Tales of Halloween
- Tales of Halloween
- The October Society Presents: Tales of Halloween
- 2015
- ΗΠΑ
- Αγγλικά
- Θρίλερ, Μαύρη Κωμωδία, Μεταφυσικό Θρίλερ, Τρόμου, Φαντασίας
Το κοινό είναι μια γειτονιά στα προάστια, μία συγκεκριμένη νύχτα που γιορτάζεται το Χάλογουιν. Μια παρέλαση από φαντάσματα, εξωγήινους, ψυχοπαθείς δολοφόνους, σε μια ανθολογία δέκα μικρών ιστοριών φρίκης.
Σκηνοθεσία:
Darren Lynn Bousman, Axelle Carolyn, Adam Gierasch, Andrew Kasch, Neil Marshall, Lucky McKee, Mike Mendez, Dave Parker, Ryan Schifrin, John Skipp, Paul Solet
Κύριοι Ρόλοι:
Barry Bostwick … Κος Abbadon
James Duval … Dante
Pollyanna McIntosh … Bobbie
Kristina Klebe … ντετέκτιβ McNally
Marc Senter … Jack
John Landis … Jebediah Rex
Adrienne Barbeau … DJ
Booboo Stewart … Isaac
Keir Gilchrist … ο άγνωστος
Alex Essoe … Lynn
Lin Shaye … η μητέρα της Lynn
Pat Healy … Bob
Joe Dante … καθηγητής Milo Gottleib
Stuart Gordon … Sherlock Holmes
Lisa Marie … η χήρα
Jose Pablo Cantillo … Dutch
John Savage … αστυνόμος J.G. Zimmerman
Barbara Crampton … Darla
Caroline Williams … Κα Blake
Greg McLean … Ray Bishop
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Dave Parker, Clint Sears, Greg Commons, Axelle Carolyn, Lucky McKee, Molly Millions, John Skipp, Andrew Kasch, Mike Mendez, Dave Parker, Ryan Schifrin, Neil Marshall
Δημιουργός: Axelle Carolyn
Παραγωγή: Axelle Carolyn, Patrick Ewald, Mike Mendez
Μουσική: Joseph Bishara, Michael Sean Colin, Christopher Drake, Christian Henson, Bobby Johnston, Sean Spillane, Kung Fu Vampire, Edwin Wendler, Austin Wintory
Φωτογραφία: Jan-Michael Losada, Zoran Popovic, David Tayar, Alex Vendler, Richard J. Vialet, Joseph White, Scott Winig
Μοντάζ: Matthew Barry, Josh Ethier, Andrew Kasch, Mike Mendez, Vanessa Menendez, Eddie Oswald, Dave Parker, Zach Passero, Brian J. Smith, Sean Tretta
Σκηνικά: Krista Gall, Sara Millan, Anthony Pearce, Jennifer Spence
Κοστούμια: Rachel Apatoff, Julia Chase, Susan Doepner-Senac, Kea Konneker
Κυριότερη Προβολή στην Ελλάδα: Ακυκλοφόρητη.- Παγκόσμια Κριτική Αποδοχή (Μ.Ο.): Θετική.
Τίτλοι
Αυθεντικός Τίτλος: Tales of Halloween
Διεθνής Τίτλος: The October Society Presents: Tales of Halloween
Παραλειπόμενα
- Τίτλοι ιστοριών και σκηνοθέτες:
Trick του Adam Gierasch
Bad Seed του Neil Marshall
Grim Grinning Ghost της Axelle Carolyn
The Weak and the Wicked του Paul Solet
Friday the 31st του Mike Mendez
The Ransom of Rusty Rex του Ryan Schifrin
This Means War των Andrew Kasch, John Skipp
The Night Billy Raised Hell του Darren Lynn Bousman
Sweet Tooth του Dave Parker
Ding Dong του Lucky McKee
Εξωτερικοί Σύνδεσμοι
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 20/11/2015
Δεν μπορείς να πεις το «πατροπαράδοτο» άνιση ταινία, κάτι δηλαδή που συνηθίζεται στις ταινίες-μωσαϊκά. Κι αυτό γιατί όλες οι ιστορίες είναι ένα σκέτο χάλι! Ψέματα. Αυτή ήταν η σκέψη μου μέχρι τις δύο έσχατες εκ των δέκα, που χωρίς να κάνουν την ανατροπή, δεν είναι τουλάχιστον ευκαταφρόνητες. Γιατί, γενικά, μιλάμε για ιστορίες με μηδενική έμπνευση, που κάνουν κι εκείνες τις μέτριες που μεσουράνησαν τη δεκαετία του 1980 να φαντάζουν σταθμοί του τρόμου. Η γενική σύλληψη, πάντως, δεν είναι διόλου κακή, αν κι εκτός ΗΠΑ και μερικών άλλων χωρών, η 31η του Οκτώβρη δεν σημαίνει και τίποτα το ξεχωριστό. Σε θέμα κλίματος, ναι υπάρχει πανδαισία Halloween, με σπίτια ολόγυρα στολισμένα αναλόγως, παιδιά να αναζητούν κέρασμα ή φάρσα, και στολές, μια και σχεδόν άπαντες φορούν κάποια και μάλιστα γουστόζικη. Όλα αυτά θα έφταναν, αλλά…
Δεν μιλάμε για μικρού μήκους ταινίες, ο όρος μοιάζει άφαντος στην προκειμένη περίπτωση, αλλά για παρατεταμένα διαφημιστικά σποτάκια. Πολύ μικρή η διάρκεια του καθενός και μηδενική η ανάπτυξη πλοκής. Για την ακρίβεια, έχουμε τη μία σκέτη-νέτη ιδέα, μονότονη ανάπτυξη στο πόδι και ευτυχώς ένα κάποιο twist στο φινάλε. Σε μία ιστορία που λείπει κι αυτό το τελευταίο, έχουμε το απόλυτο «τι κάνουμε εδώ»! Όπως είπα κι εξαρχής, ευτυχώς οι δύο τελευταίες ιστοριούλες αφήνουν εντέλει ένα «ουφ» στη θέαση μας, αν φυσικά έχετε αντέξει ως εκεί και δεν έχετε αποχωρήσει της θέασης με «ελαφριά πηδηματάκια». Δεν ενοχλεί κάπου το ότι το θέαμα γενικά είναι μοντέρνο, ούτε φυσικά οι κουβάδες αίματος. Αλλά είναι αυτή η έλλειψη έμπνευσης, το ότι κανένας σεναριογράφος δεν το πάλεψε ούτε στο ελάχιστο, πέρα από το ένα «τσικ» στο φινάλε της εκάστοτε ιστοριούλας.
Αν ήμουν Αμερικανός, μπορεί να το ξανάβλεπα, έτσι για το όλο κλίμα, εκείνη τη μία συγκεκριμένη ημέρα. Στην προκειμένη, από μακριά κι αγαπημένοι…
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
