Για έναν μήνα κάθε χρόνο, πέντε -ιδιαίτερα ανταγωνιστικοί μεταξύ τους- φίλοι αφήνουν πίσω τους δουλειές, οικογένειες και σχέσεις και μαζεύονται για να παίξουν κυνηγητό, πιστοί σ’ ένα δικό τους έθιμο που κρατά από τότε που πήγαιναν στο δημοτικό. Φέτος, το παιχνίδι συμπίπτει με τον γάμο του μοναδικού αήττητου συμπαίκτη τους. Και παρόλο που λόγω της συγκυρίας όλοι τον θεωρούν έναν εύκολο πλέον στόχο, εκείνος τους περιμένει στη γωνία και είναι έτοιμος για όλα.
Σκηνοθεσία:
Jeff Tomsic
Κύριοι Ρόλοι:
Ed Helms … Hogan ‘Hoagie’ Malloy
Jeremy Renner … Jerry Pierce
Jon Hamm … Bob Callahan
Jake Johnson … Randy ‘Chilli’ Cilliano
Hannibal Buress … Kevin Sable
Annabelle Wallis … Rebecca Crosby
Isla Fisher … Anna Malloy
Rashida Jones … Cheryl Deakins
Leslie Bibb … Susan Rollins
Nora Dunn … Linda Malloy
Brian Dennehy … Κος Cilliano
Thomas Middleditch … Dave
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Rob McKittrick, Mark Steilen
Στόρι: Mark Steilen
Παραγωγή: Todd Garner, Mark Steilen
Μουσική: Germaine Franco
Φωτογραφία: Larry Blanford
Μοντάζ: Josh Crockett
Σκηνικά: David Sandefur
Κοστούμια: Denise Wingate
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Tag
- Ελληνικός Τίτλος: Tag
Σεναριακή Πηγή
- Άρθρο: It Takes Planning, Caution to Avoid Being It του Russell Adams.
Παραλειπόμενα
- Η ταινία βασίζεται στην αληθινή ιστορία μιας παρέας φίλων, όπως αυτή παρουσιάστηκε σε άρθρο της The Wall Street Journal τον Ιανουάριο του 2013. Έκτοτε, η παρέα πολιορκήθηκε για να δώσει τα δικαιώματα ώστε να γίνει η ιστορία τους ταινία, κι αυτοί μέσα σε έναν μήνα δέχτηκαν.
- Το σενάριο γράφτηκε με τον Will Ferrell και τον Jack Black να θεωρούνται σίγουροι ότι θα παίξουν. Αμφότεροι όμως στη συνέχεια εγκατέλειψαν.
- Κατά τα γυρίσματα, ο Jeremy Renner έπαθε κάταγμα στον δεξί του αγκώνα και τον αριστερό του καρπό.
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 14/6/2019
Οι ταινίες ανδροπαρέας είναι ένα είδος που φάνταζε βαλτωμένο, δίχως να κάνει πολλά βήματα πέρα από το «Hangover». Ο τηλεοπτικός σκηνοθέτης Τζεφ Τόμζικ έχει όμως μια ιδέα που μπορεί να το έβαζε λίγο μπρος, μια ιδέα μάλιστα που κρατάει από αληθινή περίπτωση. Προδίδεται όμως από την έλλειψη εμπειρίας ως προς τη δομή που επιβάλλεται να έχει μια κινηματογραφική ταινία, εναλλάσσοντας άτσαλα τις καταστάσεις και τα συναισθήματα. Μια «τραμπάλα» που δεν μπορεί να ισορροπήσει ανάμεσα σε τυπικά τρυφερές στιγμές, και κάποιες ακραίες αλά σλάπστικ και «Jackass» σκηνές. Πολύ απλά, θα αναζητήσει μοιραία ένα είδος κοινού που θα μπορέσει να ανεχτεί αμφότερες τις φάσεις, ενώ αν επέμενε στη δεύτερη, ίσως έβγαζε, τουλάχιστον, εμπορικό ή «cult» λαγό. Και ακόμα χειρότερα, κάνει το αντισυμβατικό απόλυτα καθωσπρέπει, ίσως από φόβο, ίσως όμως κι από έλλειψη ολοκληρωμένης σεναριακής έμπνευσης.
Βαθμολογία: