Όταν η κυβέρνηση της Ινδονησίας ανατράπηκε από πραξικόπημα το 1965, περισσότεροι από ένα εκατομμύριο άνθρωποι σκοτώθηκαν σε λιγότερο από έναν χρόνο. Ο Ανουάρ και οι φίλοι του, από μαυραγορίτες εισιτηρίων προάχθηκαν σε αρχηγούς ταγμάτων θανάτου. Ο Ανουάρ σκότωσε με τα ίδια του τα χέρια εκατοντάδες άτομα. Στην Πράξη του Φόνου, ο Ανουάρ και οι φίλοι του συμφώνησαν να μας εξιστορήσουν αυτούς τους φόνους. Αλλά το βασικό τους κίνητρο για να συμμετάσχουν δεν ήταν η κατάθεση της μαρτυρίας τους: ήθελαν να πρωταγωνιστήσουν ο καθένας στο αγαπημένο του είδος ταινίας… γουέστερν, κατασκοπείας, μιούζικαλ. Γράφουν τα σενάρια. Παίζουν οι ίδιοι τους εαυτούς τους. Και παίζουν επίσης τα θύματά τους. Μια εφιαλτική εικόνα, ένα ταξίδι στις μνήμες και στη φαντασία των αμετανόητων δραστών, αλλά και στον σοκαριστικά τετριμμένο κόσμο διαφθοράς και ατιμωρησίας στον οποίο κατοικούν.

Σκηνοθεσία:

Joshua Oppenheimer

Christine Cynn (βοηθητική)

Κεντρικό Επιτελείο:

Παραγωγή: Christine Cynn, Anne Kohncke, Signe Byrge Sorensen, Joram ten Brink, Michael Uwemedimo

Μουσική: Karsten Fundal

Φωτογραφία: Carlos Arango de Montis, Lars Skree

Μοντάζ: Nils Pagh Andersen, Charlotte Munch Bengtsen, Ariadna Fatjo-Vilas, Janus Billeskov Jansen, Mariko Montpetit

 

  • Κυριότερη Προβολή στην Ελλάδα: Διανομή στις αίθουσες.
  • Παγκόσμια Κριτική Αποδοχή (Μ.Ο.): Πολύ θετική.

Τίτλοι

Αυθεντικός Τίτλος: The Act of Killing

Ελληνικός Τίτλος: Η Πράξη του Φόνου

Άμεσοι Σύνδεσμοι

Η Όψη της Σιωπής (2014)

Κύριες Διακρίσεις

  • Υποψήφιο για Όσκαρ καλύτερου ντοκιμαντέρ.
  • Βραβείο Bafta καλύτερου ντοκιμαντέρ. Υποψήφιο για ξενόγλωσση ταινία.
  • Βραβείο οικουμενικής επιτροπής και κοινού για το τμήμα Πανόραμα του φεστιβάλ Βερολίνου.
  • Καλύτερο ντοκιμαντέρ στα Ευρωπαϊκά Βραβεία.

Παραλειπόμενα

  • Για λόγους ασφαλείας, εξαιτίας των πολιτικών συνθηκών στην Ινδονησία, ο τρίτος σκηνοθέτης, αλλά και άλλοι συντελεστές της ταινίας παρέμειναν ανώνυμοι.
  • Η κυβέρνηση της Ινδονησίας διαμαρτηρήθηκε για το φιλμ, επιμένοντας ότι κάνει κακό για την εικόνα της χώρας.

Εξωτερικοί Σύνδεσμοι

Κριτικός: Νάνσυ Μιχαηλίδου

Έκδοση Κειμένου: 15/11/2013

Το 1965, η κυβέρνηση της Ινδονησίας ανατρέπεται από πραξικόπημα και περισσότεροι από ένα εκατομμύριο άνθρωποι σκοτώνονται μέσα στην ίδια χρονιά. Ο Ανουάρ και η συμμορία του βασάνισαν και σκότωσαν εκατοντάδες κομμουνιστές, μένοντας μέχρι και σήμερα ατιμώρητοι. Για την ακρίβεια, πολλοί από αυτούς βρίσκονται ακόμη στην εξουσία. Στο φιλμ αυτό, έχουν συμφωνήσει να εξιστορήσουν τις αποτρόπαιες πράξεις τους, με την προϋπόθεση ότι η αφήγηση θα προβάλλεται μέσα από σκετς, στα οποία θα πρωταγωνιστούν οι ίδιοι με βάση το αγαπημένο τους είδος ταινίας: γουέστερν, κατασκοπική και μιούζικαλ. Οι ίδιοι γράφουν το σενάριο, υποδύονται τους εαυτούς τους, ενίοτε και τα θύματά τους. Το αποτέλεσμα; Τρομακτικό και ταυτόχρονα σουρεαλιστικό, καθώς από τη μια ο θεατής γίνεται μάρτυρας μιας απίστευτα κυνικής ομολογίας εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας, κι από την άλλη παρακολουθεί τους βασανιστές και δολοφόνους, μασκαρεμένους να πρωταγωνιστούν σε κιτς σκετσάκια. Όχι, δεν πρόκειται για μαύρη κωμωδία, αλλά για ντοκιμαντέρ που καταγράφει την πραγματικότητα.

Οι τρεις σκηνοθέτες -ο ένας παραμένει ανώνυμος για λόγους ασφαλείας- φέρνουν τον θεατή σε εξαιρετικά άβολη θέση, καθώς του προσφέρουν τον ρόλο του δικαστή, χωρίς να του δίνουν τη δυνατότητα να επιβάλλει ποινή στους κατηγορούμενους που προφανώς και είναι ένοχοι. Δεν του παραθέτουν απλά κάποια γεγονότα, αλλά αποσπούν ομολογίες δολοφόνων, υπεύθυνων για τους θανάτους εκατοντάδων ανθρώπων, οι οποίοι όχι μόνο μένουν ατιμώρητοι, αλλά χαίρουν αναγνώρισης από το κοινωνικό σύνολο, ενώ παράλληλα παρουσιάζουν τη διεστραμμένη φαντασία τους, τη ματαιοδοξία τους και τον διαταραγμένο ψυχικό τους κόσμο. Αυτή είναι και η επιτυχία του εν λόγω ντοκιμαντέρ, με τα αποτελέσματα της έρευνας που πραγματοποίησαν οι σκηνοθέτες να ξεπερνούν κάθε προσδοκία, αφού καταλήγουν σε απόσπαση ομολογίας, δημιουργώντας έτσι ένα μοναδικό ιστορικό ντοκουμέντο. Παράλληλα, οι δημιουργοί ακολουθούν τους δολοφόνους πριν και μετά τις ομολογίες τους, καταγράφοντας έτσι τη συμπεριφορά τους, που άλλοτε χαρακτηρίζεται προκλητική, άλλοτε απαθής κι άλλοτε …ενοχική.

Μια δύσκολη κινηματογραφική εμπειρία για γερά στομάχια, που θα ζορίσει τον θεατή και θα ενισχύσει την άποψη ότι τα μεγαλύτερα εγκλήματα στην ιστορία διαπράττονται από αρρωστημένα μυαλά.

Βαθμολογία:


Γκαλερι φωτογραφιων

12 φωτογραφίες

Μοιραστειτε ενα σχολιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *