Η Οικογένεια Άνταμς (2019)

ΣΥΝΟΨΗ

Ένα διαβολικό γύρισμα της μοίρας και η real-estate δραστηριότητα μιας τηλεπερσόνας, θα οδηγήσουν την οικογένεια Άνταμς στο επίκεντρο ενός τυπικού, ασφαλούς και «καθαρού» προαστίου, και τη μεγάλη κόρη σε ένα συμβατικό δημόσιο σχολείο. Φυσικά, οι Άνταμς δεν θα δυσκολευτούν να προσαρμοστούν σε κάθε νέα συνθήκη της γειτονιάς τους, αλλά οι γείτονές τους, οι συμμαθητές της μικρής και ο κοινωνικός περίγυρος δεν θα αντέξουν και πολύ την εκκεντρικότητα και το γκοθ μεγαλείο της αξιαγάπητης αλλά και ανατριχιαστικής οικογένειας.

Σκηνοθεσία:

Greg Tiernan

Conrad Vernon

Κύριοι Ρόλοι:

Oscar Isaac … Gomez Addams (φωνή)

Charlize Theron … Morticia Addams (φωνή)

Chloe Grace Moretz … Wednesday Addams (φωνή)

Finn Wolfhard … Pugsley Addams (φωνή)

Nick Kroll … Fester Addams (φωνή)

Bette Midler … η γιαγιά (φωνή)

Allison Janney … Margaux Needler (φωνή)

Snoop Dogg … It (φωνή)

Conrad Vernon … Lurch (φωνή)

Elsie Fisher … Parker Needler (φωνή)

Martin Short … παππούς Frump (φωνή)

Catherine O’Hara … γιαγιά Frump (φωνή)

Aimee Garcia … Denise (φωνή)

Pom Klementieff … Layla/Kayla (φωνή)

Tituss Burgess … Glenn (φωνή)

Jenifer Lewis … θεία Sloom (φωνή)

Maggie Wheeler … Trudy Pickering (φωνή)

Harland Williams … Norman Pickering/Ggerri (φωνή)

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Matt Lieberman

Στόρι: Matt Lieberman, Erica Rivinoja, Conrad Vernon

Παραγωγή: Gail Berman, Alison O’Brien, Alex Schwartz, Conrad Vernon

Μουσική: Jeff Danna, Mychael Danna

Μοντάζ: Kevin Pavlovic, David Ian Salter, Ellery Van Dooyeweert

Σκηνικά: Patricia Atchison

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.

Τίτλοι

Αυθεντικός Τίτλος: The Addams Family
Ελληνικός Τίτλος: Η Οικογένεια Άνταμς

Άμεσοι Σύνδεσμοι

Η Οικογένεια Άνταμς (1991)
Οικογένεια Άνταμς 2 (1993)
Η Οικογένεια Άνταμς Επιστρέφει (1998)
Η Οικογένεια Άνταμς 2 (2021)

Σεναριακή Πηγή

Καρτούν (χαρακτήρες): The Addams Family του Charles Addams.

Παραλειπόμενα

Τεχνική: Computer-animated (ψηφιακό)
Η ταινία βγήκε και τρισδιάστατη.
Η Universal Pictures με την Illumination Entertainment απέκτησαν τα δικαιώματα του καρτούν το 2010, και ετοιμάζονταν για stop-motion διασκευή με τον Tim Burton στη σκηνοθεσία. Το 2013 όμως ανακοινώθηκε ότι η Metro-Goldwyn-Mayer ετοίμαζε μια δική της διασκευή, ενώ το 2017 δόθηκε το πράσινο φως για αυτήν. Η Universal Pictures συνεργάστηκε για την παγκόσμια διανομή.
Για πολλά χρόνια, οι φαν των Άνταμς ήθελαν τον Γκομέζ να τον παίξει ο Oscar Isaac.
Οι χαρακτήρες σχεδιάστηκαν σύμφωνα με την πρωταρχική τους μορφή. Το καρτούν του Charles Addams έκανε πρώτη εμφάνιση το 1938 στην εφημερίδα The New Yorker, και επανεμφανιζόταν μέχρι το 1988, όπου και έφυγε από τη ζωή ο δημιουργός του.
Το αυτό είναι ένα αριστερό χέρι, αντίθετα με όλες τις προηγούμενες οπτικοποιήσεις του, που ήταν ένα δεξί (εκτός από τη σειρά της δεκαετία του 1960, όπου ήταν μία το ένα και μία το άλλο).
Και στα ελληνικά, με τις φωνές των: Τζίνη Παπαδοπούλου (Μορτίσια), Βασίλης Σάφος (Γκόμεζ), Λυδία Σπανουδάκη (Γουένσντεϊ), Θάνος Λέκκας (Φέστερ), Ευαγγελία Καρακατσάνη (Μάργκο), Θοδωρής Αποστολίδης (Πάγκσλεϊ), Ζωή Πετράκη (Πάρκερ), Βίνα Παπαδοπούλου (η γιαγιά), Αφροδίτη Αντωνάκη, Ντορίνα Θεοχαρίδου, Κώστας Αποστολίδης, Ηλίας Ζερβός, Πηνελόπη Σκαλκώτου, Κατερίνα Γκίργκις, Αποστόλης Ψυχράμης. Σκηνοθετική επιμέλεια: Ηλίας Ζερβός. Μετάφραση: Πάνυ Ναούμ. Στίχοι: Αποστόλης Ψυχράμης.
Φουλ απόδοση στα ταμεία, αφού τα κέρδη έφτασαν στα 203,7 εκατομμύρια δολάρια. Το κόστος ήταν στα 24.

Μουσικά Παραλειπόμενα

Η ταινία έβγαλε δύο νέα τραγούδια. Στο πρώτο, η Christina Aguilera ερμηνεύει το Haunted Heart, ενώ οι Migos, Snoop Dogg και Karol G λένε το My Family.

ΚΡΙΤΙΚΗ

Κριτικός: Πάρις Μνηματίδης
Έκδοση Κειμένου: 3/11/2019

Έχει χαθεί το μέτρημα από το σύνολο των τηλεοπτικών κυρίως μεταφορών (κινηματογραφικά υπήρξαν μονάχα τα φιλμ του Barry Sonnenfeld ως δείγμα) του εμβληματικού κόμικ του Charles Addams. Τι θα μπορούσε να προσθέσει ακόμη μία εξιστόρηση των περιπετειών της περιβόητης οικογένειας σήμερα; Το ερώτημα παραμένει αναπάντητο, μιας και τούτη η νέα εκδοχή του γνωστού franchise αδυνατεί να δώσει πειστικές εξηγήσεις για τον λόγο ύπαρξής της.

Το σκηνοθετικό δίδυμο του «Πάρτι με Λουκάνικα» κινείται εδώ πολύ πιο συνταγογραφημένα και περιορισμένα, παραδίδοντας μια τυπική οικογενειακή περιπέτεια κινουμένων σχεδίων που βάζει σε υπερβολικό βαθμό νερό στο κρασί του ιδιαίτερου μαύρου χιούμορ που διέπει τους πρωτότυπους χαρακτήρες. Τα υπερτονισμένα, ελέω Trump, μηνύματα περί αποδοχής της διαφορετικότητας και απόρριψης της μισαλλοδοξίας είναι βεβαίως καλοπροαίρετα, αλλά και υπερβολικά γλυκερά για τον πυρήνα του σύμπαντος στο οποίο εντάσσονται. Αλλά και το σχέδιο σε υπολογιστή είναι άνευρο, δίχως έντονο ύφος, κάτι που σίγουρα θα χρειαζόταν για να αναδείξει την ιδιαιτερότητα των αγαπημένων ηρώων. Υπάρχουν κάποια έξυπνα αστεία και γκαγκ εδώ κι εκεί, αλλά σε κάθε γέλιο και χαμόγελο αντιστοιχούν μαζεμένες και κάπου στις τρεις με τέσσερις κρυάδες. Εξαιρετικά βιαστικό και το σετάρισμα του μύθου, με ένα αξιοσημείωτα τσαπατσούλικο πρώτο πεντάλεπτο που φιλοδοξεί να λειτουργήσει σαν εισαγωγή στον κόσμο που πρώτος συνέλαβε ο Addams, αλλά που τελικά μοιάζει περιττό εκτός από άστοχο.

Αξιοπερίεργο είναι το πώς ένα τόσο μέτριο σενάριο προσέλκυσε τόσο μεγάλα ονόματα για να δανείσουν τις φωνές τους στους ήρωες. Από το σύνολο του καστ, μονάχα η Allison Janney μοιάζει να το διασκεδάζει με τον τίγκα στην υπερβολή χαρακτήρα που της έχει δοθεί να δουλέψει. Όσον αφορά τις αποδόσεις των υπολοίπων, δεν παρατηρείται κάτι αξιοσημείωτο (από τη στιγμή που κάποιος έχει στη διάθεσή του μια Charlize Theron κι έναν Oscar Isaac και δεν αποσπά κάτι από αυτούς, τότε κάτι πάει στραβά), πέρα από την προσπάθεια της Chloe Grace Moretz να μιμηθεί φωνητικά τη Wednesday Addams της Christina Ricci, με άκρως χλιαρά αποτελέσματα.

Ομολογουμένως οι γρήγοροι ρυθμοί και η εναλλαγή της δράσης βοηθούν στο να περάσει η ώρα κάπως γρηγορότερα, κάτι που αδιαμφισβήτητα καθιστά το σύνολο πιο υποφερτό τουλάχιστον για τους ενήλικους συνοδούς, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι η όλη εμπειρία είναι αναγκαστικά και πιο ευχάριστη λόγω ταχύτητας. Τελικά αυτό που προκύπτει είναι κάτι αταίριαστα συμβατικό κι ακίνδυνο για τα δεδομένα του ανατρεπτικού πνεύματος που διατρέχει τη δημιουργία του Charles Addams, η οποία καταλήγει να χρησιμοποιείται ως «κράχτης» ενός όχι ιδιαίτερα ελκυστικού οικογενειακού πακέτου, και όχι ως οργανικό κομμάτι του.

Πρόκειται για ένα προϊόν που δεν βάζει επιπρόσθετα στρώματα για τον γονέα για να το εκτιμήσει, όπως γίνεται για παράδειγμα με την Pixar διαχρονικά, αλλά ταυτόχρονα δεν ξέρει να προσελκύσει τον ανήλικο με τρόπο τέτοιο ώστε να τον κερδίσει πραγματικά. Από πίσω υπάρχει η στοιχειώδης φροντίδα ενός στούντιο που επιθυμεί να μην παραδώσει κάτι που δεν τηρεί κάποια βασικά στάνταρ. Ταυτόχρονα, όμως, λείπει η προσωπικότητα. Το τελικό αποτέλεσμα είναι άνοστο. Όσοι είναι εξοικειωμένοι σε βαθμό απόκτησης νοσταλγικών βιωμάτων με τις φιγούρες της γνωστής οικογένειας, ίσως ικανοποιηθούν απλά και μόνο με την επανένωσή τους με αυτές επί της μεγάλης οθόνης με τη συνοδεία του περίφημου μουσικού θέματος, ακόμη και αυτοί όμως θα πρέπει να καταβάλλουν προσπάθεια για να μην εντοπίσουν τις δομικές αδυναμίες του σεναρίου και τους ανιαρούς αυτοματισμούς του.

Το επιμύθιο που μένει από την όλη εμπειρία είναι πως ο καλύτερος τρόπος για να μυηθεί κανείς στο συγκεκριμένο σύμπαν είναι οι δύο κινηματογραφικές ταινίες της δεκαετίας του 1990. Ειδικά οι ηλικίες που βρίσκονται στο μεταίχμιο της εφηβείας αναμένεται να εκτιμήσουν ιδιαίτερα τις συγκεκριμένες προτάσεις, εν αντιθέσει με το εν λόγω animation. Θεωρητικά μια animated εκδοχή του κόμικ θα ήταν πιο πιστή στην ουσία του, μιας και θα αναδείκνυε κατάλληλα το καρτουνιστικό του στοιχείο, κάτι τέτοιο όμως δεν συμβαίνει εδώ.

Βαθμολογία: