Αμετανόητος Εργένης (1999)

ΣΥΝΟΨΗ

Ο όρος είναι απαράβατος. Ο Τζίμι θα πάρει την κληρονομιά του παππού του μόνο αν παντρευτεί στα 30 του. Κι ενώ σε κάποιον άλλον αυτό θα φαινόταν παιχνιδάκι, για τον εργένη Τζίμι μοιάζει αληθινός εφιάλτης, καθώς η φίλη του μόλις τον εγκατέλειψε. Έτσι ξεκινά έναν 24ωρο μαραθώνιο αναζήτησης μέλλουσας συζύγου ανατρέχοντας στις προηγούμενες σχέσεις του.

Σκηνοθεσία:

Gary Sinyor

Κύριοι Ρόλοι:

Chris O’Donnell … Jimmie Shannon

Renee Zellweger … Anne Arden

Artie Lange … Marco

Edward Asner … Sid Gluckman

Hal Holbrook … Roy O’Dell

Mariah Carey … Ilana

James Cromwell … ο ιερέας

Brooke Shields … Buckley Hale-Windsor

Marley Shelton … Natalie Arden

Peter Ustinov … James Shannon

Sarah Silverman … Carolyn

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Steve Cohen

Παραγωγή: Jeffrey T. Barabe, Bing Howenstein, Lloyd Segan

Μουσική: David A. Hughes, John Murphy

Φωτογραφία: Simon Archer

Μοντάζ: Robert M. Reitano, Florence Vinger

Σκηνικά: Craig Stearns

Κοστούμια: Terry Dresbach

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Αρνητική.

Τίτλοι

Αυθεντικός Τίτλος: The Bachelor
Ελληνικός Τίτλος: Αμετανόητος Εργένης

Άμεσοι Σύνδεσμοι

Οι Εφτά Ευκαιρίες (1925)

Σεναριακή Πηγή

Θεατρικό: Seven Chances του Roi Cooper Megrue.
Σενάριο: Οι Εφτά Ευκαιρίες των Jean C. Havez, Clyde Bruckman, Joseph A. Mitchell.

Παραλειπόμενα

Ριμέικ του βωβού Οι Εφτά Ευκαιρίες (1925) με τον Buster Keaton.
Πρώτος κινηματογραφικός ρόλος για τη Mariah Carey.
Ανάμεσα στις πολλές νύφες της σκηνής του φινάλε, υπάρχουν και άντρες με νυφικά. Η συγκεκριμένη σκηνή επρόκειτο να είναι αρκετά σύντομη μια και η παραγωγή είχε ξεμείνει από μπάτζετ, αλλά εντέλει έγιναν πολλές δωρεές νυφικών την τελευταία στιγμή.

ΚΡΙΤΙΚΗ

Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 1/1/2021

Μοιάζει κάπως αστείο για όποιον δεν γνωρίζει από φιλοσοφία, αλλά ναι ο Buster Keaton με τα μέσα της δεκαετίας του 1920 έκανε «παπάδες» με το ίδιο στόρι που εδώ δεν κάνει ούτε… “διάκονους”. Χωρίς βέβαια να σταθούμε σε συγκρίσεις, που στην προκειμένη θα ήταν άτοπες λόγω της ποιοτικής απόστασης, δεν έχουμε τη χειρότερη κομεντί των 1990, όπως παρουσιάστηκε από κάποιους.

Όχι πως είχε κάνει κάνα σπουδαίο όνομα στη Βρετανία, αλλά βασικά εδώ ο Gary Sinyor έπεσε χωρίς σωσίβιο στα άπατα του Χόλιγουντ. Ανέλαβε λοιπόν τον άκομψο ρόλο να διευθύνει το επίσημο τεστ του Chris O’Donnell, που αν πετύχαινε, θα τον ανέβαζε βαθμίδα στον χώρο. Τα αποτέλεσμα φυσικά τα γνωρίζετε, μια και ο δημοφιλής στα 1990 ηθοποιός αποδείχτηκε ότι ως O’Donnell «σκέτο» δεν γέμιζε αίθουσες, με το όνομα του στη συνέχεια να χάνεται για τα καλά.

Και είναι κι ο ουσιαστικότερος λόγος της αποτυχίας ενός φιλμ, που κατά τα άλλα δεν υστερεί σεναριακά από άλλες κομεντί που είχαν καλύτερη τύχη. Εν ολίγοις, είναι «αόρατος». Ένα όμορφο νεανικό πρόσωπο που περνάει από σκηνή σε σκηνή, και… δεν αγγίζει. Δεν ήταν και ποτέ κάτι διαφορετικό νωρίτερα, απλά μάλλον δεν το είχαν συνειδητοποιήσει οι παραγωγοί της New Line και ήθελαν να είναι σίγουροι. Δίπλα του η Zellweger στρώνει τον δρόμο της για τον ρόλο στην Μπρίτζετ Τζόουνς, και τα περί χημείας ζευγαριού έχουν μείνει μετεξεταστέα.

Επί του σεναρίου, όμως, δεν είναι διόλου κακό που θυσιάζεται το μεγαλύτερο μέρος του ρομάντζου για χάρη της κωμωδίας. Αυτό παραπέμπει σε καλές σκρούμπολ εποχές, όπου οι κομεντί είχαν κι αντρικό κοινό. Δεν ξεκαρδίζεσαι ποτέ βέβαια, αλλά ένας σταθερός χαβαλές υπάρχει. Στο ζύγι μπορεί λοιπόν να μένουμε στα -μέτρια- ίσια μας, αλλά εδώ κρύβονταν κάτι αρκετά καλύτερο από αυτό που μας στέρησε ο «Ρόμπιν» μπας και γίνει αστέρι…

Βαθμολογία: