Τα Καλύτερα Χρόνια της Ζωής μας

Ο Αλ Στίβενσον επιστρέφει μετά τον μεγάλο πόλεμο στην υψηλή του θέση στην τράπεζα, αλλά του είναι δύσκολο να εγκαταλείψει την αφοσίωση στους πρώην συμπολεμιστές εξυπηρετώντας τραπεζικά συμφέροντα. Τα παιδιά του, επίσης, ύστερα από τρία χρόνια απουσίας, τον αντιμετωπίζουν ως ξένο. Ο Φρεντ Πέρι συναντά δυσκολίες στην ανεύρεση εργασίας και ο γάμος του με τη Μαρί κινδυνεύει να διαλυθεί, ενώ ο Χόμερ Πάρις επιστρέφει στην πολιτική του ζωή με τα άνω άκρα ακρωτηριασμένα. Οι ζωές των τριών αυτών πρώην στρατιωτών διασταυρώνονται κι ο ένας προσπαθεί να δώσει κουράγιο στον άλλο για να ξεπεράσουν το παρελθόν και να ξεκινήσουν μια νέα ζωή.

Σκηνοθεσία:

William Wyler

Κύριοι Ρόλοι:

Fredric March … Al Stephenson

Myrna Loy … Milly Stephenson

Dana Andrews … Fred Derry

Harold Russell … Homer Parrish

Teresa Wright … Peggy Stephenson

Virginia Mayo … Marie Derry

Cathy O’Donnell … Wilma Cameron

Hoagy Carmichael … Butch Engle

Gladys George … Hortense Derry

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Robert E. Sherwood

Παραγωγή: Samuel Goldwyn

Μουσική: Hugo Friedhofer

Φωτογραφία: Gregg Toland

Μοντάζ: Daniel Mandell

Σκηνικά: Perry Ferguson, George Jenkins

Κοστούμια: Irene Sharaff

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Πολύ θετική.

Τίτλοι

• Αυθεντικός Τίτλος: The Best Years of Our Lives
• Ελληνικός Τίτλος: Τα Καλύτερα Χρόνια της Ζωής μας
• Εναλλακτικός Τίτλος: Samuel Goldwyn’s The Best Years of Our Lives

Σεναριακή Πηγή

• Νουβέλα: Glory for Me του MacKinlay Kantor.

Κύριες Διακρίσεις

• Όσκαρ καλύτερης ταινίας, σκηνοθεσίας, πρώτου αντρικού ρόλου (Fredric March), δεύτερου αντρικού ρόλου (Harold Russell), διασκευασμένου σεναρίου, μουσικής (δράμα/κωμωδία) και μοντάζ. Υποψήφιο για ήχο. Τιμητικό Όσκαρ ερμηνείας (Harold Russell).
• Χρυσή Σφαίρα καλύτερης ταινίας (δράμα) και ειδικό βραβείο μη επαγγελματία ηθοποιού (Harold Russell).
• Βραβείο Bafta καλύτερης ταινίας από οποιαδήποτε προέλευση.
• Βραβείο σκηνοθεσίας στο φεστιβάλ του Κάρλοβι Βάρι.

Παραλειπόμενα

• Ο Samuel Goldwyn εμπνεύστηκε το θέμα από ένα άρθρο του περιοδικού Time το 1944, και προσέλαβε τον πολεμικό ανταποκριτή MacKinlay Kantor για να του γράψει το σενάριο. Το κείμενο του όμως μετατράπηκε σε νουβέλα (υπό το ύφος ποίησης δίχως ομοιοκαταληξία), τη διασκευή της οποίας ανάλαβε ο Robert E. Sherwood. Ο συγγραφέας έπειτα δυσανασχέτησε τόσο για την αλλαγή του τίτλου, όσο και λεπτομέρειες που αλλοιώθηκαν.
• Ο William Wyler ζήτησε από τους ηθοποιούς να φοράνε τα κανονικά τους ρούχα, ώστε να συνδέονται με την καθημερινότητα τους. Όσα δεν ήταν δικά τους, υπέδειξε να φθαρούν πριν τη χρήση. Επίσης ζήτησε τα σκηνικά να είναι φυσικού μεγέθους, και όχι μεγαλύτερα όπως συνηθίζονταν για να χωράνε οι κάμερες. Αυτό έδωσε μια αίσθηση άμεση και ρεαλιστική στα πλάνα.
• Ο William Wyler έγινε έξαλλος όταν έμαθε ότι ο Goldwyn έστειλε τον Harold Russell σε μαθήματα υποκριτικής. Τον ήθελε να παίξει με φυσικότητα.
• Πριν γίνει διάσημος, ο Blake Edwards φαίνεται σε ένα πλάνο ως δεκανέας.
• Πρώτη μεταπολεμική ταινία για τον William Wyler, αλλά και τελευταία του για λογαριασμό του Samuel Goldwyn.
• Ο Harold Russell έγινε ο πρώτος μη επαγγελματίας ηθοποιός που κέρδισε Όσκαρ ερμηνείας (ο δεύτερος ήταν ο Haing S. Ngor το 1984 με το Κραυγές στη Σιωπή). Έγινε όμως και ο πρώτος που το πούλησε σε δημοπρασία.
• Πρώτη ταινία που κέρδισε την ανώτερη τιμή ταυτόχρονα σε Όσκαρ, Χρυσές Σφαίρες και Bafta.
• Τεράστια η ανταπόκριση του κοινού, με έσοδα 23,7 εκατομμύρια δολάρια, έναντι κόστους των τριών. Στη Βρετανία είναι ακόμα στο νούμερο 6 όλων των εποχών.
• Το 1949, η ιστορία αναβίωσε για το ραδιόφωνο, σε ένα τετράωρο πρόγραμμα. Εκεί ήταν πάλι ο Dana Andrews, και δίπλα του η Janet Waldo.
• Το 1975 έγινε ριμέικ με την τηλεταινία Returning Home του Daniel Petrie. Εκεί έπαιζαν οι Dabney Coleman, Tom Selleck και James R. Miller.

Μουσικά Παραλειπόμενα

• Ο William Wyler είχε δηλώσει απέχθεια για τη μουσική του Hugo Friedhofer, ακόμα κι αν αυτή τιμήθηκε με Όσκαρ.