Ο Ρέι Τάνγκο φορά ακριβά ρούχα, είναι μπον-βιβέρ και τον περισσότερο καιρό μιλά στο κινητό με τον χρηματιστή του. Αντίθετα, ο Γκάμπριελ Κας θυμίζει ακόμη οργισμένο έφηβο με το ανέμελο στιλ του και την αρκετά άξεστη συμπεριφορά του. Παρόλα αυτά οι δυο τους αποτελούν το πιο «αποτελεσματικό» ντουέτο αστυνομικών της δίωξης ναρκωτικών του Λος Άντζελες, γεγονός που έχει προκαλέσει την έντονη δυσαρέσκεια του Ιβ Περέζ. Καθότι ο τελευταίος ασχολείται με το εμπόριο ναρκωτικών, οι Τάνγκο και Κας θα πρέπει να αποσυρθούν από την ενεργό δράση. Βάζοντας σε εφαρμογή ένα πανούργο σχέδιο, ο Περέζ καταφέρνει να ενοχοποιήσει τους δύο αστυνομικούς με αποτέλεσμα να κατηγορηθούν για φόνο και να φυλακιστούν. Ανάμεσα σε κρατούμενους που οι ίδιοι έχουν κλείσει εκεί μέσα, ο Τάνγκο και ο Κας θα πρέπει να συνεργαστούν για μια ακόμη φορά και να παραμερίσουν τις διαφορές τους προκειμένου να επιζήσουν. Διότι ο Ιβ Περέζ είναι αποφασισμένος να τους βγάλει από τη μέση.

Σκηνοθεσία:

Andrey Konchalovskiy

Albert Magnoli (κάποιες σκηνές)

Κύριοι Ρόλοι:

Sylvester Stallone … Raymond ‘Ray’ Tango

Kurt Russell … Gabriel ‘Gabe’ Cash

Teri Hatcher … Katherine ‘Kiki’ Tango

Jack Palance … Yves Perret

Brion James … Requin

Geoffrey Lewis … αστυνόμος Schroeder

Edward Bunker … αστυνόμος Holmes

James Hong … Quan

Michael J. Pollard … Owen

Michael Jeter … Floyd Skinner

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Randy Feldman

Παραγωγή: Peter Guber, Jon Peters

Μουσική: Harold Faltermeyer

Φωτογραφία: Donald E. Thorin

Μοντάζ: Hubert de La Bouillerie, Robert A. Ferretti

Σκηνικά: J. Michael Riva

Κοστούμια: Bernie Pollack

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.

Τίτλοι

  • Αυθεντικός Τίτλος: Tango & Cash
  • Ελληνικός Τίτλος: Τάνγκο & Κας
  • Εναλλακτικός Ελλ. Τίτλος: Τάνγκο και Κας

Παραλειπόμενα

  • Η παραγωγή γνώρισε μεγάλη περιπέτεια. Μετά από τρεις μήνες γυρισμάτων, ο Andrei Konchalovsky απολύθηκε από τον παραγωγό Jon Peters, μετά από έντονη διαφωνία που “επίσημα” αφορούσε το φινάλε. Όπως ο ίδιος αποκάλυψε αργότερα, εκείνος και ο Stallone ήθελαν ένα σοβαρό τελείωμα για το φιλμ, ενώ ο Peters επέμενε στο κωμικό. Επίσης, ενώ προσλήφθηκε για να κάνει μια αστυνομική ταινία με κωμικά στοιχεία, ήθελαν από αυτόν κάτι που να φτάνει στην παρωδία. Μια άλλη εκδοχή έλεγε ότι ο ρώσος σκηνοθέτης είχε πέσει έξω στο μπάτζετ. Πριν πάντως τελειώσει τη δουλειά του ο Konchalovsky, ήταν ο Stallone που έκανε γενικό κουμάντο, κάτι που ο ίδιος θεώρησε σεβαστό μια και υπήρχε  χάος, ακόμα κι αν ο σταρ έβαλε κι αυτός το χέρι του στην απόλυση. Τότε ανέλαβε προσωρινά πρώτος ο Peter MacDonald (σκηνοθέτης του τρίτου Ράμπο), που ήταν στους βοηθούς σκηνοθεσίας, ενώ αυτός που τελείωσε την ταινία ήταν ο Albert Magnoli, που σκηνοθέτησε μόνος του όλο το φινάλε.
  • Ενώ δύνονταν μάχη για να προλάβει η ταινία να μονταριστεί πριν την ανακοινωμένη έξοδο στις αίθουσες, η Warner Bros αρνούνταν σειρά από τελικά μοντάζ πριν εγκρίνει ένα οριστικό. Εντέλει πρόλαβε να βγει στις 15 Δεκεμβρίου, αλλά στο τσίμα-τσίμα, με τη συμβολή του μοντέρ Stuart Baird.
  • Αρχικά είχαν υπογράψει να πρωταγωνιστούν οι Sylvester Stallone και Patrick Swayze. Εντέλει ο δεύτερος αποχώρησε για να κάνει το Ο Μπράβος.
  • Στα υπόψιν για τον ρόλο του Κας, ήταν οι: Michael Biehn, Pierce Brosnan, Kevin Costner, Harrison Ford, Richard Gere, Mel Gibson, Don Johnson, Michael Keaton, Ray Liotta, Liam Neeson, Michael Nouri, Gary Oldman, Robert Patrick, Bill Paxton, Ron Perlman, Dennis Quaid, Gary Sinise, Bruce Willis και James Woods.
  • Ο ίδιος ο Stallone απόλυσε από τη διεύθυνση φωτογραφίας τον Barry Sonnenfeld.
  • Το μπάτζετ είχε εκτοξευθεί στα 54 εκατομμύρια δολάρια, με τα κέρδη να φτάνουν στα 63,4.

Μουσικά Παραλειπόμενα

  • Όταν μετά τα πολλά μοντάζ ο Harold Faltermeyer δεν ήταν πια διαθέσιμος, ήταν ο Gary Chang που συμπλήρωσε τη μουσική.

Κριτικός: Χάρης Καλογερόπουλος

Έκδοση Κειμένου: 29/12/2014

Αυτή η κωμική περιπέτεια του υποείδους «buddy-cop» (δυο αστυνομικοί μαζί που αρχικά δεν χωνεύονται και τελικά συνεργάζονται) έχει μείνει περισσότερο στην ιστορία για τους ομοφυλοφιλικούς υπαινιγμούς που υποτίθεται ότι υποβόσκουν -όπως σε πολλές ταινίες του είδους, με την έννοια μιας επιθυμίας που δεν είναι ποτέ συνειδητή ή σκάει στην επιφάνεια ως αστείο. Ταυτόχρονα, η «κουλαμάρα» του Σιλβέστερ Σταλόνε βοηθάει το κωμικό στοιχείο, είτε ως υποκριτική αδυναμία, είτε ως σωστή εκμετάλλευση της από τον σκηνοθέτη Αντρέι Κοντσαλόφσκι («Το Τρένο της Μεγάλης Φυγής»), και ο Κερτ Ράσελ σιγοντάρει, ας πούμε ως «αντικείμενο του πόθου»! Πάντα υπογείως, σαν ένα μεγάλο σημειολογικό καλαμπούρι.

Βαθμολογία:


Γκαλερι φωτογραφιων

26 φωτογραφίες

Μοιραστειτε ενα σχολιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *