 60% του μπάτζετ. Τα υπόλοιπα τα κάλυψε έπειτα ο Aaron L. Gilbert των Bron Studios.
- Η ταινία δανείστηκε τον τίτλο της από τη διάσημη ρατσιστική ταινία του 1915, με σκοπό την ειρωνεία επί των ιστορικών γεγονότων όπως παρουσιάστηκαν στο έπος του D.W. Griffith.
- Η Fox Searchlight Pictures αγόρασε τα δικαιώματα για την παγκόσμια διανομή με το ποσό των 17,5 εκατομμυρίων δολαρίων. Αυτή ήταν τότε η μεγαλύτερη αγορά στην ιστορία του φεστιβάλ του Sundance.
- Το φιλμ φάνηκε ότι μπορούσε να βρεθεί στις οσκαρικές υποψηφιότητες, αλλά τότε μεγάλο κομμάτι των ΜΜΕ θύμισαν ότι ο δημιουργός και ο συν-σεναριογράφος Jean McGianni Celestin είχαν κατηγορηθεί το 1999 για βιασμό, και πως το 2012 το θύμα εκείνου του εγκλήματος είχε αυτοκτονήσει. Κι ενώ ο μεν Nate Parker είχε αθωωθεί και ο δε Celestin είχε πέσει στα μαλακά, όλο αυτό επέφερε μια σκιά πάνω στη φήμη της ταινίας.
Κριτικός: Δημήτρης Μπαμπούλης
Έκδοση Κειμένου: 19/2/2017
Το 1800 στον Αμερικάνικο Νότο, γεννιέται ένας έγχρωμος σκλάβος με ιδιαίτερη κλίση προς το διάβασμα, πράγμα που τον κάνει να ξεχωρίζει από τους υπόλοιπους. Έτσι, ενθαρρύνεται να διαβάσει τη βίβλο και καταφέρνει να γίνει ιεροκήρυκας των σκλάβων. Όταν θα εκμεταλλευτεί ο αφέντης του την ιδιότητά του για να βγάζει χρήματα και όταν θα χρησιμοποιηθεί για να προτρέπει τους σκλάβους να υπακούν σε ό,τι και αν τους διατάξουν για να πάνε στον παράδεισο, θα αποκτήσει μία άλλη οπτική για τα πράγματα.
Η ταινία δανείστηκε τον τίτλο της ρατσιστικής ταινίας του 1915 για να απαντήσει ειρωνικά στον τρόπο με τον οποίο παρουσιάστηκαν τα «ιστορικά γεγονότα» σε αυτήν από τον Grifith.
Το Η Γέννηση ενός Έθνους του 2016, λοιπόν, βασισμένο σε πραγματικά γεγονότα προσπαθεί να μας αφηγηθεί την ιστορία του Nathaniel `Nat` Turner, του εμπνευστή της πιο επιτυχημένης εξέγερσης έγχρωμων σκλάβων στις ΗΠΑ .Παρ`όλο όμως που είχε θεματολογία να διαφέρει ανάμεσα στις υπόλοιπες ταινίες για σκλάβους, καταλήγει ακόμη και να δανείζεται κάποια στοιχεία από αυτές.
Ο άπειρος πίσω από τη σκηνοθετική καρέκλα και πρωταγωνιστής της ταινίας Nate Parker ακολουθεί μια ροή όπου γεγονότα και πλάνα εναλλάσσονται σχετικά γρήγορα, πράγμα που σε μερικά σημεία δεν επιτρέπει στον θεατή να δεθεί με χαρακτήρες, αλλά και με την υπόθεση. Κάποια πλάνα του θυμίζουν σε μεγάλο βαθμό το αριστούργημα του Steve McQueen, 12 Χρόνια Σκλάβος, σε πολύ πιο γρήγορο όμως ρυθμό και με μια αίσθηση βιασύνης. Ακόμη και σκηνές που «περιγράφουν» αποτρόπαιες πράξεις προς τους σκλάβους και θα μπορούσαν να προκαλέσουν κάποια συναισθήματα στον θεατή αγγίζονται εντελώς επιφανειακά, όπως ακριβώς και η ιδέα της επανάστασης που αποτελεί το βασικό περιεχόμενο της ταινίας, στην οποία αφιερώνονται μόνο τριάντα λεπτά περίπου από αυτήν.
Οι ερμηνείες στην πλειονότητά τους αρκετά καλές, ακόμη και από ηθοποιούς που δεν έχουν βασικό ρόλο. Από αυτές ξεχωρίζουν αυτή του πρωταγωνιστή, σκηνοθέτη και σεναριογράφου της ταινίας Nate Parker και των ελάχιστα εμφανιζόμενων Aunjanue Ellis και Jackie Earle Haley, που όμως σε όσες σκηνές εμφανίζονται είναι εξαιρετικοί.
Το Η Γέννηση ενός Έθνους ενώ έχει ισχυρή θεματολογία που τραβάει το ενδιαφέρον και μπορεί να διαφέρει, δεν πατάει πάνω στο περιεχόμενο της, με αποτέλεσμα να μπαίνει σε σύγκριση με παλιότερες ταινίες για σκλάβους. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα, ενώ αποτελεί μια καλή αν κι επιφανειακή προσπάθεια, να μην μπορεί να φτάσει τα αριστουργήματα του είδους.
Βαθμολογία:
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 12/11/2017
Ο γνωστός ως ηθοποιός Νέιτ Πάρκερ επιλέγει στο σκηνοθετικό του ντεμπούτο να κηρύξει πόλεμο στο εμβληματικό ομότιτλο έργο του Ντ. Γκρίφιθ, που παρότι εκίνησε αυτό που σήμερα ονομάζουμε κινηματογραφική ταινία, ήταν μια αίσχιστη ρατσιστική προπαγάνδα. Αλλά ο Πάρκερ θέλει να πει πολλά και με τόσο δυναμικό τρόπο, που εύκολα ο θεατής χάνεται στις φιλοδοξίες του δημιουργού. Οι δύο ώρες διάρκειας φαντάζουν πολύ μικρές, με το «παχύ» υλικό να συρρικνώνεται μέσα σε αυτές, και το μοντάζ να εναλλάσσεται δίχως να αφήνει περιθώρια ανάπτυξης στους τόσους χαρακτήρες, ή και περιθώρια ερμηνείας στο καλά επιλεγμένο και πολυπληθές καστ. Ειρωνικά, θα έλεγε κανείς ότι ο Πάρκερ δανείστηκε από τον Γκρίφιθ την κινηματογραφική μεγαλομανία, δίχως να βάλει κατά νου την ψυχραιμία που χρειάζεται για να κατασκευαστεί ένα έπος. Η ταινία βέβαια είναι παρακολουθήσιμη και μάλιστα με ενδιαφέρον, αφού το ιστορικό πλαίσιο που ασχολείται χρειάζονταν όντως μια νέα εκδοχή.
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
