Sunshine

Βρισκόμαστε στο 2057. Ο Ήλιος πεθαίνει και μαζί του κινδυνεύει και η Γη. Η παγκόσμια κοινωνία συνασπίζεται προκειμένου να σταλεί μια αποστολή στον ήλιο, με στόχο να ενεργοποιήσει το κομμάτι του που αργοπεθαίνει. Η πρώτη αποστολή αποτυγχάνει και μετά από 7 χρόνια κι ενώ η Γη βρίσκεται στο χείλος της καταστροφής, μια νέα αποστολή που αποτελείται από αστροναύτες και επιστήμονες ξεκινά για να δώσει λύση στο πρόβλημα. Πολλά πράγματα θα πάνε στραβά και οι αστροναύτες που φέρουν στους ώμους τους την ευθύνη της διάσωσης του ανθρώπινου είδους θα υπερβούν τα όριά τους…

Σκηνοθεσία:

Danny Boyle

Κύριοι Ρόλοι:

Cillian Murphy … Robert Capa

Chris Evans … James Mace

Rose Byrne … Cassie

Michelle Yeoh … Corazon

Cliff Curtis … Searle

Troy Garity … Harvey

Hiroyuki Sanada … Kaneda

Benedict Wong … Trey

Mark Strong … Pinbacker

Chipo Chung … Icarus (φωνή)

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Alex Garland

Παραγωγή: Andrew Macdonald

Μουσική: John Murphy

Φωτογραφία: Alwin H. Kuchler

Μοντάζ: Chris Gill

Σκηνικά: Mark Tildesley

Κοστούμια: Suttirat Anne Larlarb

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.

Τίτλοι

• Αυθεντικός Τίτλος: Sunshine
• Ελληνικός Τίτλος: Sunshine

Παραλειπόμενα

• Αρχές του 2005 και ο Danny Boyle ετοιμάζονταν για μια μεγάλη ταινία καταστροφής της Warner Bros. που θα βασίζονταν σε αληθινή ιστορία, μέχρι όμως την οριστική της αναβολής λόγω αντίδρασης εκ μέρους των επιζώντων των αληθινών γεγονότων. Την ίδια εποχή έλαβε το συγκεκριμένο σενάριο από τον ήδη δύο φορές συνεργάτη του, Alex Garland, και το προώθησε στην 20th Century Fox. Εκείνοι ήταν διστακτικοί, μια και το επίσης διαστημικής θεματικής Solaris του ίδιου στούντιο δεν είχε πάει καλά στα ταμεία το 2002. Εγκρίθηκε παρόλα αυτά από τη θυγατρική Fox Searchlight Pictures, με την προϋπόθεση όμως ότι θα βρίσκονταν κεφάλαια από τη Βρετανία για να συμπληρωθούν τα 40 εκατομμύρια δολάρια που απαιτούσε το μπάτζετ. Αφού ο παραγωγός Andrew Macdonald πέτυχε να τα συγκεντρώσει από τέσσερις διαφορετικές πηγές, τα γυρίσματα ορίστηκαν για το καλοκαίρι του 2005. Ο δε Boyle ήταν χαρούμενος που δούλευε εκ νέου για τη Searchlight, μια και ως μικρό στούντιο τού παρείχε απόλυτη δημιουργική ελευθερία.
• Η διαδικασία της παραγωγής ακολούθησε το εξής πλάνο: Boyle και Garland εργάστηκαν επί έναν χρόνο πάνω στο σενάριο, ένας επιπλέον χρόνος πήγε στην προετοιμασία, έγιναν τα γυρίσματα μέσα σε τρεις μήνες, και ένας επιπλέον χρόνος πήγε στο μοντάζ και τα ψηφιακά εφέ. Μετά από αυτά όμως ο Boyle δήλωσε πως δεν θα επέστρεφε ποτέ στην επιστημονική φαντασία, μια και ήταν για αυτόν μια εξουθενωτική εμπειρία, τόσο σωματικά όσο και πνευματικά.
• Έχοντας ως πρότυπο το πρώτο Άλιεν, το πλήρωμα επιλέχτηκε με βάση την εθνοτική του ποικιλία. Ειδική προσοχή δόθηκε στη συμπερίληψη Κινέζων, μια και ήταν κοινή πίστη των δημιουργών ότι σε 50 χρόνια ΗΠΑ και Κίνα θα συνεργάζονται για τις διαστημικές αποστολές. Κατά νου είχαν και την Ινδία με τη Βραζιλία για παρόμοιο λόγο, αλλά φοβόντουσαν μη χαλάσει η συνοχή του καστ. Υποχρέωση όμως όλων των ηθοποιών ήταν να μιλούν με αμερικανική προφορά, καθαρά λόγω της εμπορικής στόχευσης της παραγωγής.
• Ο Boyle ακολούθησε ειδική ερμηνευτική μέθοδο για το καστ του, βάζοντας τους να διαμένουν όλοι μαζί ώστε να δέσουν σαν ομάδα. Τους επέβαλε να περάσουν κι από εκπαίδευση περί διαστήματος και αυτόνομης κατάδυσης, αλλά και να δουν -πάντα παρέα- συγκεκριμένες ταινίες. Για να αισθανθούν το κλειστοφοβικό κλίμα της ταινίας, τους έκανε εκτεταμένη περιήγηση σε πυρηνικό υποβρύχιο. Επίσης, όλοι δοκίμασαν να πιλοτάρουν ένα Boeing 747, φυσικά σε εξομοιωτή.
• Στη Michelle Yeoh είχαν αρχικά προσφέρει τον ρόλο του αρχηγού του πληρώματος, αλλά εκείνη αισθάνθηκε ανήμπορη να ανταποκριθεί σε αυτόν.
• Επιστημονικά, η ταινία δεν πήρε έγκριση από τους αναλυτές της, οι οποίοι επισήμαναν αρκετά σημεία που δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα. Παρόλα αυτά, συμβουλευτικό ρόλο στην παραγωγή είχαν επιστήμονες από τη NASA.
• Τα κεντρικά γυρίσματα έγιναν στα στούντιο 3 Mills, αλλά επιπλέον σκηνές δημιουργήθηκαν σε Αυστραλία και Σουηδία.
• Ο Boyle επισήμανε τις αρκετές φιλμικές επιρροές του για τη δημιουργία της ταινίας, αλλά ίσως η κρισιμότερη ήταν αυτή του γερμανικού Το Υποβρύχιο (1981) που όρισε εδώ τους κανόνες της κλειστοφοβίας.
• Η κριτική αποδοχή ήταν άνω του μετρίου, αλλά τα ταμεία καταρράκωσαν την παραγωγή. Το μπάτζετ των 40 εκατομμυρίων δολαρίων δεν υπερκαλύφθηκε ποτέ, μια και τα έσοδα σταμάτησαν στα 32.

Μουσικά Παραλειπόμενα

• Ο John Murphy ουσιαστικά συμπλήρωσε-ολοκλήρωσε μια δουλειά που ξεκίνησε η ηλεκτρονική μπάντα των Underworld. Βοήθεια δόθηκε κι από μια άλλη μπάντα, τους I Am Kloot, που υπογράφουν το θέμα Avenue of Hope.