Syriana
- Syriana
- 2005
- ΗΠΑ
- Αγγλικά, Ούρντου, Αραβικά, Περσικά, Γαλλικά, Μανδαρινικά
- Δραματικό Θρίλερ, Κατασκοπική, Πολιτική, Πολιτικό Θρίλερ
- 09 Μαρτίου 2006
Αμέσως μετά από μια αποτυχημένη αποστολή στην Μέση Ανατολή, ο βετεράνος μυστικός πράκτορας Μπομπ Μπαρνς διατάσσεται να αναλάβει την εκτέλεση του φιλόδοξου και φιλελεύθερου πρίγκιπα Ναζίρ, διαδόχου μιας σημαντικής πετρελαιοπαραγωγού χώρας του Περσικού Κόλπου. Οι λόγοι είναι προφανείς, αφού οι κινήσεις του νεαρού σεΐχη να προσεγγίσει το αγοραστικό ενδιαφέρον των Κινέζων για μαύρο χρυσό και φυσικό αέριο, φέρνουν αναστάτωση στις τάξεις του αμερικανικού βιομηχανικού κολοσσού της Κόνεξ. Την ίδια στιγμή, οι επεκτατικές βλέψεις της ίδιας εταιρίας πέφτουν πάνω στη μικρότερη τεξανική επιχείρηση εξόρυξης πετρελαίου Κίλεν, που έχει καταφέρει να αποσπάσει τα δικαιώματα γεώτρησης στο πλούσιο υπέδαφος του Καζακστάν. Και οι δύο απόπειρες όμως – δολοφονίας και συγχώνευσης – έχουν έναν κοινό παρανομαστή, που είναι βαμμένος με αίμα και προδοσία.
Σκηνοθεσία:
Stephen Gaghan
Κύριοι Ρόλοι:
George Clooney … Bob Barnes
Matt Damon … Bryan Woodman
Jeffrey Wright … Bennett Holiday
Christopher Plummer … Dean Whiting
Nicky Henson … Sydney Hewitt
David Clennon … Donald Farish III
Peter Gerety … Leland ‘Lee’ Janus
Amanda Peet … Julie Woodman
Chris Cooper … Jimmy Pope
Tim Blake Nelson … Daniel ‘Danny’ Dalton, Jr.
William Hurt … Stan Goff
Tom McCarthy … Fred Franks
Max Minghella … Robby Barnes
Mark Strong … Mussawi
Mazhar Munir … Wasim Ahmed Khan
Nadim Sawalha … εμίρης Hamed Al-Subaai
Alexander Siddig … πρίγκιπας Nasir Al-Subaai
Amr Waked … Mohammed Sheik Agiza
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Stephen Gaghan
Παραγωγή: Jennifer Fox, Georgia Kacandes, Michael Nozik
Μουσική: Alexandre Desplat
Φωτογραφία: Robert Elswit
Μοντάζ: Tim Squyres
Σκηνικά: Dan Weil
Κοστούμια: Louise Frogley
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Syriana
- Ελληνικός Τίτλος: Syriana
Σεναριακή Πηγή
- Βιβλίο: See No Evil: The True Story of a Ground Soldier in the CIA’s War on Terrorism του Robert Baer.
Κύριες Διακρίσεις
- Όσκαρ δεύτερου αντρικού ρόλου (George Clooney). Υποψήφιο για αυθεντικό σενάριο.
- Χρυσή Σφαίρα δεύτερου αντρικού ρόλου (George Clooney). Υποψήφιο για μουσική.
- Υποψήφιο για Bafta δεύτερου αντρικού ρόλου (George Clooney).
Παραλειπόμενα
- Ο Steven Soderbergh ήταν που έστειλε στον Gaghan, σεναριογράφο του στο συγγενικό ως δομή Traffic, το βιβλίο του Robert Baer, και αγόρασε τα δικαιώματα του για ταινία.
- Η επιρροή από το αυτοβιογραφικό βιβλίο του Robert Baer υπάρχει αλλά είναι μικρή, ούτως ώστε δεν αναφέρεται στα κρέντιτ.
- Ο Harrison Ford απέρριψε τον ρόλο του Μπαρνς, αλλά αργότερα δήλωσε μετανιωμένος.
- Ο Christian Bale ήταν η πρώτη επιλογή για τον Γούντμαν, αλλά δεν ήταν διαθέσιμος.
- Γυρίστηκε σε πέντε ηπείρους, σε 200 διαφορικές τοποθεσίες. Υπάρχουν 100 ομιλούντες ρόλοι.
- Τα ονόματα εταιριών και οργανισμών παρουσιάζονται με καλυμμένους τίτλους, αν κι αναφέρονται σε αληθινές επωνυμίες.
- Υπήρχε κι ένα ακόμα κεφάλαιο με πρωταγωνίστρια τη Michelle Monaghan ως Μις Αμερική, αλλά κόπηκε όταν ενέσκηψε κίνδυνος να μπερδευτεί πολύ η ταινία. Μαζί κόπηκε και η συμμετοχή της Greta Scacchi, που έπαιζε τη σύζυγο του Μπαρνς.
- Ο George Clooney πήρε 16 κιλά για τον ρόλο. Σε αυτό όμως οφείλονταν ότι αναγκάστηκε να περάσει έναν μήνα στο κρεβάτι, όταν υπέστη τραυματισμό στη σπονδυλική στήλη κατά τα γυρίσματα. Εντέλει, χρειάστηκε εγχείρηση.
Κριτικός: Χάρης Καλογερόπουλος
Έκδοση Κειμένου: 2/5/2010
Ο Στίβεν Γκέιγκαν, που σκηνοθετεί και μεταφέρει σε σενάριο (όπως έκανε και με το «Traffic») ένα βιβλίο του Ρόμπερτ Μπάερ, στη δεύτερη αυτή του ταινία (προηγήθηκε το «Abandon», 2002) προχωρεί πολύ τολμηρά σε μια κινηματογραφική γραφή όπου η διεθνής κατάσταση των πραγμάτων δεν καταγράφεται μέσα από συμπεριφορές και συναισθήματα δυο τριών κεντρικών ηρώων, αλλά δομείται πάνω στην εικόνα του ίδιου του συνόλου. Οι πετρελαϊκές συνωμοσίες γίνονται ένα γιγαντιαίο θέατρο με μεγάλες εταιρίες, πράκτορες της ΣΙΑ, Άραβες τιτλούχους, Πακιστανούς εργάτες, αρχηγούς της Χεσμπολά κ.λ.π. Υπάρχει αφηγηματική γραμμή αλλά χρειάζεται τεταμένη προσοχή τού θεατή με τον ίδιο τρόπο που, καθημερινά στη ζωή του, αν θέλει να καταλάβει τι τρέχει διεθνώς πρέπει από δελτία ειδήσεων και άρθρα εφημερίδων να «τσιμπήσει» εκείνα τα στοιχεία που θα συγκροτήσουν το παζλ. Εδώ ο σκηνοθέτης απομονώνει τα κατάλληλα στοιχεία του παζλ και τα παραθέτει οργανικά, αλλά η έλλειψη μιας «οικείας» ίντριγκας καθιστά την ανάγνωση δύσκολη. Μήπως είμαστε μπροστά σε ένα σινεμά που αν ασκηθούμε σε αυτό (κι αν και αυτό βελτιώσει τους κώδικές του) θα προκύψει μια νέα οπτική αντιληπτική ικανότητα;
Βαθμολογία: