Ένα περίεργο εξωγήινο αντικείμενο πλησιάζει τη Γη και καταστρέφει τα πάντα στο διάβα του. Το μόνο σκάφος που είναι σε εμβέλεια είναι το Εντερπράιζ που επισκευάζεται. Για τη δύσκολη αποστολή επιστρατεύεται ο ναύαρχος Τζέιμς Τ. Κερκ, που είναι τρία χρόνια ανενεργός.

Σκηνοθεσία:

Robert Wise

Κύριοι Ρόλοι:

William Shatner … ναύαρχος James T. Kirk

Leonard Nimoy … Spock

DeForest Kelley … Δρ Leonard ‘Bones’ McCoy

James Doohan … Montgomery ‘Scotty’ Scott

George Takei … Hikaru Sulu

Walter Koenig … Pavel Chekov

Persis Khambatta … Ilia

Nichelle Nichols … Nyota Uhura

Stephen Collins … Willard Decker

Majel Barrett … Δρ Christine Chapel

Grace Lee Whitney … Janice Rand

Mark Lenard … πλοίαρχος Κλίνγκον

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Harold Livingston

Στόρι: Alan Dean Foster

Παραγωγή: Gene Roddenberry

Μουσική: Jerry Goldsmith

Φωτογραφία: Richard H. Kline

Μοντάζ: Todd C. Ramsay

Σκηνικά: Harold Michelson

Κοστούμια: Robert Fletcher

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.

Τίτλοι

  • Αυθεντικός Τίτλος: Star Trek: The Motion Picture
  • Ελληνικός Τίτλος: Σταρ Τρεκ: Η Ταινία

Άμεσοι Σύνδεσμοι

Σεναριακή Πηγή

  • Χαρακτήρες franchiseStar Trek του Gene Roddenberry.

Κύριες Διακρίσεις

  • Υποψήφιο για Όσκαρ μουσικής, σκηνικών και ειδικών εφέ.
  • Υποψήφιο για Χρυσή Σφαίρα μουσικής.

Παραλειπόμενα

  • Πρώτο κινηματογραφικό ταξίδι για το πλήρωμα του Εντερπράιζ, μετά την πολύ επιτυχημένη τηλεοπτική σειρά του 1966-69 (79 επεισόδια). Το βασικό καστ παράμεινε το ίδιο.
  • Όταν η σειρά τελείωσε το 1969, η Paramount Pictures δέχτηκε πιέσεις από τον δημιουργό της, τον Gene Roddenberry, για να συνεχιστεί στον κινηματογράφο. Το στούντιο δεν μπορούσε να πει όχι λόγω της επιτυχίας, και τα σχέδια για την πρώτη ταινία ξεκίνησαν το 1975. Ήταν πολλοί οι σεναριογράφοι που προσπάθησαν να βρουν κάτι το εξίσου επικό με τη φήμη της σειράς, αλλά ήταν απανωτές οι αποτυχίες, με αποτέλεσμα η Paramount να αποφασίσει να το επιστρέψει στις ρίζες του, δηλαδή στην τηλεόραση. Έτσι ξεκίνησε ο σχεδιασμός της σειράς Star Trek: Phase II, αλλά η απρόσμενα μεγάλη επιτυχία του Πολέμου των Άστρων έβαλε σε δεύτερες σκέψεις πάνω στην τύχη των έργων επιστημονικής φαντασίας στο σινεμά. Ήταν το 1978, όταν η Paramount συγκάλεσε τη μεγαλύτερη συνέντευξη τύπου του στούντιο από τη δεκαετία του 1950, για να ανακοινώσει ότι ο Robert Wise θα ήταν ο σκηνοθέτης της ταινίας.
  • Το σενάριο βασίστηκε σε όσα είχαν ήδη γραφτεί για το επεισόδιο-πιλότος της τηλεοπτικής σειράς Phase II που αναβλήθηκε, και είχε τίτλο In Thy Image. Η επέκταση του σε διάρκεια ταινίας έγινε καθόσον είχαν ήδη ξεκινήσει τα γυρίσματα.
  • Ο Leonard Nimoy δεν ήταν καθόλου ευχαριστημένος με το σενάριο που του είχε δοθεί, και έκανε συμφωνία με τον Jeffrey Katzenberg, που τότε ήταν πρόεδρος στην Paramount, ότι δεν θα υπήρχε τελικό σενάριο δίχως και τη δική του έγκριση.
  • Το Εντρεπράιζ ανακατασκευάστηκε σε μεγάλο βαθμό, με τελικό κόστος 2 εκατομμύρια δολάρια.
  • Στο πάρτι για την περάτωση των γυρισμάτων παρέστησαν 400 άνθρωποι, που αναγκαστικά έπρεπε να χωριστούν σε δύο ομάδες και να πάνε ανά ομάδα σε ξεχωριστά εστιατόρια.
  • Οι κατασκευαστές των οπτικών εφέ δεν κατάφεραν να έχουν τα πάντα έτοιμα στην ώρα τους, με τον Douglas Trumbull να κάνει ό,τι μπορεί μέχρι τον σύντομο χρόνο της πρεμιέρας. Έτσι, όταν η ταινία παρουσιάστηκε για πρώτη φορά ολοκληρωμένη στην Ουάσιγκτον, ο σκηνοθέτης αισθάνονταν ότι δεν ήταν αληθινά έτοιμη. Αυτό οδήγησε σε ένα director’s cut, που όμως χρειάστηκε να έρθει το 2001 για να βγει σε ειδική έκδοση DVD. Σε αυτό έχουν προστεθεί σκηνές και ψηφιακά εφέ, ενώ ο ήχος είναι σε νέα επεξεργασία.
  • Σπάζοντας το ρεκόρ καλύτερου ανοίγματος στις ΗΠΑ, το φιλμ έβγαλε συνολικά 139 εκατομμύρια δολάρια, έναντι κόστους των 44ων. Δεν ήταν παρόλα αυτά όσα ανέμενε η Paramount, αλλά ικανά για να μπει μπρος το πρώτο σίκουελ με ακόμα μεγαλύτερο μπάτζετ.

Μουσικά Παραλειπόμενα

  • Ο Jerry Goldsmith ξεκινάει εδώ έναν μακρύ δεσμό με τα Σταρ Τρεκ, που θα ολοκληρωθεί το 2002.

Κριτικός: Χάρης Καλογερόπουλος

Έκδοση Κειμένου: 13/7/2015

Δέκα χρόνια μετά το τέλος της τηλεοπτικής σειράς που δημιούργησε την πρώτη μεγάλη μυθολογία επιστημονικής φαντασίας, σκέφτηκαν πως ήταν καιρός να την περάσουν στη μεγάλη οθόνη. Το αποτέλεσμα ήταν αμφιλεγόμενο. Είχε ήδη υπάρξει το «2001: Η Οδύσσεια του Διαστήματος» και το «Star Wars», ο πήχης της καλλιτεχνικής παραγωγής είχε ανέβει και τα εφέ μπορούσαν να εντυπωσιάσουν ως έναν βαθμό. Από την άλλη, παρόλο που το φινάλε έκρυβε μια ενδιαφέρουσα φιλοσοφία, η ενδιάμεση πλοκή όπως και οι ερμηνείες είχαν το ύφος που ταίριαζε στα παλιά τηλεοπτικά έθιμα των 1960, που τότε εντυπωσίαζαν μα το 1979 έμοιαζαν νωθρά και παρωχημένα. Παρόλα αυτά, η ίδια η μυθολογία, η εδραιωμένη σχέση του κοινού με τους ήρωες, η νοσταλγία και οι ιδέες του τέλους άγγιξαν τους φανατικούς trekkies.

Βαθμολογία:


Κριτικός: Νίκος Ρέντζος

Έκδοση Κειμένου: 13/6/2016

Δέκα χρόνια μετά το τέλος της τηλεοπτικής σειράς, το Σταρ Τρεκ εξακολουθεί να είναι δημοφιλές και οι πρωταγωνιστές του αναγνωρίσιμοι παγκοσμίως. Η Paramount, λοιπόν, αποφασίζει να ζωντανέψει το δημιούργημα του Τζιν Ρόντενμπερι στον κινηματογράφο, επαναφέροντας όλους τους γνωστούς πρωταγωνιστές της σειράς στους ρόλους που τους έκαναν διάσημους. Το «τιμόνι» του αναλαμβάνει να κρατήσει ο έμπειρος Ρόμπερτ Γουάιζ.

Το σύμπαν του Σταρ Τρεκ ζωντανεύει ατόφιο στο κινηματογραφικό πανί, με μια ιστορία πιστή στο πνεύμα της σειράς. Ψήγματα φιλοσοφίας, αντιρατσιστικά μηνύματα, ουμανισμός, εσωτερικές αναζητήσεις, αλλά και χιούμορ συνθέτουν κι αυτό το ταξίδι του Εντερπράιζ, κάνοντάς το φίλιο έδαφος για τους φανατικούς φίλους του και κερδίζοντας μερικούς νέους συνοδοιπόρους στο διαστημικό πέλαγο του Σταρ Τρεκ.

Οι ερμηνείες των πρωταγωνιστών αποτυπώνονται εύκολα στην οθόνη, λες και δεν πέρασε μία μέρα από το (απρόσμενο) φινάλε της σειράς, με το βάρος να πέφτει, όπως και τότε, στην τριάδα Κερκ-Σποκ-ΜακΚόι και τους Σκότι, Οχούρα, Σούλου και Τσέκοβ να είναι σε δεύτερο πλάνο.

Ωστόσο, ο κινηματογραφικός απόπλους του Εντερπράιζ είναι λίγο κατώτερος των προσδοκιών, κάτι το οποίο βλέπουμε και στις κριτικές της εποχής. Η γνωστή έκφραση «ναι μεν, αλλά..» ταιριάζει γάντι στην περίπτωσή μας. Ναι μεν, έχουμε όλα τα θετικά στοιχεία της σειράς Σταρ Τρεκ, με σημαντικότερο την απόλυτη χημεία των ηθοποιών και έξτρα μπόνους το έξυπνο εύρημα της αποκάλυψης του τι ακριβώς είναι ο V’ger αλλά ο Γουάιζ επιθυμεί να κάνει τη δικιά του Οδύσσεια του Διαστήματος και αποτυγχάνει. Λείπει ενέργεια σε πολλά σημεία της ταινίας κι αν μιλάγαμε για μια ταινία επιστημονικής φαντασίας εκτός του σύμπαντος του Σταρ Τρεκ, νομίζω ότι σήμερα θα την είχαμε ήδη ξεχάσει. Είμαι σίγουρος για τις καλές προθέσεις του Γουάιζ, όμως δεν βγήκαν σε μεγάλο ποσοστό στο πανί, δημιουργώντας ένα τελικό αποτέλεσμα πάνω του μετρίου μεν, κατώτερο δε απ` ό,τι θα μπορούσε ίσως να είναι, αν η διάρκεια του φιλμ ήταν μικρότερη. Δεν μπορώ βέβαια να μην αναγνωρίσω ότι πολλές φορές το αργό τέμπο του Γουάιζ κάνει πιο ατμοσφαιρικά μερικά κομμάτια του φιλμ, όμως θεωρώ ότι περισσότερο κακό έκανε στη συνολική εικόνα του.

Όπως και να ‘χει, έτσι ξεκίνησε το κινηματογραφικό έπος του Σταρ Τρεκ. Με ένα ενδιαφέρον ταξίδι στην επιστημονική φαντασία, όπως μας την είχε μάθει το πλήρωμα του Εντερπράιζ. Ταξίδι που έμελλε να γίνει ακόμα καλύτερο στα επόμενα επεισόδια του τεράστιου αυτού φαινομένου της ποπ κουλτούρας, το οποίο κοντεύει τα εξήντα χρόνια ζωής και συνεχίζει απτόητο την πορεία του μέχρι σήμερα.

Βαθμολογία:


Γκαλερι φωτογραφιων

36 φωτογραφίες

Μοιραστειτε ενα σχολιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *