Ρότσεστερ, πολιτεία Νέας Υόρκης, δεκαετία του 1970. Η Μέγκαν Πέιτζ είναι μια αστυνομικός παθιασμένη με το επάγγελμά της. Έχει αναλάβει μία από τις πιο δύσκολες υποθέσεις όλων των εποχών, τη δολοφονία και τον βιασμό ενός 10χρονου κοριτσιού, της Κάρλα Καστίγιο. Όταν η Μέγκαν αντιλαμβάνεται ότι η πόλη στην οποία βρέθηκε έχει το ίδιο αρχικό γράμμα με το όνομα και το επώνυμο του κοριτσιού, συνειδητοποιεί πως έχουν ν’ αντιμετωπίσουν έναν κατά συρροή δολοφόνο. Αφοσιώνεται τόσο πολύ στην υπόθεση, που αρχίζει να έχει παραισθήσεις, και στα όρια της παράνοιας πια, η Μέγκαν οδηγείται σε κλινική, ενώ ο δολοφόνος κυκλοφορεί ελεύθερος. Δύο χρόνια αργότερα, η Μέγκαν, σκιά του εαυτού της, επιστρέφει στην υπηρεσία. Τότε ένα ακόμα κορίτσι απάγεται, βιάζεται και δολοφονείται. Ο δολοφόνος ξαναρχίζει το έργο του…
Σκηνοθεσία:
Rob Schmidt
Κύριοι Ρόλοι:
Eliza Dushku … Megan Paige
Cary Elwes … Kenneth Shine
Timothy Hutton … Richard Ledge
Tom Malloy … Steven Harper
Michael Ironside … Nathan Norcross
Bill Moseley … Carl Tanner
Carl Lumbly … Δρ Ellis Parks
Larry Hankin … Perry
Jack McGee … Hank
Melissa Leo … Kathy Walsh
Andrew Fiscella … Len Schafer
Tom Noonan … Ray Gullikson
Martin Donovan … Jim Walsh
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Tom Malloy
Παραγωγή: Tom Malloy, Isen Robbins, Aimee Schoof, Russell Terlecki
Μουσική: Eric Perlmutter
Φωτογραφία: Joe DeSalvo
Μοντάζ: Frank Reynolds
Σκηνικά: Alicia Keywan
Κοστούμια: Lynn Falconer
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: The Alphabet Killer
- Ελληνικός Τίτλος: The Alphabet Killer
Παραλειπόμενα
- Η ταινία αφιερώθηκε στον Stuart Rosenberg, μέντορα του σκηνοθέτη.
- Κόστισε 2 εκατομμύρια δολάρια, αλλά έβγαλε μόλις 106 χιλιάδες. Αυτό απομάκρυνε επί έτη τον Rob Schmidt από την κινηματογραφική μυθοπλασία, κι ενώ θεωρούνταν ανερχόμενος.
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 2/1/2010
Η ταινία του Μπομπ Σμιτ («Wrong Turn») κάνει ό,τι έχουν κάνει τόσες και τόσες ταινίες του είδους. Επιλέγει έναν δικό του τρόπο για να δολοφονεί ο serial-killer, και κατά τα άλλα… τα ίδια. Μάλιστα, αν κάποιοι έχουν δει το κωμικό «Cry-Baby», θα θυμηθούν πως ο Τζόνι Ντεπ εξιστορούσε για τον πατέρα του, κι εκείνος έκανε το ίδιο ακριβώς πράγμα! Η ταινία αυτή βέβαια υπόσχεται πως βασίζεται σε αληθινά γεγονότα, αλλά δεν θα αντιληφθείτε κάποιες νότες ρεαλισμού, αφού ο Σμιτ ακολουθάει την τετριμμένη κι ασφαλή σκηνοθετική συνταγή, με μπόλικο σκοτάδι κι ακατέργαστους χαρακτήρες. Επιπροσθέτως, επιμένει πολύ στο προσωπικό δράμα επί του στόρι, χάνοντας έτσι ακόμα περισσότερο την επαφή με τα γεγονότα.
Οι διάσημοι ηθοποιοί δεν στάθηκαν αρκετοί για να διασώσουν από την τραγωδία που ήρθε στα ταμεία, κι ανάμεσα τους μονάχα η Ελίζα Ντούσκου διεκδικεί αληθινές δάφνες ερμηνείας, όντας και η μόνη με ολοκληρωμένο χαρακτήρα. Χωρίς να μιλάμε για ναυάγιο, μια και παρέχει μια έγκυρη σοβαρότητα, δικαίως πέρασε απαρατήρητο.
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
