Ο ευφυής σέρβος εφευρέτης Νίκολα Τέσλα βρίσκεται στη Νέα Υόρκη της δεκαετίας του 1880, και δίνει τη μάχη του για να επικρατήσει το εναλλασσόμενο ρεύμα, έναντι αυτού του Τόμας Έντισον. Αλλά η αμερικανική βιομηχανία αποδεικνύεται δύσκολος τόπος για ιδεαλιστές, ενώ η συντροφιά της Αν Μόργκαν, κόρης του ισχυρότερου επιχειρηματία της πόλης, δεν στέκεται ικανή να ηρεμήσει το ανήσυχο πνεύμα του.
Σκηνοθεσία:
Michael Almereyda
Κύριοι Ρόλοι:
Ethan Hawke … Nikola Tesla
Eve Hewson … Anne Morgan
Kyle MacLachlan … Thomas Edison
Jim Gaffigan … George Westinghouse
Donnie Keshawarz … J.P. Morgan
Ebon Moss-Bachrach … Anital Szigeti
Hannah Gross … Mina Edison
Rebecca Dayan … Sarah Bernhardt
Josh Hamilton … Robert Underwood Johnson
James Urbaniak … καθηγητής Anthony
Lois Smith … η μεγάλη κυρία
Peter Greene … Nichols
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Michael Almereyda
Παραγωγή: Michael Almereyda, Christa Campbell, Lati Grobman, Per Melita, Isen Robbins, Uri Singer
Μουσική: John Paesano
Φωτογραφία: Sean Price Williams
Μοντάζ: Kathryn J. Schubert
Σκηνικά: Carl Sprague
Κοστούμια: Sofija Mesicek
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Tesla
- Ελληνικός Τίτλος: Tesla
Άμεσοι Σύνδεσμοι
- Η Μάχη της Επικράτησης (2017)
Κύριες Διακρίσεις
- Βραβείο Alfred P. Sloan στο φεστιβάλ του Sundance.
Παραλειπόμενα
- Το σενάριο έχει ως βάση την πρώτη σεναριακή δουλειά που έκανε ποτέ ο Michael Almereyda, αλλά που δεν είχε γίνει ταινία. Ο δημιουργός πρόσθεσε λεπτομέρειες για τον Τέσλα που αποκαλύφθηκαν έπειτα από εκείνη την εποχή, ενώ η βασική επιρροή ήρθε από το σινεμά του Derek Jarman και τα έργα του συγγραφέα Henry James.
- Προορίζονταν αρχικά να σκηνοθετηθεί από τον πολωνό Jerzy Skolimowski.
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 31/8/2020
Η αλήθεια είναι ότι η ταινία του Michael Almereyda δεν σε γεμίζει απολύτως σινεμά (είναι έντονος ο κίνδυνος ολούθε να αποκαλύψει το φιλμ μια χαμηλή δυναμική), αλλά δεν παύει να είναι μια άρτια δουλειά. Κι αυτό επειδή με κύριο μέσο τις εμπνεύσεις του πάντα ιδιαίτερου δημιουργού, περνάει η βασική ψυχολογία αυτού του cult φαινομένου με το όνομα Νίκολα Τέσλα.
Πόσο ανιαρό θα ήταν να παρακολουθούσαμε μια τυπική βιογραφία για έναν άνθρωπο που ζούσε αποκλειστικά μέσα στο μυαλό του. Αυτή η παγίδα αποφεύγεται εδώ, με έναν Ethan Hawke να ερμηνεύει ανέκφραστα, και να σε παρακινεί συνεχώς να διαβάσεις πίσω από τα μάτια του. Κι όμως, τα κύρια ιστορικά στοιχεία που έπρεπε να παρατίθενται, υπάρχουν εδώ, και μάλιστα με αυτή την αέναη αίσθηση που πολλά από αυτά αποπνέουν, μια και δεν γνωρίζουμε επακριβώς το πού σταματάει η αλήθεια, και πού ξεκινάει ο μύθος.
Το φιλμ είναι ταυτόχρονα μια σπουδή πάνω στην έννοια της μεγαλοφυίας, μα όχι με τη μορφή του σούπερ-σταρ όπως συχνά την έχουμε πλασμένη στον νου μας, αλλά με αυτή μιας ζωής δύσβατης, και μακριά από τις βασικές χαρές που η φήμη και τα χρήματα θα μπορούσαν να εξασφαλίσουν. Έντονη είναι και η προσπάθεια ανεύρεσης των φιλοσοφικών στοιχείων που συνθέτουν μια τέτοια προσωπικότητα, αν και σε αυτή την περίπτωση οι σουρεαλιστικές επεμβάσεις του Almereyda υπερτονίζουν την προσωπική άποψη του δημιουργού εις βάρος της ανεύρεσης της όποια πρακτικής αλήθειας.
Το ενδιαφέρον πάντως κρατείται, και δεν χρειάζεται να ανήκεις σε σκληροπυρηνική σινεφίλ «ράτσα» για να αντλήσεις θετικά από τη θέαση σου. Είναι αυτό το «αμερικανικό σινεφίλ σινεμά», που δεν έχει σχέση με το αντίστοιχο του υπόλοιπου πλανήτη. Η ψυχολογική ανάλυση συνυπάρχει με την ιστορική εξέλιξη, αλλά και τη βιογράφηση του Τέσλα, και μάλιστα όλα αυτά μοιράζονται ισάξια στον φιλμικό χρόνο, ενώ σε μεγάλο σημείο συνυπάρχουν.
Αρπάξτε φράσεις που αναφέρουν, λ.χ., το σύμπαν ως μηχανή, χωρίς κατά ανάγκη να επιβάλλεται σε συμφωνήσετε απόλυτα. Ως προς αυτό, το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε ως δέκτες, είναι να πάψουμε έπειτα τη λήψη, και να κάνουμε επεξεργασία της πληροφορίας. Κανένα μυαλό δεν υπολείπεται του άλλου, αρκεί να σπάσουμε εσωτερικά φράγματα που μας κρατούν από τα παράγουμε ομοίως θαυμαστά έργα σαν αυτά του σερβο-αμερικανού εφευρέτη.
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
