Με φόντο τη μεθυστική Κούβα και την ηλιόλουστη Φλόριντα, η ιστορία ακολουθεί τις ξεκαρδιστικές περιπέτειες του Moondog, ενός αξιαγάπητου κι ασυμβίβαστου συγγραφέα που ζει τη μεγάλη ζωή με τους δικούς του όρους, μη λογαριάζοντας κανόνες και «πρέπει».
Σκηνοθεσία:
Harmony Korine
Κύριοι Ρόλοι:
Matthew McConaughey … Moondog
Isla Fisher … Minnie
Snoop Dogg … Lingerie
Zac Efron … Flicker
Jonah Hill … Lewis
Stefania LaVie Owen … Heather
Martin Lawrence … καπετάν Wack
Jimmy Buffett … Jimmy Buffett
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Harmony Korine
Παραγωγή: Charles-Marie Anthonioz, Mourad Belkeddar, Steve Golin, John Lesher, Nicolas Lhermitte
Μουσική: John Debney
Φωτογραφία: Benoit Debie
Μοντάζ: Douglas Crise
Σκηνικά: Elliott Hostetter
Κοστούμια: Heidi Bivens
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: The Beach Bum
- Ελληνικός Τίτλος: Ο Παραλίας
Παραλειπόμενα
- Πρώτη ταινία για τον Martin Lawrence μετά το 2011.
- Ο Gary Oldman απέρριψε τον πρώτο ρόλο.
- Σύμφωνα με τον Harmony Korine, κάποιες αίθουσες στο Λος Άντζελες συμφώνησαν να προβάλλουν την ταινία υπό τη συνοδεία μοιράσματος στριφτών μαριχουάνας.
- Απογοήτευση στα ταμεία, μια και τα κέρδη έμειναν στα 4,6 εκατομμύρια δολάρια, με το κόστος να είναι στα 5.
Κριτικός: Δημήτρης Κωνσταντίνου-Hautecoeur
Έκδοση Κειμένου: 23/5/2019
Ο αντισυμβατικός Harmony Korine δεν έχει σε ιδιαίτερη υπόληψη την σεναριακή δομή και την κλασική ανάπτυξη χαρακτήρων. Μετά από μια σειρά διχαστικών ταινιών, με πιο δημοφιλή την τελευταία του, «Spring Breakers» (2013), ο Κοrine επιστρέφει εδώ στο ίδιο ύφος και γεμάτος κέφι. Ακολουθώντας την κατά «Spring Breakers» ένταξη στο καστ λαμπερών σελέμπριτι σε κόντρα, εκκεντρικούς και γενικώς απρόσμενους ρόλους, εδώ επικεντρώνεται σε έναν Matthew McConaughey μακρομάλλη, μαστούρη και άστεγο (bum=άστεγος, αλήτης). Στη διάρκεια της μόνο σχηματικά δομημένης πλοκής, παρακολουθούμε πολύ ελεύθερα την προσπάθειά του να εκδώσει τη νέα του ποιητική συλλογή-προϋπόθεση για να δικαιούται την κληρονομιά της μόλις εκλιπούσας -κι εκατομμυριούχας- συζύγου του.
Στο πρόσωπο του μόνιμα μέθυσου και μαστουρωμένου «Moondog», ο McConaughey βρίσκει έναν από τους καλύτερους ρόλους του τα τελευταία χρόνια, κι αυτό όχι γιατί κάνει κάτι που δεν τον έχουμε συνηθίσει -περισσότερο γιατί κάνει ακριβώς ό,τι έχουμε συνηθίσει, απλά σε τόσο τραβηγμένο, απενοχοποιημένο και αυτοσαρκαστικά… mcconnaughey-κό επίπεδο, που είναι ένα απόλυτο χάρμα οφθαλμών. Με βάση τον αυθόρμητο, παρορμητικό χαρακτήρα του, είναι και λογικά δικαιολογημένη η απουσία γραμμικής πλοκής κι έτσι ο Korine αθωώνεται μια και καλή από αυτήν την κατηγορία. Και πρακτικά όμως, αυτή η έλλειψη δομής -αν και ίσως αφήσει κάποιους να ξύνουν το κεφάλι τους στο τέλος- δεν αποξενώνει τον θεατή, γιατί η πρόθεση του Korine δεν είναι (όπως άλλοτε) να τον δυσκολέψει. Η θέαση είναι πραγματικά εύθυμη κι απολαυστική, κι αυτό δεν είναι τυχαίο (ή «συμβατικό»), αλλά εκφράζει εις βάθος μια ουσιώδη δημιουργική προσέγγιση.
Είναι πραγματικά ενδιαφέρον το πώς ο Korine αντιμετωπίζει τον πρωταγωνιστή του, έναν τύπο τόσο βαθιά παραδομένο στην αφασία, τα ναρκωτικά και τη μποέμικη ζωή, που σχεδόν δεν τον επηρεάζουν καν ο θάνατος ενός κοντινού προσώπου ή η συζυγική απιστία σε βάρος του. Κι αν ο Korine δεν επικροτεί, προφανώς, αυτόν τον τρόπο ζωής, δεν κατακρίνει κι ούτε τον λυπάται τον πρωταγωνιστή του. Μας ενθαρρύνει να διασκεδάσουμε μαζί του, αλλά όχι κοροϊδευτικά -περνάμε καλά επειδή περνάει κι εκείνος. Ο Korine σέβεται τον Moondog, θαυμάζοντας -όχι σε κυριολεκτικό, αλλά σε θεωρητικό επίπεδο- το lifestyle του ως ένα γράμμα αγάπης προς την ίδια τη ζωή, φιλοσοφικά συνειδητοποιημένο παρά τη φαινομενική ανεγκεφαλιά του. Μέσα στην αφασία του, ο Moondog αναδεικνύει όχι μόνο μια αναγνώριση αλλά και έμπρακτη αποδοχή της απατηλότητας των υλικών αγαθών (εκατομμυριούχος ή άστεγος, ποια η διαφορά;), του πόνου ως αναπόσπαστου κομματιού της ζωής, , αλλά και της απουσίας νοήματος ως μοναδικού, απόλυτου νοήματος. Εξού και η ουσιώδης ευθυμία (υφολογική και νοηματική) της προσέγγισης του Korine.
Για τους ίδιους λόγους, λοιπόν, είναι εξίσου θεμιτό να δείτε τον «Παραλία» απλά και μόνο για να περάσετε καλά με την τρέλα του McConaughey. Επιφανειακά κι ανεγκέφαλα. Αν μπορούσαμε, άλλωστε, να ρωτήσουμε τον Moondog -ξεκάθαρα τον πιο αξιομνημόνευτο χαρακτήρα της μέχρι τώρα χρονιάς- για το φιλμ, θα μας έλεγε ότι δεν είναι παρά μια απλή, διασκεδαστικότατη μαστουροταινία. Κι αυτό δεν θα ήταν ούτε ευτελές, ούτε ανούσιο.
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
