Sucker Punch (2011)

ΣΥΝΟΨΗ

Ο κόσμος των ονείρων μιας νεαρής κοπέλας αποτελεί για εκείνην την ιδανική απόδραση από τη σκοτεινή πραγματικότητα που ζει. Χωρίς τους περιορισμούς του χρόνου και του χώρου, είναι ελεύθερη να πάει εκεί που την πηγαίνει το μυαλό της. Οι απίστευτες περιπέτειες της θολώνουν τις γραμμές ανάμεσα στην πραγματικότητα και τη φαντασία. Η Μπέιμπιντολ παρακινεί άλλες τέσσερις κοπέλες που ζουν κι αυτές φυλακισμένες μαζί της σε ένα ψυχιατρείο, οι οποίες θα βρεθούν να παίρνουν μέρος σε έναν πόλεμο φαντασίας ενάντια στα πάντα, από σαμουράι μέχρι ερπετά, έχοντας στη διάθεση τους ένα εικονικό οπλοστάσιο. Μαζί, θα πρέπει να αποφασίσουν τι είναι διατεθειμένες να θυσιάσουν, προκειμένου να μείνουν ζωντανές.

Σκηνοθεσία:

Zack Snyder

Κύριοι Ρόλοι:

Emily Browning … Babydoll

Abbie Cornish … Sweet Pea

Jena Malone … Rocket

Vanessa Hudgens … Blondie

Jamie Chung … Amber

Carla Gugino … Δρ Vera Gorski

Oscar Isaac … Blue Jones

Jon Hamm … High Roller/ο γιατρός

Scott Glenn … ο σοφός/ο στρατηγός/οδηγός λεωφορείου

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Zack Snyder, Steve Shibuya

Στόρι: Zack Snyder

Παραγωγή: Deborah Snyder, Zack Snyder

Μουσική: Tyler Bates, Marius De Vries

Φωτογραφία: Larry Fong

Μοντάζ: William Hoy

Σκηνικά: Rick Carter

Κοστούμια: Michael Wilkinson

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Αρνητική.

Τίτλοι

Αυθεντικός Τίτλος: Sucker Punch
Ελληνικός Τίτλος: Sucker Punch

Παραλειπόμενα

Ο Zack Snyder περιέγραψε την ταινία του ως “η Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων με οπλοπολυβόλα”…
Ως σχέδιο είχε παρουσιαστεί ήδη από το 2007, αλλά ο Snyder προτίμησε πρώτα να εργαστεί πάνω στο Watchmen.
Ο σκηνοθέτης ήθελε την Amanda Seyfried για τον πρώτο ρόλο, αλλά εκείνη δεν μπόρεσε να βολέψει τον προγραμματισμό της.
Evan Rachel Wood και Emma Stone έμειναν ως τις συνομιλίες για κάποιον ρόλο.
Η Freida Pinto ήταν υποψήφια για την Άμπερ.
Το καστ πέρασε 12 εβδομάδες προγύμνασης για τις ανάγκες των σκηνών δράσης. Αναφέρθηκε ότι οι πρωταγωνίστριες έφτασαν να σηκώνουν βάρη ακόμα και 110 κιλών.
Τον κύριο όγκο των ειδικών εφέ ανέλαβε η Animal Logic, επιστρατεύοντας 75 τεχνικούς.
Η Warner Bros. είχε αρχικά ανακοινώσει πως θα προβάλλονταν και σε 3D, κάτι που αργότερα εγκαταλείφθηκε.
Στη μονταζιέρα κόπηκαν αρκετά “ευαίσθητα σημεία”, ώστε να ταινία να πάρει το PG-13. Αυτά έπειτα βρέθηκαν στη διάθεση του Home Cinema, με το extended-cut να διαρκεί συνολικά 128 λεπτά.
Δεν τα κατάφερε επί των ταμείων η ταινία, μια και εισέπραξε μεν 89,8 εκατομμύρια δολάρια, κόστισε δε 82.

Μουσικά Παραλειπόμενα

Η Emily Browning ερμηνεύει το Sweet Dreams (Are Made of This) των Eurythmics, και το Asleep των The Smiths, ενώ μαζί με τον Yoav ερμηνεύουν το Where Is My Mind? (Pixies), ειδικά για το φιλμ. Σε άλλες διασκευές, η ισλανδή Emiliana Torrini τραγουδάει το White Rabbit (Jefferson Airplane), οι Skunk Anansie λένε το Search and Destroy (The Stooges) και οι Carla Gugino, Oscar Isaac προσφέρουν ως ντουέτο το Love Is the Drug (Roxy Music). Το άλμπουμ έφτασε ως το νούμερο 22 των ΗΠΑ.

ΚΡΙΤΙΚΗ #1

Κριτικός: Χάρης Καλογερόπουλος
Έκδοση Κειμένου: 30/3/2011

Η baby Doll (Emily Browning), μετά τον θάνατο της μητέρας της, κλείνεται από τον πατριό της σε άσυλο ως τάχα διαταραγμένη, για να της φάει ο εν λόγω την περιουσία. Εκεί η ηρωίδα μας, και εν όψει λοβοτομής, φαντάζεται το περιβάλλον ως πορνείο-show club, στο οποίο της ζητούν να χορεύει επειδή ο χορός της είναι συγκλονιστικός. Ωστόσο εμείς αντί για το χορό βλέπουμε κάθε φορά αυτό που εκείνη φαντάζεται. Εντυπωσιακές σούπερ μάχες, άλλοτε κλασικού πολέμου, άλλοτε μυθικής εποχής με τέρατα κι άλλοτε στο μέλλον, στις οποίες μετέχουν οι συγκρατούμενες της. Οι χοροί έχουν στόχο να αποσπάσουν την προσοχή του προσωπικού του «πορνείου» καθώς οι κοπέλες μεθοδεύουν απόδραση.

Ο Zack Snyder (300, Watchmen) είναι φανερό ότι έχει μπερδέψει τα γραφικά, τα GGI και το διαφημιστικό clip, με το σινεμά. Κι όσο του δίνουν ελευθερία να κάνει τα δικά του, τόσο βυθίζεται σε ένα ντιζάιν με στόχο τη φασαρία, πασπαλισμένη με ηλεκτρονικά/φαζ ποπ-ροκ κομμάτια και με, υποτιθέμενα, νοήματα εφηβικού βεληνεκούς. Στο σενάριο οι ατάκες μοιάζουν να είναι επιλεγμένες με την προϋπόθεση να έχουν υπάρξει η κάθε μια σε άλλες 2.000 ταινίες, η ηρωίδα σπανίως ψελλίζει κάτι, είναι εικόνα comic, όπως εικόνες είναι σχεδόν όλοι με εξαίρεση ίσως τον μαστροπό του πορνείου (Oscar Isaac) ενώ εντελώς παράταιρη είναι και η παρουσία σε τρίτο ρόλο του πρωταγωνιστή της σειράς «Mad Men», Jon Hamm, ως γιατρού.

Πρόκειται για ένα c-movie της κακιάς ώρας, αλλά με μπόλικη απαστράπτουσα γραφιστική τέχνη και διαφημιστικού τύπου μοντάζ, που αδίκως φλερτάρει με τα manga γιατί εκεί το θέαμα υποτάσσεται σε σενάρια που συχνά δημιουργούν ένα νοηματικά ενδιαφέρον σύμπαν.

Το ιδανικό target group του «Sucker punch» είναι αγόρια 12-15 χρονών που θέλουν δράση παρέα με μπούστα και τακουνάτες μπουτάρες σε διχτυωτά καλσόν. Το έχει μάλιστα προετοιμάσει και για sequel, αν τραβήξει τους πιτσιρίκους.

Βαθμολογία:

ΚΡΙΤΙΚΗ #2

Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 3/4/2011

Ό,τι πιο ψεύτικο έχω δει εδώ και πολλά χρόνια επί της οθόνης! Η πλάκα όμως είναι πως είναι τόσο κραυγαλέα κίβδηλο, που ικανοποιεί τους σκοπούς του και κυρίως το κοινό στο οποίο, αυστηρά, στοχεύει. Όσοι, λοιπόν, περνούν τη μισή και βάλε ημέρα τους παίζοντας βιντεο-γκέιμ, θα αποθεώσουν τον άρχοντα της ψηφιακής τεχνολογίας, κύριο Zack Snyder. Η κριτική μιας ταινίας, όμως, δεν μπορεί να περιορίζεται στα γούστα μιας συγκεκριμένης ομάδας ανθρώπων, και το «τσεκούρι» πέφτει βαρύ για το πρώτο αληθινό παραστράτημα του πιο θεαματικού σκηνοθέτη των καιρών μας.

Μιλάμε για υπερτεχνολογία, τόση όμως που δεν μπορεί να κρύψει τις ψηφιακές της ατέλειες. Ο Snyder ήθελε να βάλει στο φιλμ του «και της Παναγιάς τα μάτια», με αποτέλεσμα κάποια από τα μάτια να είναι στραβά, να κράζουν για ψεύτικα από χιλιόμετρο. Πλοκή μην ψάχνετε, εκτός κι αν θεωρείτε το Resident Evil πρότυπο σεναρίου. Οι όμορφες κυρίες, και να έχουν κάποιο ταλέντο στην ερμηνεία, θα πρέπει να περιμένουν κάτι σε πιο «ταινία» για να το αναδείξουν. Έχουμε, δηλαδή, ένα έργο που κάποιους πρέπει να αποτρέψεις από να το δουν, και σε κάποιους να πεις «ακόμα εδώ είστε;». Από τα μίνι-cult της νεανικής ηλικίας, τα οποία μοιραία ξεπερνιούνται με το επόμενο φιλμικό «μπαμ».

Βαθμολογία: