Star Wars: Επεισόδιο ΙI – Η Επίθεση των Κλώνων (2002)

ΣΥΝΟΨΗ

Δέκα χρόνια μετά τα γεγονότα της Αόρατης Απειλής και την εισβολή της Εμπορικής Ομοσπονδίας στον πλανήτη Ναμπού, σημαντικές αλλαγές έχουν γίνει σε ολόκληρο τον γαλαξία και ειδικότερα στους γνώριμους ήρωες Όμπι-Ουαν Κενόμπι, Παντμέ Αμιντάλα και Άνακιν Σκάιγουοκερ. Η Αμιντάλα είναι πλέον γερουσιαστής και εκπροσωπεί την πατρίδα της στη Γαλαξιακή Γερουσία. Μια φατρία πολιτικών αυτονομιστών, των οποίων ηγείται ο κόμης Ντούκου, επιχειρεί να τη δολοφονήσει. Οι υπάρχοντες Τζεντάι δεν επαρκούν για να προστατέψουν τη Δημοκρατία από την απειλή και γι’ αυτό ο επικεφαλής γερουσιαστής Παλπατάιν αναζητά τη βοήθεια του Τζάνγκο Φετ, που υπόσχεται ότι ο στρατός των κλώνων του θα χειριστεί την κατάσταση. Στο μεταξύ, ο Όμπι-Ουαν Κενόμπι, δάσκαλος πλέον, συνεχίζει την εκπαίδευση του νεαρού Άνακιν Σκάιγουοκερ, ο οποίος φοβάται ότι ο κώδικας των Τζεντάι θα απαγορεύσει το εν εξελίξει ειδύλλιο του με την Αμιντάλα. Μετά την απόπειρα δολοφονία της, οι δύο Τζεντάι αναλαμβάνουν την προστασία της. Ενόσω νέες σχέσεις σχηματίζονται και ισχυρές δυνάμεις συγκρούονται, οι ήρωες έρχονται αντιμέτωποι με επιλογές που θα έχουν αντίκτυπο όχι μόνο στο δικό τους πεπρωμένο, αλλά και στη μοίρα της Γαλαξιακής Δημοκρατίας.

Σκηνοθεσία:

George Lucas

Κύριοι Ρόλοι:

Ewan McGregor … Obi-Wan Kenobi

Hayden Christensen … Anakin Skywalker

Natalie Portman … γερουσιαστής Amidala/Padme

Ian McDiarmid … γερουσιαστής Palpatine/Darth Sidious

Christopher Lee … κόμης Dooku/Darth Tyranus

Samuel L. Jackson … Mace Windu

Temuera Morrison … Jango Fett

Frank Oz … Yoda (φωνή)

Anthony Daniels … C-3PO

Kenny Baker … R2-D2

Daniel Logan … Boba Fett

Leeanna Walsman … Zam Wesell

Silas Carson … Ki-Adi-Mundi/αντιβασιλέας Nute Gunray

Ahmed Best … Jar Jar Binks

Jimmy Smits … γερουσιαστής Bail Organa

Oliver Ford Davies … Sio Bibble

Rose Byrne … Dorme

Pernilla August … Shmi Skywalker

Joel Edgerton … Owen Lars

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: George Lucas, Jonathan Hales

Στόρι: George Lucas

Παραγωγή: Rick McCallum

Μουσική: John Williams

Φωτογραφία: David Tattersall

Μοντάζ: Ben Burtt

Σκηνικά: Gavin Bocquet

Κοστούμια: Trisha Biggar

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.

Τίτλοι

Αυθεντικός Τίτλος: Star Wars: Episode II – Attack of the Clones
Ελληνικός Τίτλος: Star Wars: Επεισόδιο ΙI – Η Επίθεση των Κλώνων
Εναλλακτικός Τίτλος: Attack of the Clones
Εναλλακτικός Ελλ. Τίτλος: Ο Πόλεμος των Άστρων: Επεισόδιο ΙI – Η Επίθεση των Κλώνων

Άμεσοι Σύνδεσμοι

Star Wars Universe: η πλήρης λίστα ταινιών

Σεναριακή Πηγή

Χαρακτήρες franchise: Star Wars του George Lucas.

Κύριες Διακρίσεις

Υποψήφιο για Όσκαρ ειδικών εφέ.

Παραλειπόμενα

Το δεύτερο κεφάλαιο της πρίκουελ τριλογίας και δεύτερο της Skywalker Saga ξεκίνησε να σχεδιάζεται τον Μάρτιο του 2000, λίγους μήνες μετά την έξοδο στις αίθουσες του προηγούμενου μέρους.
Τα γυρίσματα διήρκεσαν από τον Ιούνιο του 2000, έως τον Σεπτέμβρη του ίδιου χρόνου. Τα κυριότερα έλαβαν χώρα στην Αυστραλία, αλλά έγιναν και σε Ιταλία, Τυνησία, Ισπανία, και στα στούντιο Ealing και Elstree Studios της Μεγάλης Βρετανίας.
Από τις πρώτες ταινίες που έκαναν εκτενή χρήση της υψηλής ευκρίνειας ψηφιακής κάμερας Sony HDW-F900.
Ο Lucas προτιμούσε ένα άγνωστο όνομα για τον ρόλο του Άνακιν, ενώ πριν καταλήξει πέρασε από οντισιόν τους: Jonathan Brandis, Ryan Phillippe, Colin Hanks και Paul Walker. Ο Leonardo DiCaprio είχε μια συνάντηση με τον δημιουργό, αλλά δήλωσε μη διαθέσιμος.
Για να ευχαριστήσει τις κόρες του, ο Lucas γύρισε μια σκηνή με το συγκρότημα των ‘N Sync, που όμως κόπηκε στο μοντάζ.
Μπορεί να μην κέρδισε πάλι κοινό και κριτικούς, το φιλμ όμως έβγαλε 649,4 εκατομμύρια δολάρια. Το κόστος ήταν 115.

Μουσικά Παραλειπόμενα

Το μουσικό θέμα Across the Stars βγήκε και σε βιντεοκλίπ.

ΚΡΙΤΙΚΗ #1

Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 17/5/2003

Το δεύτερο μέρος της σειράς (έβδομο χρονικά), είναι σαφώς ορθότερο σεναριακά από το πρώτο, και κυρίως διαθέτει εντυπωσιακότερα ειδικά εφέ (από την ILM του Λούκας, εφόσον εν μέρει η νέα τριλογία δημιουργήθηκε για την εξέλιξη των τεχνολογικών «παιχνιδιών» της), όμως φαίνεται να πάσχει σκηνοθετικά. Πολλές φιλμικές αναφορές («Το Πέμπτο Στοιχείο, «Η Μελωδία της Ευτυχίας»), με χαρακτηριστικότερη αυτή της μονομαχίας του Γιόντα με τον Κρίστοφερ Λι, που μοιάζει σαν να κοπιάρει τον εαυτό του από τον παράλληλα παιγμένο «Άρχοντα των Δαχτυλιδιών». Το ειδύλλιο που αναπτύσσεται ανάμεσα στην Αμιντάλα και τον νεαρό Άνακιν (ο μελλοντικός… παρελθοντικός Νταρθ Βέιντερ) είναι παραμυθολογικά φιλμαρισμένο και ξεχωρίζει μαζί με την ωριαία μάχη που εξελίσσεται στο τέλος και πραγματικά κόβει την ανάσα. Απλή απόλαυση για «μεγάλη οθόνη» (ή έστω καλό home-cinema) και… ας είναι η δύναμη μαζί σας!

Βαθμολογία:

ΚΡΙΤΙΚΗ #2

Κριτικός: Νίκος Ρέντζος
Έκδοση Κειμένου: 29/10/2015

Βλέποντας σήμερα το Attack of The Clones και γνωρίζοντας τι συμβαίνει και στο τρίτο επεισόδιο, καταλαβαίνεις ότι αυτό που ήθελε ο Λούκας ήταν απλώς να πει την ιστορία που οδήγησε τον Άνακιν Σκάιγουοκερ στη σκοτεινή πλευρά της δύναμης. Το αποτέλεσμα ήταν να δημιουργήσει δύο αδιάφορες ταινίες και μια τρίτη εμφανώς ανώτερη. Όσο για αυτό το δεύτερο μέρος της δεύτερης τριλογίας, δε μπορώ να πω ότι τα πράγματα πάνε καλύτερα από την Αόρατη Απειλή.

Αφού ο Λούκας κατάλαβε ότι ο κωμικός χαρακτήρας που ακούει στο όνομα Τζαρ Τζαρ Μπίνκς δεν έκανε καλό στο φιλμ του 1999, αποφασίζει να δώσει έναν πιο σκοτεινό -σε κάποια σημεία τουλάχιστον- τόνο στο δεύτερο επεισόδιο. Δείχνει σίγα σιγά τα πρώτα σημάδια της σκοτεινής πλευράς του Άνακιν, τοποθετεί έναν ενδιαφέροντα κακό, με τον Κρίστοφερ Λη ως Κόμη Ντούκου, έστω κι αν αργεί να εμφανιστεί, ενώ βάζει επιτέλους τους τζεντάι να χρησιμοποιήσουν τα φωτόσπαθα και να έχουν ενεργό συμμετοχή στη μάχη. Προσθέστε εδώ και μερικά από τα μουσικά θέματα του Τζον Γουίλιαμς και κάπου εκεί νομίζω ότι τελειώνουν τα θετικά του φιλμ και πάμε στα αρνητικά.

Αυτό που παρακολουθούμε στη μεγαλύτερη διάρκεια του φιλμ είναι, για άλλη μια φορά, διάφορους τύπους να κουβεντιάζουν μπροστά σε τεράστια ψηφιακά σκηνικά για όσα συμβαίνουν στην αυτοκρατορία, χωρίς και πάλι να λένε κάτι ουσιαστικό, ενώ μέσα σε όλα αυτά έχει προστεθεί και το απίστευτα βαρετό ρομάντζο του Άνακιν με την Πάντμε. Ο Κρίστενσεν και η Πόρτμαν βρίσκονται να ανταλλάσσουν ερωτικά λογάκια και ανατριχιαστικά, τρομακτικά βλέμματα στο τέλος κάθε σκηνής, που σε κάνουν να αναρωτιέσαι για το τι ακριβώς θέλει ο Λούκας να μας δείξει.

Ειδική μνεία σε αυτό το σημείο στην ερμηνεία του Χέιντεν Κρίστενσεν! Δεν ξέρω αν και πόσο καθοδηγήθηκε από τον Λούκας αλλά ο Κρίστενσεν είναι πολύ κακός σε αυτό το φιλμ. Δεν έχει τρόπο να πει την ατάκα του, δεν έχει χιούμορ, με αποτέλεσμα μια δυο πιο “κουλ” ατάκες να πηγαίνουν στα χαμένα, ενώ και με τη Νάταλι Πόρτμαν δε φαίνεται να υπάρχει χημεία. Έπρεπε να ψάξει καλύτερα ο Λούκας τον άνθρωπο που θα ερμήνευε τον μελλοντικό Νταρθ Βέιντερ.

Η κατάσταση σώζεται κάπως από τη μονομαχία του Τζάνγκο Φετ, πατέρα του Μπόμπα Φετ που βλέπουμε εδώ σε νεαρή ηλικία, με τον Όμπι Ουάν Κενόμπι στο πρώτο μέρος του φιλμ και έρχονται μερικές πιο θεαματικές σκηνές στο τρίτο μέρος, με τους τζεντάι να παίρνουν ενεργά μέρος στη μάχη και τον Γιόντα να μονομαχεί με τον Κόμη Ντούκου. Στα συν και η σφαγή που προκαλεί ο Άνακιν στους απαγωγείς της μητέρας του, καθώς είναι το σημείο που φαίνεται καθαρά ότι υπάρχει κάτι σκοτεινό μέσα του.

Δεν το διασκέδασα περισσότερο από το πρώτο επεισόδιο. Είχε κάποια σημεία που ήταν σαφώς πιο ώριμα και απευθύνονταν σε μεγαλύτερο ηλικιακά κοινό αλλά είχε και πολλά βαρετά, ανούσια σημεία. Όλα οδήγησαν στο τρίτο μέρος της τριλογίας, το οποίο ήταν πραγματικά μια καλή ταινία και μας είπε το ενδιαφέρον κομμάτι της ιστορίας. Τόσο η Αόρατη Απειλή όσο και η Επίθεση των Κλώνων δεν αποτελούν ενδιαφέρουσες προσθήκες στην κληρονομιά του Πολέμου Των Άστρων. Ίσως αν ενώνονταν οι δύο ιστορίες σε μια πιο σφιχτά δεμένη ταινία και είχαμε μια διλογία αντί για τριλογία να μιλάγαμε με διαφορετικούς όρους αλλά ποιος λέει όχι σε μερικά εκατομμύρια παραπάνω, κύριε Λούκας…

Βαθμολογία: