
Πριν χρόνια, η εκθαμβωτική βασίλισσα Ραβένα σκότωσε τον βασιλιά την πρώτη νύχτα του γάμου τους. Τώρα, χρειάζεται μια αγνή καρδιά για να καταφέρει να διατηρήσει την ομορφιά της, αλλά και τη δύναμή της. Και η μοναδική που υπάρχει είναι η καρδιά της, φυλακισμένης στο κάστρο χρόνια, κόρης του βασιλιά. Το νεαρό κορίτσι καταφέρνει να δραπετεύσει και αναζητά καταφύγιο στο Σκοτεινό Δάσος, που είναι γεμάτο με επικίνδυνα φυτά και δηλητηριώδη ζώα. Η βασίλισσα στέλνει στο κατόπι της τον μοναδικό άνθρωπο που μπορεί να επιβιώσει στο Δάσος: έναν θλιμμένο Κυνηγό. Έχοντας προ πολλού εγκαταλείψει κάθε ελπίδα για ζωή, ο Κυνηγός δέχεται. Όταν, όμως, τη βρίσκει, διστάζει… Θα σκοτώσει το όμορφο κορίτσι; Ή θα την εκπαιδεύσει για να γίνει η καλύτερη πολεμίστρια που έχει δει ποτέ το βασίλειο;
Σκηνοθεσία:
Rupert Sanders
Κύριοι Ρόλοι:
Kristen Stewart … Snow White
Chris Hemsworth … Eric
Charlize Theron … βασίλισσα Ravenna
Sam Claflin … πρίγκιπας William
Sam Spruell … Finn
Vincent Regan … δούκας Hammond
Lily Cole … Greta
Ian McShane … Beith
Toby Jones … Coll
Bob Hoskins … Muir
Eddie Marsan … Duir
Nick Frost … Nion
Ray Winstone … Gort
Johnny Harris … Quert
Brian Gleeson … Gus
Noah Huntley … βασιλιάς Magnus
Liberty Ross … βασίλισσα Eleanor
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Evan Daugherty, John Lee Hancock, Hossein Amini
Στόρι: Evan Daugherty
Παραγωγή: Sam Mercer, Joe Roth
Μουσική: James Newton Howard
Φωτογραφία: Greig Fraser
Μοντάζ: Conrad Buff IV, Neil Smith
Σκηνικά: Dominic Watkins
Κοστούμια: Colleen Atwood
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Snow White and the Huntsman
- Ελληνικός Τίτλος: Η Χιονάτη και ο Κυνηγός
- Εναλλακτικός Τίτλος: Snow White & the Huntsman
Άμεσοι Σύνδεσμοι
- Η Χιονάτη και οι Επτά Νάνοι (1937)
- Εφιάλτης στο Στοιχειωμένο Δάσος (1997)
- Χιονάτη (2012)
- Καθρέφτη, Καθρεφτάκι Μου (2012)
- Ο Κυνηγός: Η Μάχη του Χειμώνα (2016)
- White As Snow (2019)
Σεναριακή Πηγή
- Παραμύθι (χαρακτήρες): Snow White των Jacob Grimm, Wilhelm Grimm.
Κύριες Διακρίσεις
- Υποψήφιο για Όσκαρ κοστουμιών και ειδικών εφέ.
- Υποψήφιο για Bafta κοστουμιών.
Παραλειπόμενα
- Ο Evan Daugherty έγραψε το σενάριο το 2003 όταν ήταν ακόμα στο κολέγιο. Εκείνη όμως την εποχή δεν ήταν της μόδας τα reboot παραμυθιών, και κανείς δεν ήξερε τι να το κάνει. Ακόμα χειρότερα έγιναν τα πράγματα όταν βγήκε το Οι Αδελφοί Γκριμ (2005), που συνοδεύτηκε από παταγώδη αποτυχία. Όλα όμως άλλαξαν το 2010, με την εμφάνιση της Αλίκης στη Χώρα των Θαυμάτων από τον Tim Burton, και ο Daugherty πήρε αμέσως το πράσινο φως.
- Angelina Jolie και Winona Ryder ήταν υποψήφιες για τον ρόλο της βασίλισσας.
- Για αυτόν του κυνηγού ήταν οι: Johnny Depp, Tom Hardy, Michael Fassbender, Hugh Jackman και Viggo Mortensen. Όλοι, σύμφωνα με τους ίδιους, τον απέρριψαν.
- Όσο για της Χιονάτης: Dakota Fanning, Saoirse Ronan, Riley Keough, Alicia Vikander, Bella Heathcote και Felicity Jones.
- Η Charlize Theron άφησε το J. Edgar του Clint Eastwood, προτιμώντας αυτή την ταινία.
- Οι οχτώ, στην περίπτωση αυτή, νάνοι ονομάστηκαν από ρωμαίους αυτοκράτορες.
- Επειδή δεν επιλέχτηκαν αληθινοί νάνοι για την ταινία, η οργάνωση Little People of America διαμαρτυρήθηκε έντονα.
- Το σκάνδαλο που συνόδευσε την ταινία αφορούσε ερωτικό δεσμό ανάμεσα στον -παντρεμένο- σκηνοθέτη και τη νεαρή σταρ. Αυτό έθεσε αυτόματα τον Rupert Sanders εκτός σίκουελ (και εν συνεχεία και τη Stewart), κι ενώ εδώ είχε κάνει το κινηματογραφικό του ντεμπούτο.
- Με μπάτζετ στα 170 εκατομμύρια δολάρια, το φιλμ έβγαλε από τα ταμεία 396,6.
- Στο Home Cinema υπάρχει και μια extended-version, 132 λεπτών.
Μουσικά Παραλειπόμενα
- Τραγούδι της ταινίας είναι το Breath of Life που ερμηνεύεται από τους Florence and the Machine. Ακούγεται στους τίτλους τέλους.
- Το τραγούδι Gone που ακούγεται στην κηδεία του Γκας είναι κι αυτό μια σύνθεση του James Newton Howard. Η ερμηνεία ανήκει στην Ioanna Gika του γκρουπ Io Echo.
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 28/6/2013
Πιο σοβαρό και πιο ολοκληρωμένο από το «Mirror, Mirror» που μέσα στην ίδια χρονιά ασχολήθηκε επίσης με τη Χιονάτη. Δεν έχουμε όμως τη μεγάλη ταινία, τουλάχιστον το μεγάλο block-buster, αφού με το φινάλε απομένει μια αίσθηση στιγμιαίας κατανάλωσης. Θέαμα υπάρχει, ψηφιακά εφέ στην εντέλεια, η Σαρλίζ Θερόν σε ρόλο που θα θέλαμε να δούμε. Από την άλλη, η Κρίστεν Στιούαρτ είναι είτε υπνωτισμένη (ίσως από τον σκανδαλώδη έρωτα με τον σκηνοθέτη…), είτε ως εδώ μπορεί να ερμηνεύσει (κάτι που δεν ισχύει). Κατά τα άλλα, είναι από τις καθαρά εμπορικές περιπτώσεις που δεν προσβάλουν τον θεατή, φανερώνει και μια επιδίωξη από μεριάς του πρωτόβγαλτου σκηνοθέτη Ρούπερτ Σάντερς να μείνει ως θέαμα, και ο πλούτος σε κοστούμια (υποψήφια για Όσκαρ) και σκηνικά είναι δεδομένος. Μια καλή για το είδος της πρόταση, αλλά αντίθετα με τις προθέσεις της, δεν μένει στη μνήμη.
Βαθμολογία: