Χριστούγεννα στο Τίνσελταουν, και η Σι-Ντι επιστρέφει στην πόλη της. Μαθαίνοντας ότι ο νταβατζής φίλος της δεν παρέμεινε πιστός κατά τις 28 ημέρες που αυτή βρίσκονταν πίσω από κάγκελα, η καλύτερη της φίλη και τρανσέξουαλ Αλεξάντρα οργανώνει αποστολή για να μάθουν από πού ξεκίνησε αυτή η σκανδαλώδης φήμη. Η αποστολή μετατρέπεται σε οδύσσεια, περνώντας από διάφορους τύπους του Λος Άντζελες, όπως μια αρμενική οικογένεια με δικά της προβλήματα απιστίας.
Σκηνοθεσία:
Sean Baker
Κύριοι Ρόλοι:
Kitana Kiki Rodriguez … Sin-Dee Rella
Mya Taylor … Alexandra
James Ransone … Chester
Mickey O’Hagan … Dinah
Karren Karagulian … Razmik
Clu Gulager … ‘Cherokee’
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Sean Baker, Chris Bergoch
Παραγωγή: Sean Baker, Karrie Cox, Marcus Cox, Darren Dean, Shih-Ching Tsou
Φωτογραφία: Sean Baker, Radium Cheung
Μοντάζ: Sean Baker
Κοστούμια: Shih-Ching Tsou
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Πολύ θετική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Tangerine
- Ελληνικός Τίτλος: Tangerine
Κύριες Διακρίσεις
- Βραβείο ανεξάρτητης κάμερας στο φεστιβάλ του Κάρλοβι Βάρι.
Παραλειπόμενα
- Η ταινία είναι γυρισμένη με τρία smartphone iPhone 5S.
- Η Mya Taylor ξεκίνησε να παίρνει γυναικείες ορμόνες την εποχή ακριβώς των γυρισμάτων.
- Πρώτη ταινία του Sean Baker που πήρε χαρακτηρισμό από την επιτροπή αξιολόγησης. Οι προηγούμενες του είχαν κυκλοφορήσει ως unrated.
Κριτικός: Χάρης Καλογερόπουλος
Έκδοση Κειμένου: 8/11/2015
H τρανς Σιν Ντι αποφυλακίζεται και μαθαίνει από την κολλητή της, Αλεξάντρα, ότι ο αγαπητικός και νταβατζής της την απατούσε και μάλιστα με «ψάρι» (= βρώμικο αιδοίο= γυναίκα). Φουριόζα, παίρνει τους δρόμους γύρω από την πορνοπιάτσα Highland Avenue και Santa Monica Boulevard του L.A., ψάχνοντας και την «bitch» και τον δικό της, για να καθαρίσει τα πράγματα, ενώ η Αλεξάντρα την ακολουθεί, έχοντας έγνοια και για το μουσικό νουμεράκι της που θα κάνει σε ένα μπαράκι. Στην ιστορία διασταυρώνεται και κομμάτι της ζωής ενός αρμένη ταξιτζή.
Prince of Broadway (2008), Starlet (2012) και τώρα το Tangerine. Ο σκηνοθέτης-σεναριογράφος Σον Μπέικερ έχει ήδη αφήσει δυνατό αποτύπωμα στην αμερικανική indie σκηνή, ασχολούμενος όχι με τα διανοούμενα νευρωσικά παιδάκια των προαστίων, αλλά με το περιθώριο. Πόρνες, γυρολόγοι της παραοικονομίας (τσάντες μαϊμού), μια γριά 85άρα (περιθώριο της βιολογίας) κ.λπ. Η ντοκιμαντερίστικη ματιά του εμπλουτίζεται από χιούμορ που φορτίζει με πολλαπλές σημασίες το κοινωνικό σχόλιο και το δράμα. Πάνω απ` όλα, σινεμά-αλήθεια.
Στο εν λόγω φιλμ, ξεκινάμε ανεκδοτολογικά, με «καλιαρντή» ψυχαγωγία. Σταδιακά όμως οι χαρακτήρες αρχίζουν να αποκτούν υπόσταση και πίσω από τα ξεκατινιάσματα βλέπουμε μια σοβαρή και πλήρη διαχείριση αναγκών που κοντράρονται με αυτό που λέμε μπέσα ή αλληλεγγύη. Πίσω από την «αμορφωσιά και τη χαζομάρα», βλέπουμε τη γνώση και την ευαισθησία. Παράλληλα, στην αρμένικη οικογένεια κοντράρονται επί της ουσίας κι όχι για το θεαθήναι. Κι αυτά, χωρίς σοβαροφάνεια, χωρίς ίχνος μελό, με τη φαινομενική «προχειρότητα» από τις κάμερες iPhone 5s, εφοδιασμένες με anamorphic-adapters, με τις οποίες είναι γυρισμένο ολόκληρο το φιλμ.
Έχουμε δει πολλές ταινίες περιθωρίου που κατά βάθος είναι εύκολες. Ο Σον Μπέικερ είναι άλλη περίπτωση. Κάνει σύνθεση, έχει ρυθμό, πλάθει δραματουργικά το «τύπου ξεπέτα» υλικό του. Έχει βρει τρόπο.
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
