Τα Κακά Παιδιά (2022)

ΣΥΝΟΨΗ

Δεν έχει υπάρξει ποτέ άλλη παρέα πέντε φίλων τόσο κακόφημη όσο αυτή των «Κακών Παιδιών»: ο τολμηρός πορτοφολάς Mr. Wolf, ο έμπειρος διαρρήκτης χρηματοκιβωτίων Mr. Snake, ο χαλαρός άρχοντας της μεταμφίεσης Mr. Shark, ο ευέξαπτος νταής Mr. Piranha και η ετοιμόλογη χάκερ Ms. Tarantula. Αλλά όταν ύστερα από αμέτρητες ληστείες μέσα στα χρόνια και παρουσία στη λίστα με τους πιο καταζητούμενους κακοποιούς η συμμορία τελικά συλλαμβάνεται, ο Mr. Wolf κάνει μια συμφωνία (την οποία δεν έχει πρόσθεση να τηρήσει) προκειμένου να γλυτώσουν τη φυλακή… τα Κακά Παιδιά θα γίνουν καλά! Υπό την κηδεμονία του μέντορά τους, του καθηγητή Marmalade, ένα αλαζονικό (αλλά αξιολάτρευτο!) πειραματόζωο, τα Κακά Παιδιά ξεκινούν να ξεγελάσουν τον κόσμο προσποιούμενα πως έχουν μεταμορφωθεί. Στην πορεία, ωστόσο, ο Mr. Wolf αρχίζει και συνειδητοποιεί ότι πράττοντας το καλό, του προσφέρει αυτό που πάντα αποζητούσε, την αποδοχή των άλλων. Έτσι, λοιπόν, όταν ένας νέος κακός απειλεί την πόλη, μπορεί ο Mr. Wolf να πείσει την υπόλοιπη συμμορία να γίνουν…. καλά παιδιά;

Σκηνοθεσία:

Pierre Perifel

Κύριοι Ρόλοι:

Sam Rockwell … Wolf (φωνή)

Marc Maron … Snake (φωνή)

Craig Robinson … Shark (φωνή)

Awkwafina … Tarantula (φωνή)

Anthony Ramos … Piranha (φωνή)

Richard Ayoade … καθηγητής Marmalade (φωνή)

Zazie Beetz … Diane Foxington/The Crimson Paw (φωνή)

Lilly Singh … Tiffany Fluffit (φωνή)

Alex Borstein … αρχηγός αστυνομίας Mary Rehsals (φωνή)

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Etan Cohen, Yoni Brenner, Hilary Winston

Παραγωγή: Rebecca Huntley, Damon Ross

Μουσική: Daniel Pemberton

Μοντάζ: John Venzon

Σκηνικά: Luc Desmarchelier

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.

Τίτλοι

Αυθεντικός Τίτλος: The Bad Guys
Ελληνικός Τίτλος: Τα Κακά Παιδιά

Σεναριακή Πηγή

Σειρά βιβλίων: The Bad Guys του Aaron Blabey.

Παραλειπόμενα

Τεχνική: Computer-animated (ψηφιακό)
Βασίζεται στην μπεστ-σέλερ σειρά παιδικών γκράφικ βιβλίων του αυστραλού Aaron Blabey, που ξεκίνησε το 2015. Μέχρι τα τέλη του 2021, είχαν πουληθεί 16 εκατομμύρια αντίτυπα ανά τον πλανήτη.
Ο Pierre Perifel κάνει εδώ το μεγάλου μήκους ντεμπούτο του στη σκηνοθεσία, κι ενώ προηγήθηκαν χρόνια εμπειρίας στον χώρο του κινουμένου σχεδίου.
Το επιτελείο της DreamWorks Animation εργάστηκε από απόσταση, λόγω της πανδημίας.
Αρχικά ήταν να βγει τον Σεπτέμβριο του 2021. Η καθυστέρηση του ευνόησε το Αρχηγός από Κούνια 2: Οικογενειακή Υπόθεση, που πήρε έτσι ημερομηνία μέσα στο 2021.
Μετά τις αίθουσες, ακολούθησε ενσωμάτωση τόσο στην πλατφόρμα του Peacock, όσο αργότερα και σε αυτήν του Netflix.
Με μπάτζετ 80 εκατομμύρια δολάρια, ευτύχισε να έχει εισπράξεις 250,5.
Και στα ελληνικά, με τις φωνές των: Ντένης Μακρής (Λύκος), Χάρης Γρηγορόπουλος (Φίδης), Κατερίνα Τσάβαλου (Ταραντούλα), Άγγελος Λιάγκος (Καρχαρίας), Θάνος Λέκκας (Πιράνχα), Κωνσταντίνος Λάγκος (καθηγητής Μαρμελάδας), Μαριάνθη Σοντάκη (Νταιάν Φόξινγκτον), Ιφιγένεια Στάικου (Τίφανι Φλάφιτ), Νατάσσα Μπαγλάρμπαση (ηλικιωμένη), Μαρία Πλακίδη (αρχηγός αστυνομίας), Κωνσταντίνος Ρεπάνης (ντελιβεράς τούρτας/αστυνομικός/διαδηλωτής/ρεπόρτερ/δεσμοφύλακας/κ.α.), Πέτρος Δαμουλής (σερβιτόρος/επιστήμονας/φρουρός/κ.α.), Δανάη Δημοπούλου (εκφωνήτρια/ρεπόρτερ/δεσμοφύλακας/ρομπότ/κ.α.), Αλέξανδρος Λουζιώτης, Βασίλης Αξιώτης, Μαρία Κοσμάτου. Σκηνοθετική Επιμέλεια: Πέτρος Δαμουλής. Μετάφραση: Ελένη Κουβοπούλου.

Μουσικά Παραλειπόμενα

Δύο σινγκλ έβγαλε η ταινία: το Good Tonight (Daniel Pemberton και Anthony Ramos) και το Feelin’ Alright (Elle King). Το πρώτο επανακυκλοφόρησε και ως Good Tonight (Party Pupils Remix).

ΚΡΙΤΙΚΗ

Κριτικός: Πάρις Μνηματίδης

Έκδοση Κειμένου: 24/3/2022

Μπορεί να αναπαράγει τα περισσότερα γνωστά κλισέ που έχουν κυριαρχήσει τα τελευταία χρόνια στο κινούμενο σχέδιο σχετικά με τα όρια και τη σχέση μεταξύ «καλού» και «κακού», μπορεί το σύμπαν του να είναι άτσαλα φτιαγμένο (καμία εξήγηση για το πώς συνυπάρχουν άνθρωποι και ανθρωπόμορφα ζώα), όμως, σε γενικές γραμμές, το μεγάλου μήκους ντεμπούτο του Pierre Perifel για την Dreamworks πετυχαίνει τον κύριο στόχο του: να ψυχαγωγήσει με ανάλαφρο, προσβάσιμο τρόπο. Και αυτό συμβαίνει γιατί κάποια συστατικά δένουν καλά μεταξύ τους, αλλά κυρίως επειδή πρόκειται για ένα φιλμ που, πολύ σωστά, δεν παίρνει σχεδόν ποτέ στα σοβαρά τον εαυτό του, με εξαίρεση κάποια «φάλτσα» προς τη μέση, όταν πρέπει να συμβούν οι απαραίτητες παρεξηγήσεις για να προχωρήσει η πλοκή.

Για το μεγαλύτερο μέρος της διάρκειάς τους, τα «Κακά Παιδιά» διαθέτουν έναν φρενήρη ρυθμό, που πότε «βομβαρδίζει» τον θεατή με δράση, πότε με χιούμορ, πότε και με τα δύο. Ουσιαστικά πατάνε πάνω στη συνταγή του «κακού με ψυχούλα» που καθιερώθηκε για τα καλά στον χώρο του animation από την εποχή του «Εγώ, ο Απαισιότατος» και του «Μεγαλοφυή». Το τρισδιάστατο σχέδιο έχει μια έντονα κόμικ αισθητική (που κλέβει όμως και κάπως άκομψα ιδέες από την ντισνεϊκή «Ζωούπολη»), γεμάτη νεύρο, που προσδίδει μια καλοδεχούμενη αίσθηση «μπάχαλου» στο σύνολο. Οι χαρακτήρες, ακόμη και αν συχνά βρίσκονται κάτω από την ταμπέλα του στερεότυπου, έχουν μια ζωντάνια που ταιριάζει με την περιρρέουσα ατμόσφαιρα. Κάτω από τον σεναριακό σκελετό κρύβεται κι ένα ήπιο αντικαπιταλιστικό μήνυμα σχετικά με το κατά πόσον η επιχειρηματική ηθική υποδηλώνει ακεραιότητα ή κρύβει άλλες σκοπιμότητες από πίσω. Και φυσικά, όσο πλησιάζει το φινάλε, αναπόφευκτα, ενώ το κέφι δεν εξασθενεί, μπαίνουν στο κάδρο και τα αναγκαία ηθικοπλαστικά νοήματα (τύπου «κάνε το καλό», «τα φαινόμενα απατούν») ενός animation οικογενειακής στόχευσης, ενώ παραμερίζεται και η κωμωδία για χάρη της περιπέτειας. Τουλάχιστον, τα εν λόγω νοήματα δεν παρουσιάζονται με έναν διδακτικό τρόπο, ενώ έχουν και αυτά την αξία τους για το target group για το οποίο προορίζονται.

Οι πολλαπλές ανατροπές που επιφυλάσσει η πλοκή δεν θα εκπλήξουν έναν «περπατημένο» θεατή, θα εκτιμηθούν όμως από το παιδικό κοινό και, γενικά, δίνουν και αυτές μια ευχάριστη γεύση στην όλη προσπάθεια. Και οι κινηματογραφικές αναφορές είναι λιγότερο ή περισσότερο αναμενόμενες (από το «Pulp Fiction» στην «Επικίνδυνη Αποστολή»). Ωστόσο, τα «Κακά Παιδιά», έστω και αν απέχουν αρκετά από την ωριμότητα μιας Pixar, σέβονται τον ενήλικο που θα τα επιλέξει, είτε λόγω οικογενειακής υποχρέωσης, είτε γιατί δεν έχει ξεχάσει το πιτσιρίκι που ήταν κάποτε.

Αξίζει να σημειωθεί και η προσεγμένη δουλειά που έχει γίνει από τους ηθοποιούς που δανείζουν τις φωνές τους στους ήρωες, με τον Sam Rockwell να ξεχωρίζει, εκπέμποντας την απαιτούμενη πονηριά και αυτοπεποίθηση που χρειάζεται ο χαρακτήρας του. Από κοντά ακολουθούν τόσο ο Marc Maron, που παίζει στα δάχτυλα τις ισορροπίες του «καθάρματος με χρυσή καρδιά», όσο και η ταιριαστά μπριόζα Zazie Beetz.

Γενικότερα, η Dreamworks έχει φτάσει και ψηλότερα σε ποιότητα στο animation, όπως και σε πρωτοτυπία. Αλλά θα ήταν μικρόψυχο να μην επισημανθεί πως σ’ αυτό το νέο της εγχείρημα τα καταφέρνει σε επίπεδο καθαρόαιμης διασκέδασης. Σίγουρα συνυπολογίζεται στα θετικά σημεία το γεγονός πως παίρνει και κάποια ρίσκα που ξεφεύγουν από τον αυτόματο πιλότο του είδους.

Βαθμολογία: