Ο Πίτερ Πάρκερ έχει επιτέλους βρει την ισορροπία ανάμεσα στην αφοσίωσή του στη Μαίρη Τζέιν και στα καθήκοντά του ως υπερήρωα. Αλλά μια θύελλα φαίνεται στον ορίζοντα… Καθώς ο σπάιντερ-Μαν απολαμβάνει τις εκδηλώσεις λατρείας του κόσμου και γίνεται το αντικείμενο του πόθου της Γκουέν Στέισι, ο Πίτερ δεν μένει ανεπηρέαστος και αρχίζει να παραμελεί τους ανθρώπους που αγαπά. Ο άλλοτε συνεσταλμένος φωτορεπόρτερ νιώθει πια υπερβολικά σίγουρος για τον εαυτό του και δεν διστάζει να το δείχνει με την παραμικρή αφορμή. Αυτή την ίδια αυτοπεποίθηση θα επικαλείται απεγνωσμένα στη μεγαλύτερη μάχη της ζωής του, όταν όλα γύρω του θα καταρρέουν. Η ώρα της κρίσης έφτασε.

Σκηνοθεσία:

Sam Raimi

Κύριοι Ρόλοι:

Tobey Maguire … Peter Parker/Spider-Man

Kirsten Dunst … Mary Jane Watson

James Franco … Harry Osborn/New Goblin

Thomas Haden Church … Flint Marko/Sandman

Topher Grace … Eddie Brock/Venom

Bryce Dallas Howard … Gwen Stacy

James Cromwell … αστυνόμος George Stacy

Rosemary Harris … May Parker

J.K. Simmons … J. Jonah Jameson

Theresa Russell … Emma Marko

Dylan Baker … Δρ Curt Connors

Bill Nunn … Joseph ‘Robbie’ Robertson

Elizabeth Banks … Betty Brant

Willem Dafoe … Norman Osborn/Green Goblin

Cliff Robertson … Ben Parker

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Sam Raimi, Ivan Raimi, Alvin Sargent

Στόρι: Sam Raimi, Ivan Raimi

Παραγωγή: Avi Arad, Grant Curtis, Laura Ziskin

Μουσική: Christopher Young

Φωτογραφία: Bill Pope

Μοντάζ: Bob Murawski

Σκηνικά: J. Michael Riva, Neil Spisak

Κοστούμια: James Acheson, Katina Le Kerr

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.

Τίτλοι

  • Αυθεντικός Τίτλος: Spider-Man 3
  • Ελληνικός Τίτλος: Spider-Man 3
  • Εναλλακτικός Τίτλος: Spiderman 3

Άμεσοι Σύνδεσμοι

Σεναριακή Πηγή

  • Σειρά κόμικς: The Amazing Spider-Man των Stan Lee, Steve Ditko.

Κύριες Διακρίσεις

  • Υποψήφιο για Bafta ειδικών εφέ.

Παραλειπόμενα

  • Ο σχεδιασμός ξεκίνησε άμεσα με την πρεμιέρα του δεύτερου μέρους. Δεν ήταν προγραμματισμένο να είναι το τέλος μιας τριλογίας, με το Spider-Man 4 να μπαίνει μπρος αμέσως μετά την πρεμιέρα αυτού. Κι ενώ το 2007 προσλήφθηκαν αυτοί που θα έγραφαν το σενάριο, και οι John Malkovich, Anne Hathaway θα ήταν οι νέες προσθήκες στο καστ, το 2010 η Sony ανακοίνωσε ότι ο σχεδιασμός ακυρώθηκε και ότι ο Raimi ήταν εκτός σειράς. Αποτέλεσμα ήταν να έχουμε το γνωστό reboot.
  • Με 258 εκατομμύρια δολάρια, είχε γίνει η ακριβότερη παραγωγή όλων των εποχών. Μόνο η Sony Pictures Imageworks είχε κατασκευάσει 900 διαφορετικά πλάνα ειδικών εφέ. Παρόλα αυτά, κατατάχτηκε στην τρίτη θέση των εμπορικότερων της χρονιάς της με 890,9, και ήταν ο πλέον προσοδοφόρος Spider-Man από τους τρεις.
  • Ο Ben Kingsley ήταν σε συζητήσεις για να γίνει ο Vulture, πριν εντέλει κοπεί ο χαρακτήρας. Αντικαταστάθηκε από τον Venom, κι αυτό επειδή ο Raimi κατηγορήθηκε από τους παραγωγούς ότι η σειρά γέμιζε ήρωες που επέλεγε προσωπικά εκείνος, και όχι κάποιους που θα είχαν μεγαλύτερη απήχηση στο κοινό. Οι παραγωγοί ήταν αυτοί που έφεραν στο πλάνο και την ερωτική αντίζηλο, την Γκουέν Στέισι. Για τον ρόλο της τελευταίας, στην υποψηφιότητα έμειναν οι Elisha Cuthbert και Scarlett Johansson.
  • Η πρώτη λήψη της δημιουργίας του Sandman πήρε έξι μήνες για να ολοκληρωθεί.
  • Το 2017, εμφανίστηκε το Spider-Man 3: Editor’s Cut, με 3 λεπτά λιγότερη διάρκεια. Κάποιες σκηνές έχουν λειανθεί, άλλες έχουν φύγει, ενώ προστέθηκαν και νέες.
  • Έσχατος κινηματογραφικός ρόλος για τον Cliff Robertson (1923-2011).

Μουσικά Παραλειπόμενα

  • Παρότι ο Danny Elfman είχε θέσει εαυτόν εκτός τρίτου μέρους, επικαλούμενος δημιουργικές διαφορές με τον σκηνοθέτη, τελικά αναφέρθηκε ότι συνεργάστηκε με τον διάδοχο του, Christopher Young.

Κριτικός: Σταύρος Γανωτής

Έκδοση Κειμένου: 2/7/2019

Το τρίτο κι όπως έμελλε τελευταίο κεφάλαιο των αρχνοειδών περιπετειών κατά Σαμ Ράιμι διαγωνίζεται με το πρώτο για το κατώτερο μιας σειράς, η οποία όμως δεν άφησε γενικά κακές εντυπώσεις. Το ότι δεν πιάστηκε εκ νέου το καλό επίπεδο του δεύτερου, αυτή τη φορά δεν βαραίνει τις ατυχίες της παραγωγής ή κάποιον «άστοχο» κακό, με τα αίτια να απορρέουν από κάτι που μοιάζει ως «πήρα ψηλά τον αμανέ». Δεν δικαιολογείται αλλιώς το ότι χάνεται ο χαρακτήρας του προσγειωμένου Σπάιντερ-Μαν που είχαμε συνηθίσει, με την ταινία να υπερφορτώνεται ηρώων και καταστάσεων, δίχως και τη δικαιολογία πως πήγαιναν να κλείσουν τη σειρά.

Έτσι, έχουμε «λαοσύναξη» από κακούς, ενώ το εκτός-δράσης μέρος εξαντλείται υπερβολικά σε ασήμαντες προσωπικές στιγμές του ήρωα, που αφορούν μονάχα τους νεαρούς φαν. Το θετικό είναι ότι ο Ράιμι δένει αυτά τα δύο ετερόκλητα στοιχεία με ομαλό τρόπο, όπως και το ότι ο Μαγκουάιρ μπορεί να τα υπηρετήσει αμφότερα δίχως εντέλει το ένα να ζημιώνει σοβαρά το άλλο ως προς τη ροή. Από τη μία όμως έχουμε χαρακτήρα υπερπαραγωγής, και από την άλλη σαπουνόπερας, κάτι που δεν διασώζεται με τίποτα, όσο άρτια παραγωγή κι αν είχαμε.

Κι εντέλει, το καλύτερο κομμάτι του φιλμ δεν είναι άλλο από τη μονομαχία του υπερήωα με τον σκοτεινό εαυτό του, το οποίο θα έφτανε για να βγάλει κάτι το αληθινά ζουμερό και ικανοποιητικό, καλύπτοντας άνετα τόσο το «δραματικό» κομμάτι όσο και της φασαρίας. Κρίμα που δεν είναι το μοναδικό επίκεντρο ενός φιλμ, που αποτελείται από ένα σωρό ομόκεντρους όσο και ετερόκλητους κύκλους.

Βαθμολογία:


Γκαλερι φωτογραφιων

22 φωτογραφίες

Μοιραστειτε ενα σχολιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *